Alle inzendingen over Mensheid

Het schamen voor gedrag van soortgenoten Pijn ervaren anderen aangedaan Verdriet voelen te zijn verstoten Zo talrijk alleen staan Het niet verspillen van water uit de kraan Het kruipen door ingebeelde goten Het restje ziel wordt afgestoten Thuisloos zal het beter gaan Gevangen in mijn eigen vrijheid De schaduw houdt me uit het licht Waarheid…

Ketens van vijf keer handen geven hebben een net om mij geknoopt dat me verbindt met iedereen op aarde, zeggen ze, met de wereld die mij toeroept: Houd van mij! .....Daar kan ik echt niet aan beginnen .....naastenliefde prima, maar .....fysiek en financieel .....heb ik mijn grenzen .....en dan nog, wat is het antwoord .....als ik jou…

Het is niet persoonlijk wanneer het tegenzit ofschoon ik verstandig leef want we doen alles samen in de karmamixer van driften en deugden en van moment tot moment veranderende omstandigheden Mijn leven duurt te kort voor een eigen karma dat komt later pas als een druppel in het brouwsel uit de karmamixer meer ben ik niet onbelangrijk…

Daar moet de mensheid met alle middelen tegen ten strijde trekken, teneinde de moeder en het huilende kind een toekomst te geven, dat de vader levend terugkomt om zijn gezin aan het gevaar te onttrekken, en dat de mensheid in vrede met elkaar kan leven.…

We zijn een optocht van ons allemaal samen -- ieder, één voor één.…

Een heuveltje in het landschap deze leistenen daken van de boerderij onder de hoge rug en de ronde bil langs de Oude Landweg Moet je een stedeling zijn zoals ik om de schoorsteen te laten roken en de beelden in elkaar te schuiven tot mijn eigen naakte lichaam op een schapenvacht voor de open haard wachtend op liefkozingen van mijn man…

Zolang we kunnen lopen we rondjes met elkaar de jongsten in de buitenbaan maken meters en leren veel krijgen steeds meer stokjes aangereikt verhalen waarheen we op weg zijn een finish waarna niemand meer hoeft te rennen hand in hand zullen we verder wandelen zullen we in vrede leven zullen we allemaal winnaars zijn geen estafette meer…

U heeft Zich van ons mensen afgewend Daar wij Uw wereldbol te gronde richten, Zo wist de paus uit Uw naam te berichten, Maar zelf vind ik het toch een raar moment: Al vele eeuwen lang, o Here God, Maakt Adams kroost Uw scheppingswerk kapot.…

Als mensheid zijn wij toch sinds de dageraad der schepping (c.q. onze vroegste paleozoölogische primatologische voorgangers) begiftigd met een gestalte zoals daar zijn hoofd, romp extremiteiten en organen dewelke vorm heeft kunnen geven aan het ontstaan van leven... Dat is, me dunkt, de waarheid over Eva...…

Maar mijn Liefde voor U, Geliefde Geest der Mensheid, is zonder grens.…

Als op de wereld het Paasfeest begint en de mensheid zich op zijn bestaansgronden bezint; wil men zich telkens afvragen gaan of dit de weg is van het menselijk bestaan.…

Er is geen toekomst meer Geen heden of verleden De mensheid heeft zijn taak volbracht Zijn laatste strijd gestreden Wat overblijft is alles wat hen rest Gedachteloze stilten, in oneindig grote cirkels De macht, door de mensheid nooit aanschouwd Heeft door wraak, hun toekomst omgebouwd Het leven zoals wij dat kennen, zal noot meer bestaan…

Podium voor de wereld Voor het podium stond de mensheid Ze waren er allemaal Ze wisten dat het grote donker hen morgen zou opslokken Zomaar Zonder reden Met net zo weinig reden als de mensheid ooit was geboren De violist begon te spelen Alsof zijn leven ervan afhing Ook al was dat niet zo De blauwe aarde verdween snel en volledig…

Zowel de wappies als de schapen zijn slechts op eigen belang gericht Is er nog een herder met overzicht die de kudde bijeen kan rapen Want jouw verlangen en mijn belangen Zijn een heel klein onderdeel van een groter geheel…

Zonderling gedraagt zij zich, Corona Incognito als ongetemde roos Mysterieus en zonder blik of bloos In wilde drang haar weg gaande sub rosa Als schicht boort zich haar blik in mijne ziel Haar zoete glimlach en haar gouden lok Lang is de mijne, doch háár korte rok Is niet waarvoor de satan in mij viel Het zijn haar buitensporig grote…

ik schouw de wereld wat een teringzooi ik schouw de mensheid want daar komt het door ik schouw mijzelve ja, daar ligt de makke geen beginnen aan dus en derhalve ...…

God wacht in de schemering, Hij heeft een kaars in z'n hand en laat een traan vallen in het boek der wereld en mensheid.…

Vaalblauwe ogen, waas vol waanzin heldere gedachten zijn wensen en zijn dromen vaalblauwe ogen waanzin in zijn geest wirwar van gedachten kronkelend in zijn hoofd de haat, de mensheid, het bestaan verschoppeling van het leven mensheid zo gemeen haat vol haat is wat hij voelt hart vol emoties daders van de pijn en wreedheid zal…

Het is ongelooflijk Het is bizar En niet voor ons goed te begrijpen De mensen raken er van in de war ’t Is gewoon een wonder ondanks al dat jaarlijkse gedonder wordt het toch weer kerst en denkt de mensheid te begrijpen dat haar wijsheid nog zal rijpen en dan krijg ik van de hoogste kerkelijke baas te horen dat de mensheid is verloren…

nog even dan lengen de dagen ik zie nu al licht, bij vlagen draag nog wel het vlies van ledigheid klevend aan mijn, onvoorwaardelijke, mensheid…

God dacht nog met trots allemachtig De mensheid te scheppen was prachtig Zijn zoon zei bedeesd Ik ben daar geweest Verknallen dat lukt hun reusachtig…

tikt sirenes huilen allang niet meer de mensheid nog wel verwikkeld in een smerige oorlog wachten zij allen op een wonder…

Er was eens een grasgroene haring Die stond op het punt van een paring De mensheid zei: nou Wij lusten haar rauw Dat was een heel nare ervaring…

Omdat zij met de mensheid was begaan Meldde zij als een soort van Jeanne d’Arc Zich bij de vrijheidsstrijders van de FARC Als redster van de onderdrukten aan. Maar daar zij voor haar idealen koos Is zij als redster nu zelf reddeloos.…

Nu de mensheid gaat vergrijzen Is er nog meer vraag naar ruimtereizen. Om te weten hoe het zit Aan het einde van de rit Als we definitief afreizen. In de ruimte Heeft u nog de ruimte.…

als ooit een deel van de mensheid het zal bestaan om tijdens kerst naar Mars of de maan op skivakantie te gaan misschien dat dan ook daar een gezongen vrede op aarde wordt afgedwongen…

Ik vond laatst een klok Een getikte avondklok Die deed het niet meer…

Zolang de beelden niets bevrijden en bange ogen meekijken is het rouwen een vertrouwen dat de mensheid niet kan delen waar vreemden en vijanden in de dood nog gevaarlijker lijken…

Lieve mensen, hedenavond is het met de mensheid toch nog goedgekomen het einde van de wereld is goddank voorlopig van de baan er heeft vandaag weer iemand naar zijn eigen angst gekeken en het toch gedaan.…

zingende, spelende, engelen op hun lier kondigen de komst aan van een nieuwe tijd herders gaan zoeken de eniggeborene Zoon van God, Verlosser, voor de mensheid…