Een kraamvrouw in 't Gelderse Tiel
Kreeg al een kind of twintig, die ziel
Ze was onhandig en dom
Maar haar man zei: ach kom,
Als je 's wist hoe goed ze beviel…
De kraamvrouw stond alweer op hoge hakken,
En toonde trots de nieuwe Britse prins,
Een middagdutje was ze niet van zins,
En haar figuur was niet aan het verzakken.
Kijk toch, hoe soepel Kate geworpen heeft.
The Iron Lady is niet dood, zij leeft!…
ik sprokkel je lieve beelden
bij elkander en vraag me af
of jouw vuur mij
nog kan laten branden
en jouw stem nog boeit
nu de herfst te vroeg in
mij is ingetreden
nog zie ik zwaluwen
als kraamvrouwen hun
jongen voeden, ganzen nog
tegen de wind in vliegen
doch ook heeft onze
perenboom te zwaar beladen takken,
ik hoorde zo-even
al een…
Al heeft het lang geduurd,
Het hebben komt na ’t hopen:
Wij mogen ’t kleintje dopen;
’t Is alles wel bestuurd.
Werd menig lange nacht
In bange zorg gesleten:
’t Is alles nu vergeten;
De goede Hemel lacht.
Van moeders lief gezicht
Was ’t roosje weggenomen,
Maar ’t is weerom gekomen,
Gij streelt het, aardig wicht!
Weer zit de beste vrouw…
woorden
in haar soort
blauw gekozen
gaan van mond
tot mond
van hand naar hart
daar boven
als in de hemel
ergens
onder de stompe toren
in het Vlaamse land
verschijnt,
haast ordeloos,
een ongenummerd boek
omrand
met ijzeren staven
van oever naar oever
ik lees
haar laatste indruk
bij het zijgen
in gedachten
ook de kraamvrouw…