Mitridat gebergte - òù 2
Angstig verlaat ik vlakte
Dreigend welkom mij ten deel
Het te nemen wenkt tartend
Waagt het mij te schenden
Spottend tonen zij het dak
Met aflatend grauw wit
Gehard ineen klemmend ijs
Onvermurwbaar in hoogte
Kleuren krachtig schuwend
Trots brakend weerstand
Weigerd schending vreemd
Medogenloos afstraffend…
De tijd die zij doorbrachten
Een drie eenheid die vele nachten
Discusiëerden over liefde en verdriet
Blind naïef deelde hij en zag het niet
Zag niet die ogen die lonkten
Hoorde niet het zacht verhit fluisteren
Altijd weer het even raken van handen
Sloot zijn ogen en hij wilde niet luisteren
Zij had immers trouw in liefde gezworen
Vriendschap…
Ik huilde toen ik mijn jeugd verliet
en de grote mensenwereld binnenstapte
een wereld die zo gemeen kon zijn
en waar ik niets van het volwassenzijn snapte
Die wereld was zo wreed en medogenloos
en opeens stond ik daar middenin
als het kon zou ik terug zijn gegaan
want ik had het hier niet naar mijn zin
Maar ik groeide mee en werd volwassen…
Ik huilde toen ik mijn jeugd verliet
en de grote mensenwereld binnenstapte
een wereld die zo gemeen kon zijn
en waar ik niets van het volwassenzijn snapte
Die wereld was zo wreed en medogenloos
en opeens stond ik daar middenin
als het kon zou ik terug zijn gegaan
want ik had het hier niet naar mijn zin
Maar ik groeide mee en werd volwassen…
treurig is 't om te weten
dat ze het
al die tijd hebben geweten
maar ze deden er niets aan
lieten de vijand vrije baan
medogenloos debateren
om ons een lesje te leren
een lesje lawaai
zij wanen zich groot
in de naaktheid van de goot
mijn Heer heb ik gebeden
o hoop mijn lief
och roos van Sharon
hoog verheven
laat Uw zoete ochtendauw…
Aan de doodsstrijd die velen voerden,
aan de golven die hen ontvoerden
medogenloos hadden zij toegeslagen
met een kracht waarin zij niets en niemand ontzagen.…
340
Bezig met laden