115 resultaten.
120 jaar Pizza Margherita
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 363 Leopold deed 't haar gelukkig niet na.…
Half Knokke staat te koop
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 267 Na het débacle van broer Maurice
deelt Leopold in de ergernis.
't Wordt stilaan stil
in zijn Lippensville
en eenzaam bridgen na d'achturenmis.…
BLOOT FEIT
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 310 Vrienden van Leopold
Jammer…, voor mij
werd het niet wat ik wou
Héél snel al stond daar mijn
schilderkunstzinnige
lullige lichaamsdeel
stijf van de kou…
IJSKONINGIN
snelsonnet
4.0 met 16 stemmen 567 De koning heeft er nu een halfzus bij
Zo zakt ook Leopold III plots door het ijs
Liselotte Landbeck bracht hem van de wijs
De womanizer was toevallig vrij
Vóór hij haar pirouettes had bekeken
Wist de koning al dat het ijs zou breken…
Al die mensen
gedicht
3.0 met 54 stemmen 26.489 .
----------------------------------------
uit: 'De dagen van Leopold Mangelman.
Brief aan M. Schoonheid en bier', 1993.…
Afscheid
gedicht
3.0 met 239 stemmen 121.144 .
----------------------------------------
uit: 'Van, Als & Och', Leopold 1995.…
Bloeiend feest
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 489 Dolle Leopold Bloom beleeft op één dag
in de stad Dublin alle avonturen,
die naar Grieks verhaal jaren moeten duren
voor de held Odysseus, krijgsman vol gezag.
Al dit gebeuren mogen de Ieren
elke Juni met blij herdenken vieren.…
Grafbloem voor Leopold
poëzie
2.0 met 4 stemmen 641 Leopold jarenlang
als leraar en later als vriend mee.…
Astrid Van Zweden
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 207 Aldaar gestorven;
na negen jaar lauweren
te hebben verworven,
als Leopolds eega tot
groot tragiek in zeldzame nood.…
Leopold
poëzie
3.0 met 11 stemmen 4.017 Hoezeer in zich besloten, van elke schijn ontdaan
is uwe stem tot ons gegaan
zingende en voor góed in ons verloren,
de weinigen, de enkelen uitverkoren
om te bestaan.
Achter de eerste stilte aarzelend begint
het woord, zwevende als de wind
in het herfsten, - o, het vlagen
der verrukkingen, het martelend klagen
om wat eèns werd bemind…
Wijn van de Sfinx
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 55 welnee, geenszins, 't is als
Leopold zeide,
de Sfinx die van de wijn
één druppel koos
en aan zijn Muzen schonk,
de Dichtersmeiden
Nee, niets van waarde is
altoos weerloos…
Zie ik peppels staan
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 221 Voor mijn ouders
Torenhoge wachters houden
Dag en nacht de wacht
Over dit kleine Saksische
Boerenspulletje op het
Drentse platteland, de plek
Waar ik mijn levenslicht
Aanschouw, waar ik kind word
Van hen die mij ongedacht kregen;
Er lag al een leven lang
Achter hen, toen voor mij
De reisweg begon - en ik hoor
Nog het ruisen…
Bij zijn ‘graf’
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 410 Daar achter de Weense Dom
schreef je grootse werken
Je vierde er triomfen, ontving
Leopold en zelfs de oude meester
Daar was het een komen en gaan
van leerlingen die Constanze en
jij opvingen – je leerde, lachte,
speelde, gokte en verloor
Hier sta ik bij de steen waaronder
je resten horen te rusten – de
laatste tonen weggestorven –…
Verloren zaterdagmiddag
gedicht
2.0 met 26 stemmen 11.946 .
-------------------------------------------------------------
uit: 'De dagen van Leopold Mangelman...' (1993).…
Wij gaan en komen
poëzie
3.0 met 25 stemmen 3.763 Wij gaan en komen en de winst is waar?
en weven draden en het kleed is waar?
In 's hemels welving zijn tot stof verbrand
vele weldenkenden; hun rook is waar?
---------------------------------------------------
uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…
0 dromend hart
poëzie
3.0 met 42 stemmen 3.819 0 dromend hart, kies u een nieuw vertier
in vrouwenwang en purpren eglantier;
licht als kwikzilver vlieten onze dagen,
de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier.
------------------------------
'Uit de Rubaijat' (1914)…
Orang bandjir
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 114 Zo was er eens een nazaat boreling
als mixture van twee paar
diverse ogen
't oog van de dag, als dat van Mata Hari
in het regenwoud van Noord-Sumatra
lichtblonde haren en helblauwe kijkers
het ander paar gelijkend
op de zon
van Bali, Soerabaja en
Oost-Java
die Oostersch uitrijst boven
d'horizon
gloeiende kolen onder
gitzwart…
Het woordje kunst
gedicht
4.0 met 12 stemmen 3.518 Leopold 1987…
Schepen liggen er; waarom zo...
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.129 Schepen liggen er; waarom zo...
het lieve water leed het zo.
Vele zeilen zijn uitgehangen
brede, slepende. Huizengangen
stonden; zacht gestreden nu
schromelijk, want het was alles luw
vervuld; in de heldere streken
van de witte hemel geleden
wensen te wezen, mijn zinnen dreven
er in, in een zachte trek opgeheven.
Dromen bleef over…
Die morgen was zij moe en zwaar
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.543 Die morgen was zij moe en zwaar
en talmende opgestaan
en had met achteloos besef
haar dagelijks doen gedaan.
Zij ging verloren door het vertrek
met ongevoelde schreden,
behaspelende dit en dat,
verschikkende zonder reden.
Als plotseling met een vreemd gevoel
zich iets in haar bewoog
en een nieuwe en wondere zekerheid
haar door de gedachten…
Zij tilt zich overeind (1897)
poëzie
4.0 met 22 stemmen 1.953 Zij tilt zich overeind en in
het licht en maakt een stil begin
stil met zich zelve, langs het smalle
lijf liet zij het hemd afvallen,
dat zakt tot in een dunne kring
van plooien, een weinig mijmering
zet zich, zij ziet naar beneden
de blootheid van haar eigen leden,
het vreemde van het nu gebleken
lichaam en de schemerbleke…
Staren door het raam
poëzie
3.0 met 24 stemmen 2.657 Er is een leven in wat bewegen,
de takken beven een beetje tegen
elkaar. Een even beginnen schudt
elke boom: een bezinnen dit,
een schemeren gevend van eerste denken,
met lome vingers gaan zij wenken
wenken, wenken, brengen uit
een vrezend menen nauw geuit.
En lichte dingen, herinneringen
lispelen zij, vertrouwelingen,
zouden wel willen…
Om mijn oud woonhuis peppels staan
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.788 Om mijn oud woonhuis peppels staan
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven"
een smalle laan
van natte blaren, het vallen komt.
Het regent, regent eender te horen
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven"
en altijd door en
de treuren uit, de wind verstomt.
Het huis is hol en vol duisternis
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven…
LAATSTE WIL VAN ALEXANDER
poëzie
4.0 met 32 stemmen 1.761 Dan, als ik tuimel in de kist
doodsoverwonnen en bezweken,
laat mijn twee handen zijn ontbloot,
en uit de baar naar buiten steken.
Dat, als ik het paleis verlaat
en langs de grote weg mij richt,
een elk mijn schamelte ontwaar'
en worde door mijn lot gesticht.
Hoe zulk een, die veroverd had
van aarde-oppervlak tot aan
de helle hoogten…
Laat ik nu leggen lichte dingen
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.729 Laat ik nu leggen lichte dingen
op haren lijf en gauw verganke-
lijke, laat het zijn rozeranken
en bloemen andere en trosseringen
en wiekevlokken van grote bleke
vlinders en blanke dauw geregen
aan herfstrag, alles wat van de vege
lente nog is, die gauw verstreken;
en iets van zonlicht, nu ik het kuis
en koel…
O, als ik dood zal, dood zal zijn
poëzie
4.0 met 77 stemmen 4.049 "O, als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
mijn bleke ogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn.
En ik zal niet verwonderd zijn;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
een wachten op u, een wachten zijn."…
Een stille dag is om mij heen (1895)
poëzie
3.0 met 37 stemmen 4.039 Een stille dag is om mij heen
en in mij is het leven flauw,
ik voel de angst des wezens nauw
en ben in mijne vrede alleen.
Is er in mij de aandacht niet
van verzen en hun stil verricht
inschikken tot dit klein gedicht
van iets geluk en licht verdriet?
dat gij nog eens mij waart nabij
en ik u koel en zuiver vond…
In tere schaduw zilverblauw
poëzie
4.0 met 27 stemmen 2.455 In tere schaduw zilverblauw
sloegen witte wieken en een gerucht
voer om; er werd een grote zucht
gewekt, een wensen, dat ver weg wou.
Gij en ik, o wij gaan wel trouw
samen, wij vliegen uit in éne vlucht
en laat het zijn naar het ver gehucht
van mijne ziel en gaan wij gauw
Dat ligt in de bergen, men vindt het nauw…
Vroomheid
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.067 CHRISTENEN, Joden, Parsen, Moslemin,
zij dolen allen; voor wie toe wil zien,
vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën,
twee soorten enkel worden er ontdekt:
intelligente mensen zonder vroomheid
en vrome mensen zonder intellect.…
Veel kostbaar bloed heeft 's werelds loop gestort
poëzie
3.0 met 15 stemmen 1.928 Veel kostbaar bloed heeft 's werelds loop gestort
en menig bloem is onverhoopt verdord;
verhef u niet op jongzijn en op glans,
de knop valt af, eer zij geopend wordt.…