In dit kamertje
Van vier bij drie
Zit jij op het einde
Te wachten, dat snel komt,
Of misschien wel nooit,
Want zo voelt het voor jou -
Je kinderen zijn ver weg
En denken dat je het goed hebt zo,
Dat er voor je wordt gezorgd,
Maar inmiddels hebben
De geraniums in de vensterbank
Net zo'n treurig gezicht
Als jijzelf -
Tot dat…
Die door oerkracht
Van het rotsmassief
Is losgeraakt,
Door gletsjerijs
Naar beneden gesleurd
Tot aan de plek waar ik woon -
Je ligt nu in mijn tuin,
Ik hou je tegen het licht
En zie de levenslijnen
Door je doorzichtig lichaam gaan -
Je hebt aders, net als ik,
Je hebt geleefd, net als ik,
Hier komen we elkaar tegen
En erkennen…
Het kind pakt vol vertrouwen
De hand van de man, de grijsaard
Die zijn vader is,
Of zijn opa,
Dat maakt ook niet
Zoveel uit, wat telt
Is de onvoorwaardelijke liefde
Van de mens wiens adem hij kent
Als was het zijn eigen adem,
Die net als hij een mens is
Die Adam heet, een mens die door
De adem geschapen is…
Het een na het ander verbleekt,
De man, de vrouw, het kind,
Hun dromen, wensen,
Daden en verlangens
Verbleken, net als
De maan en de zon -
Het enige dat blijft
Is een restje hoop
In het licht van
De ondergaande zon -
Zo leven man, vrouw en kind
Alsof elke dag het leven
Overnieuw begon…
De binnenmond ratelt
En spatelt, tatelt
En watelt, laat de bewoner
Geen seconde met rust
Binnenlippen bewegen
Koortsachtig om het
Onzegbare te zeggen
De buitenmond zegt niets
Hij vertrekt geen spier…
114
Bezig met laden