Alle inzendingen over Martens

Het is stil in huis - De hond gromt niet, De hatelijke klok Slaat niet voortdurend Het overbodige middaguur, Het maal blijft onaangeroerd En verdwijnt stilzwijgend In de voren van de tijd, Ze heeft nog geen trek En wil het voor vandaag Hier maar bij laten…

Ineens was ze daar weer, haar lange paardestaart sloeg heen en weer, haar vurige ogen hadden maar één doel voor ogen en na een knappe demarrage knalde Lieke Martens de bal weergaloos snel binnen de doelbogen.…

Vlammen in mijn hart Terneer geslagen, Warmte die grotendeels Verdwenen is, Niets is wat Het lijkt - Ondergronds Brandt het innerlijk Vuur dat zo Te zien onzichtbaar Blijft, maar altijd In waakstand paraat Om toe te slaan Als de vrieskou te Erg geworden is…

Was tegen alles en iedereen, Met hand en tand tegen hen verzet Zonder het ooit te uiten, Ingesloten door zelf opgelegde Grenzen die ik voor geen geld Wilde openstellen - Oorverdovend het lawaai In het brein dat alle Gedachten hierover bestuurde; Oorverdovend rebels, Door anderen nooit opgemerkt, Alleen in mezelf aanwezig, Onhoorbaar…

Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

Een aanloop en een huppel en dan: schiet! En ja hoor: Lieke kan er weer een zetten in ’t rijtje van de schoonste goals. Vedetten als zij die laten van zich horen. Ziet hoe mooi het voetbalspel kan zijn, gelijk in ’t wild zijn de leeuwinnen hier de baas. Alweer een mooie actie en een pass, gevoetbal, -dribbel, -zwoeg en geen gezeik. En dan…

Ze dartelt als een veulen op het veld, Charmant en krachtig schiet zij fraaie ballen, Ze staat haar mannetje, weet aan te vallen, ’t Is Lieke! En haar komst was reeds voorspeld. Want Rinus Michels had al eens gezegd: De nieuwe Cruijff? Dat wordt een meisje. Echt!…

was beter voetbal aangetroffen Het doemscenario heeft zich herhaald We kunnen wéér eens collectief gaan rouwen Toch blijf ik van de voetbalvrouwen houwen of Ze hebben het gehaald, de voetbalmeiden Hoe prachtig klaarden ze de Deense klus Geen treurnis meer, dit keer geen dooie mus geen tranendal of jaren moeizaam lijden O Miedema en Martens…

Illustratie: Bron: Paul Martens…

Daar werpt de Leie zich, wegeltjes volgen haar ijlings. Af en toe rijst een resto op: een kapel in dit bedevaartoord voor kunstenaars en minnaren. Bijna in de sloot omdat ik onoplettend op het land let. Met veel zin zou men opzettelijk verdwalen om nog meer te zien. De zomer snuivend ga ik binnen, leg een plaatje op, niet wetend dat…

Hup Holland Hup laat de leeuw niet in z'n hempie staan Hup Holland Hup trek het beessie geen pantoffels aan Hup Holland Hup laat je uit het veld niet slaan Want de leeuw op voeltbalschoenen durft de helehe wereld aan ( 2x) Zo'n Lieke Martens waarvan ik nog nimmer had gehoord Die pingelt en passeert en ook uit alle standen scoort Groenen, Spitse…

Nav : Auto-ongeluk, Paul & Mariet Martens…

Een man zegt ‘ja’ tegen m’n zus Wat er toen door me heen ging: hoe zoom ik in met dat ding? en stel ik scherp op hun kus? Mijn dochtertje zingt in een musical hoe ‘k me voelde, weet ik nog goed van emotie was ik tot tranen geroerd, ik zag opeens: het bandje is vol Camera neemt de beelden op Camera zuigt mijn emoties weg Nooit meer spontane…

De hemel geeft een koude douche haar water verbergt mijn uitzicht op een brug die geen brug is maar een weg naar de hemel gericht Het stoplicht is geduldiger dan ik kleurt druppels minutenlang tot bloed Ik heb haast en wil naar de lente toe omdat ik de winter vergeten moet Ik wil naar je toe, jij bent mijn lente jij maakt van regen een…

Het poldermodel kan niet kiezen: de ene keer neemt ze de auto en dan pakt ze weer de trein zodat ze uiteindelijk nergens komt Het poldermodel kan niet kiezen: ze is bang om naar links te gaan en durft ook niet naar rechts zodat ze in het midden van nergens blijft Het poldermodel kan niet kiezen: ze wil geen sok in haar gympie en omdat…

Voor het laatst in haar jonge leven ligt ze in de avondzon in de branding. De hulp bij ongeluk die hij had gegeven bood helaas geen enkele redding. Eenzaam in het schuim van de zee, hapte zij nog eenmaal naar lucht Hij stierf een beetje met haar mee, met in zijn lichaam haar laatste zucht.…

In zijn huis woont nu Magere Hein. In het vet op de boekenplank, in de grijze vlekken in het gordijn en in de zwarte plekken op de bank De kamer is beroofd van enige kleur en moord hangt duidelijk in de lucht. Van de dader hangt nog de geur in het slachtoffer z’n laatste zucht…

De vlegel van het dorp was op pad met een dodelijk rietje in zijn hand Op zoek naar een kikker of een pad tussen het hoge riet aan de waterkant Het slachtoffer zette het op een gillen, de dader vulde zijn longen met lucht. En met een rietje tussen de kikkerbillen slaakte de kikker z’n laatste zucht.…

Nieuwe gezichten dwarrelen op de voetstappen van oma En zo loopt de tijd door de sneeuw langs de voetstappen van oma Bedekt door nieuwe indrukken smelt de herinnering aan haar En zo loopt de tijd door de sneeuw langs vervagende afdrukken En zo loopt de tijd door de sneeuw langs de verdwenen voetstappen…

God kan de pest krijgen het schurft en de tyfus Laat Hem het zuur krijgen de pokken, de tering God kan de griep krijgen de pleuris, kolere... Laat Hem kanker krijgen maar vooral leukemie wat Wouter van Hem kreeg en toen Hij zijn zieltje kreeg…

Vanavond is mijn lief onweerstaanbaar in een jurkje van de buurvrouw geleend. In haar eigen kast hing slechts een peignoir omdat de wasmand nog niet was geleegd. De avond voelt spannend en ook wel raar als mijn hand onder buurvrouw’s jurk beweegt.…

Mijn dochter kan niet zonder haar knuffel En elke nacht gaat ze met ‘m naar bed: die trouwe hond die ze al jaren heeft, versleten, maar toch niet te vervangen Mijn zoon kan ook niet zonder een knuffel Elke nacht gaat hij er met een naar bed en of ie nou een schaapje of een draak heeft, voor mijn zoon zijn ze zo te vervangen…

ik wil niet dat je beschadigt ik wil niet dat je stuk gaat er mag geen virus in je komen dus bewaar ik je op duizend manieren je verhalen onder Windows je foto’s als een jpeg je dansje als een Quicktime en je stem als een AIFF ik kan je gezicht opmaken en je lach manipuleren ik kan je ogen photoshoppen ik kan je zelfs powerpointen…

Ik staar naar een stuk wit papier en bid dat de poëzie vanzelf opduikt Ik schud het woordenboek boven de tafel uit en hoop dat er schitterende woorden uitvallen Ik kijk net zolang naar mijn pen tot deze verandert in een toverstaf en een magische tekst tot leven wekt Ach wat… sommige woorden zijn eigenlijk al mooi genoeg: Ik hou van…

Ik strooi mijn vingers door je haren en hang lieve woordjes aan je oren Ik leg mijn streling om je hals en tover kleine lichtjes in je ogen Ik maak je gezicht op met mijn lippen En hang mijn hart tussen je borsten Ik versier je met mijn liefde…

Kleine donshaartjes onder zonlicht bedolven. De zomeradem laat je lichaam langzaam golven. Een goudroze kleur vraagt of ik je wil strelen en twee zachte glooiingen vragen of ik kom spelen. Een warme schaduw die tussen hen waakt stopt bij een jurk die aarzelend je huid raakt. Zodat er nog zoveel te raden valt en voor mij nog zoveel te wensen…

Ik wandel met mijn kinderen op het strand - dat valt niet mee, als één je been vastklampt - op een koude zondag ergens bij Wijk aan Zee en snak naar een vers kopje Earl Grey Ik kijk wat de zee brengt naar de kust, rommel die waarschijnlijk nooit wordt gejut: rottend hout, een jerrycan, een plastic buis en een bos rode rozen onder het schuim…

De klank van je stem... Die heldere, zuivere klank ze bracht een beetje rust in het tempo van mijn lied Nu is er alleen nog de echo van die heldere, zuivere klank ze galmt voor altijd na op het ritme van mijn lied…

als ik op een lentedag de verjaardag van mijn vader vier, met mijn familie op harten jaag en aangeschoten ben van plezier, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een zomerdag op het Bloemendaalse strand, mijn kinderen stiekem plaag die sneeuwpoppen maken van zand, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag…

Daar ben je dan, Precies in het midden van stad en kust. Precies in het midden van drukte en rust. Daar ligt de markt met z'n stofjes, hoor je kinderstemmen in de Hout, ontdek je het knusse van de hofjes en de kalmte van Elswout. Ik zie de trots van de Bavo en over het Spaarne - jawel - gaat een ontspannen kano op weg naar de…