Alle inzendingen over Leven OR Ware leven

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

klein beetje maar toch niet al te veel wat kunnen jullie zagen over sterren en heelal het lijkt me wat te moeilijk dat moet je mij niet vragen ik had het soms wat lastig met opletten en scoren zo waren mijn rapporten ronduit, meestal slecht bergen en rivieren lopen steeds aan mij voorbij en ook geschiedenis, dat was een ware…

spontaan, gaan mijn ogen tranen wanneer ik denk aan tijd heimwee cirkelt banen verlangen voert een strijd mijn jonge leven flitst voorbij waar is die jeugd met al zijn mooie dagen ik herinner mij momenten van liefde en welbehagen maar nu ben ik in mijn leven veel meer op mijn gemak want: ouder worden is wijzer worden en dat heeft ook…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Als de stilte zich vult met kilte is de stilte kaal en kansloos Als je de stilte weet te verwarmen met je eigen zijn voelt de stilte als intens omarmen met het mijn en zijn Want in de stilte onmoet je eigen ik de stilte van je zijn De stilte garandeert ontroerende ontmoetingen die anderen niets aangaan Zeg nooit over je stilte…

Leven Je hebt het gepakt In je moederschoot Leven Je hebt het omarmd Toen je geboren werd Leven Je hebt het weggeduwd Toen het niet meer fijn was Leven Je hebt het vervloekt Dat je ooit geboren werd Leven Je hebt het gekoesterd Uit liefde voor je eigen kindje Leven Je hebt het aanvaard Zoals je leven nu is...…

Nu ben ik klein, later ben ik groot. Nu leef ik, later ben ik dood. Nu ben ik jong, later ben ik oud. Alleen de zee verandert niet, die blijft altijd zout...…

de bomen ze lachen me toe ze kijken me aan alsof ze me wat zeggen willen de bloemen ik ruik hun geur ze dansen in de wind alsof ze me wat zeggen willen het leven kijkt me aan, lacht me toe en zegt me, dat ik leven moet!…

Leven is spelen: het is om te lachen, zelfs als 't zo beroerd is dat men huilen moet.…

Zo pril en prachtig Zo teer en zacht Zo nieuw en onbeschreven Elk kind geboren Maar later dan de ommekeer Zo oud zo lelijk Zo vergaan en hard Zo dikwijls ziek en pijn Is menig mens beschoren…

Een warm gevoel tintelt door mijn buik, mijn armen, mijn hoofd, En blijft hangen op het topje van mijn neus waar jij net je allerzachtste afscheidszoen hebt geplaatst. Het leven is hard, zeg je, En ik hoor hoe je de deur achter je dichttrekt, De koude windvlaag breekt de stilte. Het leven is hard, zei je.…

Nu is alles andersom, en leeft zij mijn leven. Ik wil het graag terug, al is het maar voor even.…

in het stille ochtendgloren ontwaakt een nieuwe droom voelt mijn hart weer leven is er liefde mij gegeven waar een lach in tranen breekt mijn traan om lachen smeekt zal het duister in mijn leven in licht worden verdreven tot mijn dromend verlangen in helderheid gevangen mij liefde laat beleven eens in dit leven…

De man met de zeis is zeker niet goed wijs, dat hij zonder denken een ieder haalt op zijn wenken. Zonder daarbij stil te staan hoe lang menig mens nog had te gaan.…

kind van de zon licht in leven bron van ontstaan schenk ons jouw kracht schitter in kleuren door diepgrijze nevel doorbreek de beklemming bevrijd ons hart hoop in de morgen schenk ons een lach kleur al het grijze schilder de dag leven in leven omring ons met hoop zoveel warmte te geven liefde elke dag beloof zonnige dagen in kille…

Niemand weet waar het leven mee begint Alle leven komt uit de bron van het wonder Niet het leven maar de ziel wordt bemind Het is niet met of zonder. De ziel is de koestering van binnen, het licht dat men in zich draagt, die probeert de liefde te winnen voor degene die er naar vraagt.…

De oude scheepsbel blijft aan drijvend masthout ongeklonken Nu onze liefde is verdronken bijten de zoute golven in mijn ziel Oh, noodlottig lot waar het ten deel aan viel Het wordt stil, terwijl ‘t wrakhout verder drijft…

Met mijzelf als vriend Heb ik geen vijand nodig Vechtend tegen de molens van tijd Vrezend voor mijn eigen angst…

Ik word wakker en zie de zon, Ik zie de glimlach van mijn ouders, En voelde dat het leven begon. Nu 17 jaar later, Ik word wakker en zie de zon, Het licht verblindt mijn ogen, Het duurde misschien maar even, Maar het voelde als een kleine prikkeling, Die zei lang leve het leven.…

Als leven liefhebben is, en op liefhebben volgt pijn, is leven pijn lijden.…

mens Als een totale machine Zich in het pikzwart Tegen het wit afzettend Mijn emoties en gedachten Via de punten van mijn vingers Zich woorden vormen uit letters En zinnen uit woorden uit letters Ik typ, ik typ, ik typ, Want ik besta in mijn eenzaamheid Verbonden met mijn medemens Puur via dit scherm Mijn window naar het buiten Daar waar…

water als kristal klatert en kabbelt en stroomt de zee is nog ver…

Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn Verdriet beheerst mijn leven Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven?…

het leven verandering jullie glimlachjes vragen aan de nieuweling de probeerder eisen jouw gedicht schiet als dichtwerk tekort vragen aan het leven en dat soort maar zelden vindt ze maar eens jullie en mijn eerste dagen erkend herkend ingeschat ach wat jullie en mijn dagen zuur bij 't eerste kontakt maar nooit melden zij…

Leven blijft de moeite waard te leven, ook al zijn de tegenslagen groot; Nooit, zal ik de moed opgeven, omdat het leven mooier is dan de dood...…

wat zou er na dit leven zijn? je wil het zo graag weten is er dan nog zoveel verdriet en pijn? je wil dingen gewoon vergeten je wil er zo graag achterkomen misschien dat het wel beter is van binnen kun je er van dromen is er dan iemand die me mist?…

nooit meer wil ik me in de liefde vergissen dat jij de ware dit keer zult zijn wat zou ik anders nog weten of kennen mezelfvertrouwen er niet meer zijn ik zou er niet meer aan kunnen wennen en bang zijn voor weer die pijn..... o god laat jij de ware zijn....…

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret.…

Ik vertel je de ballade van m’n leven.. vol zelfbeklag en weemoed.. als je luistert, kun je horen dat ik heimwee heb naar iets wat nooit zal komen ik heb gelachen en gehuild gedanst en stilgestaan ik leef m’n leven zoals alleen ik dat kan..…

Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik ga door gang 7 naar appartement 9 De deur piepend open ik sta hier in de hal Je komt naar me toe met een brede lach En het komt weer in me op Jij, jij bent mijn leven…