Alle inzendingen over Liederen OR langzaam OR verstommen

[Senryu] liederen vol licht in het sterloze duister – de nachtegaal zingt…

Zoon in ban van covid eng, liefs drie lange slepende jaren; tranendal Moedermelk hoog geconcentreerd bracht uitweg en puik resultaat Mama danst, springt, lacht en Schreeuwt het van de Daken! Geloof is sterker dan Angst!…

verstommen hangen boven grijs geluid het is, zoals het bestaan vergaat ik verdwijn in lege gedachten het scheppende taant in luisteren zonder verwachten…

Mijn lieve zoon, je moeder laat je weten Als dat ze jou geheel niet kan vergeten; 't Is negen uur, je vader is naar bed En in mijn handen heb ik jouw portret. 't Is stil in huis maar voor dat ik ga leggen, O jongenlief, mot ik je nog wat zeggen: Dat ik van narigheid geen raad meer weet, Dat ik geen rustig stukkie brood meer eet. Ik lig soms…

Innig Geliefde Dochter! M'n Pieternel, je mot r's horen, Voor jij ons zo meteen verlaat, Ik heb jou nog 'n raad te geven, Voor jij naar Rotterdam toe gaat. Dat jij maar op moet passen, Wees altijd eerlijk, doe geen kwaad, Je moet maar denken aan je Vader Die lid is van de kerkeraad. Vergeet ook nooit je Christenplichten Van elke Zondag…

Het waren twee aardige mensen, Die dachten van niemendal kwaad. Zij dachten alleen aan zichzelve, Zoals dat gewoonlijk dan gaat. Het waren twee aardige mensen Nog zonder verstand en gezond. Die hielden zoveel van elkander Alsof er geen wetboek bestond. Die ene, die leerde voor dokter; Zijn vader had duiten er voor. De andere zat…

Weet Gij nog, moeder, hoe ik jong Schatten-verlangend u verliet? Wereld en weelde lokten, mij bedwong Uw smeken niet. Ik ging en wierf mij menig schat Van goed metaal en gave steen, Rijker dan ik in wereldstad Was er niet een. Maar schat verwervende verloor Ik morgenvrede en avondrust En wist dat niet. Leefde fel door Op…

Regina telt maar vijftien jaren, En hoe bekoorlijk is ze reeds! Haar halsje omgolven guldene haren, Haar mondje omdanst een lachje steeds. 't Eenvoudigst mutsje dekt haar kopje, De stof haars kleeds is grof katoen. - Ei! klinkklank heeft het rozenknopje Om lief te wezen niet van doen. Wanneer zij op de dag des Heeren Soms met hare ouders wandlen…

Zo zong hij haar de liefde toe, Liederen zonder stem. Twee stemmen smolten samen één, Ontketend zonder rem. Lieflijk hield het zingen stand, Tot de dagenraad verscheen, Zo niet alleen de liederen, Maar ook de troubadour verdween.…

Verlangend zie ik Deze morgen uit Naar de aarzelend Opgekomen, ietwat Waterige, zon die In ' t voorbijgaan De laatste sneeuwresten In zichzelf op laat lossen Zoals ik ook hoop Dat mijn binnenste De kou en het verdriet In zichzelf op laat lossen…

trompetters en hier, waar het buiten langzaam duistert leen ik zacht de geluiden van waterzetters en alleen jij – als je heel goed luistert - hoort hoe ik zacht bellen blaas van letters.…

- Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de levende, heldere dag met bloemen en blijheid en liederen zoet - maar ach! - maar ach!…

ik bied me aan maar je hapt niet gunt me geen blik waardig of lijkt dat maar zo kranten vol woorden zorgen dat ogen niet verstoren nog verstommen door wat je gadeslaat ergens tikt de tijd…

Wanneer een ego verongelukt, verstommen onze lotgenoten, en is het leedvermaak voorbij.…

Nauwelijks nog woorden, alleen de stilte, terwijl beelden vervagen en geluiden verstommen in lege verten. Bijna alles gehuld in nevel die tot de einder reikt en onderwijl alle hoop verloren lijkt. Maar dan schijnt de zon die hoog aan de hemel prijkt.…

Langzaam verteerd, Opgegeten door verdriet. Langzaam gemarteld, Niemand die het ziet. Langzaam herlevend, Met vernieuwde hoop, Langzaam opgestaan, Zonder al die wanhoop. Langzaam afgebroken, Door mens en dier, Langzaam vermoord, En het interesseert ze geen zier.…

winter, jij bent een slechtaard in de huizen verstop je je als een kind zie ik je alle scholen binnen hollen met je lichaam in een tas o winter jij bent een slechte meester een klein beetje vuurwerk daarmee ben ik tevreden o winter geef mij wat vrolijkheid knip een stuk van deze middag af gooi een sprookje in het water van de nacht o slechte…

Langzaam leer ik mensen lezen niet dat ik dat wil maar soms weet ik te begrijpen ik stond er nooit bij stil Weet dan een beetje wat ze denken en voel hun stil verdriet zou ze dan wel willen helpen maar vaak kan ik dat dan niet Ben nog zo bezig met mezelf wat mij nog steeds bezeerd morgen ben ik misschien wat wijzer een mens is toch nooit…

Langzaam los beetje bij beetje Mezelf hervinden op dit planeetje Langzaam minder steeds iets meer Mijn hart geneest doet minder zeer Langzaam afstand van de liefdes pijn Vind het zelfs fijn soms alleen te zijn Langzaam wennen aan wat niet meer is Soms vergeet ik even dat ik je nog zo mis Langzaam uit de put terug naar het…

passen die over de rug trekt Hoe ver gaat het langzame?…

Langzaam gaat de tijd vooruit, 1...2...3...10 seconden. Er komt geen snelheid in, langzaam kruipt de tijd voorbij. De klok tikt rustig door, Tik...Tok...Tik...Tok... Ik luister stil naar het getik, Langzaam gaat de tijd vooruit, En ik zie de wijzer verspringen.…

Langzaam komt het licht van een nieuwe morgen in stilte ontwaak ik uit mijn droom en wordt losgemaakt van herinnering. Waar ik een glimp zag van heel lang geleden goed verstopt achter mijn hart nu roept de nieuwe morgen gaat mijn droom vervagen.…

We schreven nog brieven hielden lang en langzaam van elkaar. Zochten naar woorden bloesemend licht soms of zwaar als een storm. Stuurden gevleugelde woorden hangend aan een zijden draad. Droegen onze brieven voor elkaar door het landschap. Bliezen adem in onze zielen en verlangden naar wat blijven zou.…

een slak is een woord kruipt langzaam zo langzaam kijk naar de slak en zie het woord kruipen als een slak de echte woorden zijn het langzaamst maar ja, wat is echt over mijn nat balkon kruipt een slak en ik heb er geen woorden voor…

Langzaam schaam ik me dieper dat wij elkaar verdelgden met giftig verwijt. Denkbaar voelt zij dat ook zo en vergeven wij elkaar ons kil ontkennen. Pas dan nemen we afscheid. We zeggen nog iets aardigs maar we luisteren niet echt.…

kom niet te dichtbij ik wil je gadeslaan de armen losjes langs je lichaam de schouders in serene rust je gezicht zonder voorbehoud verstild verscholen achter verwaaide haren je verhalen kleuren de hemel korenbloemen blauw langzaam waait de wind alle woorden weg…

kruipt de Stena-line langs de horizon terwijl de zon afscheid neemt van de dag door de zee te kussen een eenzame minnaar loopt langs de vloedlijn wiens voeten omarmd worden door de zee al is 't voor heel even…

Ik zeg toch niet dat ik in zak en as zit of ben je doof of zo? Ik ben alleen geen Zoef de Haas of een hazewindhond, snap je? En nee, autisme dekt de lading ook niet of dacht je soms van wel? Denk je me daarmee soms te kunnen vangen? Get real, graftak! Of denk je soms dat er door mij geen krokussen meer bloeien? Terwijl ik nota bene de ambassadeur…

het boek is uit het verhaal verteld er heeft naar verluidt een lach geglommen een traan geweld en jij bent nu net als eerder die boom zonder genade geveld emoties zullen ooit langzaam verstommen het boek is dan wel dicht het verhaal gelezen maar elk boek verdiept schenkt je innerlijke wezen weer iets meer licht het boek is gesloten…

Ja als 't niet kan, dan kan het niet! Zo hoor ik alle dagen Van flauwerds en van tragen Maar ik, ik haat dat laffe lied: En zo mij God de kracht wil gunnen Dan zeg ik wat er ook geschiedt: 't Moet kunnen! Komt haal de handen uit de zak! En steek die uit de mouwen. Gij mannen en gij vrouwen! Staat af van lust en van gemak! En valt er soms…