Alle inzendingen over Leeftijd OR Weemoed

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Met het stijgen van de jaren krijgt een mens wat ongemakken. Alles gaat wat hangen, zakken. Er verdwijnen steeds meer haren. Lettertjes op straatnaamborden baren je ook steeds meer zorgen. Willem dacht laatst op een morgen: Help, ik ben half-doof geworden. Maar zijn arts begon te sussen: 'Nee, dat kan ik niet geloven. Je hebt horenden…

Ik word ouder en dat is op zich niet verwonderlijk. Maar wanneer ik op een canapé lig, die ik zelf niet bezit en een sigaret neem uit een dure, ivoren doos, die niet bij mij past, besef ik, dat ik al veel tijd verknoeid heb en dat het in de toekomst net zo gaat al kan ik dat niet zien. -----------------------------------------------------…

dag vreest je vindt het niet leuk om te verjaren kon je jezelf dit maar besparen dan bleef je in jouw ogen eeuwig jong maar je houdt het niet tegen de komst van de ouderdom accepteer het nu maar gewoon je blijft echt wel diezelfde persoon ondanks dat je geen achttien meer bent beschouw dit als een compliment en wees nu maar gewoon blij leeftijd…

Ineens ben je dertig alsof het zo moest ineens ben je groot, ineens ben je… plotsklaps een sprong van tien naar dertig. in een handomdraai. Als ik na kon vertellen wat er in die jaren tussen tien en dertig voorgevallen is als ik precies kon verwoorden hoe groot die stap eigenlijk is, van tien naar dertig. Maar ik kan niet vertellen,…

Soms heb ik het niet in de gaten, en sta ik er ook niet zo bij stil, maar soms ook wel, zoals nu. Ik denk dan: Was ik nog maar zo jong en zo sterk als toen. Ik ben niet oud en ook nog wel sterk, maar toch niet zo jong en zo sterk meer als toen. Toen ik jonger was en sterker als nu, vond ik dat normaal, maar toen dacht ik daar niet…

nu je zo door en door de rusteloze nachten kent het moedeloze ademen de zware ochtenden met nog niet een streep van licht het lange missen van die je dierbaar waren de steunpilaren die al rust gevonden hebben op een plek waar je nog steeds niet ligt zou je dan desondanks bij de allerhoogste extra tijd moeten gaan vragen tegen een in…

Een dagje ouder een week erbij, een maandje extra, krijg je van mij, een kwartaaltje krijg je, een half jaar ook en voor je ’t weet, zegt ze volgend jaar wederom: een dagje ouder, een week erbij. Hoelang we leven, geen mens weet het antwoord, maar één ding weet ze wel, het gaat vreselijk vliegend, haast te snel! Een dagje ouder is…

Wanneer je ouder wordt, zegt men: prijs je gelukkig, maar wanneer je klaagt, zegt de ganse gemeenschap: dat je boft. Hoe zit dat toch? Moet je boffen, omdat je ouder wordt? Moet je blij zijn met nare dingen? Moet je geluk uitstralen, terwijl je ellende om je heen ziet? Zeg het me, dat ik alles verkeerd inzie. Of je jong bent, iets…

Wie zegt dat ouder worden lollig is, heeft nog niet eerder een rimpel aangetroffen die het zicht belemmerd!…

Wanneer zij veertig wordt, is Sarah nog een vreemdeling. Hij weet bij lange na nog niet, waar Abraham zijn mosterd haalt. De saaie tijden zijn gelukkig voorbij. Het is hoog en hoog tijd geworden, om niet langer stil te blijven staan. Het is hoog tijd om te worden herboren, en door de komende jaren op reis te gaan.…

Waarom staat er bijna altijd een leeftijd bij een naam van een persoon waarover gepubliceerd wordt! Relevant? Maar waarom dan zo vaak tussen haakjes? Dus toch irrelevantie van de leeftijd en zeker geen discriminatie!?…

Wind door losse haren Verlichting voor verkleurde huid Ogen achter bruine glazen Vluchtend voor de felle zon Zachtjes rolt de branding Op het ritme van de wind Tegen een kakafonie van kreten Meeuwen vechtend om een vis Luie wolken drijven over Wit als zand tussen blote voeten Palmen in hun eeuwenoude dans Omringd door een overmaat aan blauw…

slaap komt heel zacht naderbij dan ziet zij hem die zij verloor hij komt alleen voor haar zijn warmte schenkt het kleumend hart een zee vol hoop op leven De dag valt hard en koud op een verlaten hart maar met de tijd vergeelt het beeld van de herinnering doch plots is 't daar heel onverwacht zo helder als de spiegel die haar weemoed…

Zondag in een wagon achter in de trein Weilanden trekken aan mijn oog voorbij Dan denk ik weer terug vol weemoed Aan die mooie tijd van jou en mij Het blijft zo ongelofelijk pijnlijk Alles wat straalde verliest zijn kleur Dat ik je zo zou gaan missen schat Soms in een vlaag ruik ik opeens je geur Ik snap je niet kan er niet meer bij…

Ik zou zo graag eens willen, Teruggaan in de tijd. Toen kinderen nog kindren waren. Maar tot mijn grote spijt, Zijn dat nu de voorbije jaren. En moet ik niet meer willen, Maar blijven, in deze tijd.…

Nooit zult gij weder dezelfde wijn drinken Als hedenavond. Nooit breekt gij meer open Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen Verzinken.…

Najaar, vuurtje in de nevel, slaapje van de luiheid, de wereld wordt weer één, zelfs de spreeuwen boven het station zijn onverdeeld, waaiers, grandioos vertoon van tucht, vereende turnsters die zich voegen naar de beeltenis van hun bejaarde leider: Weemoed, vijand van de poëzie, de ogen van de dichters zien alleen hun eigen wimpers, druppels…

Weemoed,heimwee naar wat eens was, wat nooit meer komt, wat groeit als gras. Verlangen naar vroeger,nee toch niet, kleine kinderen, 't is net of je nu pas ziet, dat jeugd veel te snel gaat voor je 't weet 't op eigen benen staat. Heb ik dan wel stil gestaan, of ben ik eraan voorbij gegaan.…

de avond is weemoedig en voor het nacht zal zijn zullen tranen stil en zwijgend in mijn ogen staan. als herrinnering aan wat te vlug voorbij moest gaan.…

misschien is dít het wel, heimelijk nog hechten aan wat ooit verloren ging aan vage schaduwen in de schemering, een zacht geruis een verre roep, een geur een oude afdruk in het zand iets van droeve leegte voelen in een stille polder terwijl er een zwalkende dierbare vogel vluchtig in het niets verdwijnt…

Nee, het is niet Het onophoudelijk ruisen Van regen Niet het grijs Dat zijn deken Over de huizen legt En in stilte Mijn oren verdooft Niet het ontbreken Van vogelgeritsel Onder de pannen Ook niet de geur van stamppot Wat me weemoedig maakt: Het ontbreken Van uitbundig zonlicht Kinderstemmetjes Laat op straat Geuren…

Weemoedig kijk ik voor mij uit, naar de druppels regen tegen de ruit. Ik staar zonder te verpinken, waarom weet ik niet, ik voel me net een schip, dat begint te zinken. Niet dat ik iets tegen mij heb, neen, maar het is allemaal teveel, mijn energie is weggeëbd. Mijn lach verdrongen, mijn hart verwrongen.…

door duisterend licht omsloten wiegde mij het kleine bootje, het water murmelde verhaaltjes, zacht zong het riet het werd mij vreemd te moede: een onbestemd verdriet sloop binnen door mijn huid, nestelde in mijn botten. veelvuldig sloeg ik de riemen uit, roeide tussen heden en verleden eindeloos heen en weer. zo heb ik die nevelende…

‘k hoorde mijn ziel in weemoed zingen toen de avond viel zonder enig licht geen morgenlicht om nieuw te beginnen alleen tranen brengen mij een wazig zicht hoelang blijft het duren voor de zon verrijst achter die hoge muren en mijn pijn verdwijnt komt er een ommekeer waar ik zolang op wacht vind ik mezelf ooit weer na een…

Van herfst wil ik nog niet weten Mijn hoofd zot van zon en zee Regen krijgt me nog niet mee Van wind... beter te zwijgen Ik wil nog 'n ijsco op 'n terrasje eten Nog bruin en bronzen in een ligstoel Maar wind wil niet langer liggen Avond aan zee toch wat koel Goudgeel blad ligt op m'n pad Zomer wil niet op z'n schreden…