Alle inzendingen over Losgelaten

Dacht dat jouw stem klonk in stilte van mijn heimwee toen ik voelde dat ik wegzonk in toevalligheden dacht dat ik bekoring voelde in opnieuw beginnen omdat ik je had losgelaten en gekoesterd met gevoelens in alles vergeven dacht dat je mijn stem hoorde.…

Toen ik de Dag en de tijd Had losgelaten En mijn leven Als een laken Vol vlekken En scheuren Op een hoop Naar beneden viel Was ik op een Keerpunt gekomen Niet wetend of De hemel zou Volgen of toch Nog de aarde Die ik al Verlaten had 29 januari 2010.…

Je kunt met al die losgelaten ballen De loopbaan van je trainer mooi verknallen.…

dit gedicht is als met helium gevulde vorm kleur en vrolijkheid dansend door de wolken naar de zon in mijn kinderhand de levenslange schrik de holte van het touw dat is ontglipt schoonheid die eenmaal losgelaten zelf de weg naar boven heeft gevonden…

Ik zal er zelf als alfa niet om liegen: Da’s fout, maar iedereen maakt wel eens fouten Net als die ene arme astronaute Die haar gereedschapskist heeft laten vliegen Veel slechter kon die beta dat niet plannen Want er was dus geen Gamma te bekennen…

nog steeds zinkt het krijsend eiland naar de bodem van de bloedzee waar het noorderlicht verdwenen is en de zon alleen maar onder gaat o Heer, heeft U werkelijk de mensheid losgelaten? ook al sleept de dood mij mee toch laat ik U niet los…

En alle Friezen die zijn losgelaten Gaan jullie ook gewoon weer Hollands praten?…

U die er bent Van de late Avond, als ik Slapen ga, en mij Het volle zicht Gunt op die Grote ronde maan In het oosten, En mij weer Verwelkomt in Het westen als Ik 's morgens Wakker word - U die er bent Ook als ik De aarde heb Losgelaten…

Later als niet Jij het leven Maar het leven Jou heeft losgelaten Heb jij niets Om naar terug Te verlangen Want alle idealen Waar je voor Gestreden hebt Zijn in rook Opgegaan - Onzichtbaar vergaan In de lucht die Jij geademd hebt…

Ik heb je losgelaten met kleuren van de ondergaande zon als mijn stille getuigen in een rustig golvende zee toen ik vele tranen lichter begeleid door de maan weer huiswaarts ging liep jij weer vrolijk met me mee…

De eerste bevers werden in ons land Als herintreder vrolijk losgelaten Nu is het Waterschap in alle staten Hun aantal loopt volledig uit de hand Ze geven elkaar parend van katoen Dat heb ik Ed en Willem nooit zien doen!…

bij de zee heb ik mijn zorgen losgelaten als een handvol veertjes bij windkracht acht buitelden ze als acrobaten de zee in, of uit zicht ik zoog mijn longen vol, voelde mij licht door het zorgeloze dat het bracht een bovenzinnelijk aderlaten zo onbegrensd en zeeschuimzacht.…

En je geen plek kan vinden om op mij te passen Of misschien waar ik die van mij heb losgelaten (om nooit van weggeweest te zijn?) En eindelijk plek heb om op mezelf te passen?…

Misschien een losgelaten meisje, die zoveel van één jongen houdt.…

Vastgehouden en weer losgelaten totale vrijheid belevend zonder alleen te zijn.…

we hebben u naar uw graf gedragen moeder vader de touwtjes zijn losgelaten elk gaat nu zijn weegs want u moeder vader waren onze verbinding de nu ontwarde Gordiaanse knoop maar wie weet misschien wordt hij ooit weer gelegd een stille hoop?…

Schommel in de wind ogen sluiten in herinnering 'n kind smoezelige handjes schaterlach en schommelend touw om planken wiebelend zo licht kleine voetjes in de wind kinderzolen die de hemel raken losgelaten wieg dag kind…

herinneringen zweven zonder volgorde door onze geest sommigen dragen de geur van zouthout waarvan de kleuren vervagen anderen ruiken naar het strand waarop de eerste kus onze lippen raakte of zijn gehuld in de nevelen van spijt losgelaten in de tijd…

Jarenlang door mijn Tranen heen gesmeekt Dat het op zou houden Het bleef erbij - Noodzaak die voor jou Kennelijk ontbrak Hopend, alleen maar hopend, Niet verwachtend dat het Op zou houden Maar nu ik je losgelaten heb Is zo maar het wonder geschied Werd mijn gebed verhoord Dat het op zou houden - Het hield op - Het is opgehouden…

ik heb gezien dat leven vallen is de één wordt hoger losgelaten dan de ander we leunen en we steunen wat klampen en verkrampen wat raken en verzaken wat beloven en geloven wat even wint de zwaartekracht en raken we de grond dan draaien we weer om…

de God Neptunus die het water als 'n hellehond heeft losgelaten.…

langzaam losgelaten door de van gisteren moe-gewaaide wind en nog niet gegrepen door de maalstroom van een nieuwe leef-je-leven dag drijf ik slechts omringd door nog te dromen dromen reik ik rechtstreeks door de spiegel van de hemel onbevangen naar de bodem van mijn eigen ziel en ga voor anker zonder anker…

Jij hebt mij al losgelaten maar ik heb jou nog vast Jij weet nu eenmaal beter en ik ben slechts een fantast.…

Zelfs je beeld niet losgelaten.…

Ik heb je losgelaten zodat je eindelijk eindeloos kunt stralen Maar in mijn hart houd ik je vast voor eeuwig en altijd En met mijn ogen dicht is het weer even zoals toen geniet ik in stilte van je en houd ik je vast in m'n armen zoals toen Dank je wel dat je in m'n leven was…

Ik ben een luchtballon losgelaten – ik zweef ben o zo kwetsbaar maar vrij en leef De wind het toeval bepaalt mijn lot een boom een tak een vogel let niet op Ik bid tot God ik eer z’n werk toch kost het m’n kop ik barst me kapot aan het kruis op de toren van zijn kerk…

losgelaten, niet meer verbonden in verbintenis hou me vast, pak mijn hand, maak ons, verbonden in verbintenis…

Je veerman houdt zich in en nog steeds de wacht, heeft het meertouw nog niet losgelaten, gelaten lopen in het laatste spoor op het jaagpad van de nacht, wat reeds z'n oude glans verloor en een milde dood je wacht, al vertrouwd met de tocht, misschien wacht mij hetzelde veer, om je aan de overkant weer in de ogen te kunnen zien.…

Als vergeten staan de koffiekopjes Op een verlaten tafel De stoelen schuin weggeschoven Een half uitgedrukte sigaret kringelt De stoet is halverwege Linten verwaaien verward Zojuist gedolven graf omkranst Met losgelaten bloemen, bedolven Witte kist, voor altijd gemist Een lege kamer borrelt na…

Nee mijn hart, huil niet Ze is weg, ze komt niet Nee mijn hart, schreeuw niet Ze heeft je hand losgelaten ze heeft het niet gered Nee mijn hart, bloed niet ze zit op een mooiere plek Nee mijn hart, breek niet draag haar in je hart Kijk omhoog en adem diep Bedenk een reden waarom alles zo verliep..…