Alle inzendingen over Mijn kleine ridder

Ook ik wist 't niet,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met mijn ouders, soms nog even bij pa op zijn schouders.…

zij hielt heel veel van dieren dat is altijd zo gebleven want zelfs haar eigen man gaf zij een hondenleven…

Geen kletsmajoor, hoor, Marco is bijzonder De Willemsorde geeft hem veel statuur Bij vlagen lag hij hevig onder vuur Maar drugs noch wapens kregen hem eronder Kan hij soms toveren, die kloeke gast? Wie weet haalt hij straks lijken uit zijn kast!…

In de mate waarin mensen, dieren rechten gunnen. Recht van leven. Recht op respect. Recht op voortbestaan. In de mate waarin mensen, mededieren rechten geven, kan al wat op aarde leeft, waarachtig samenleven. Kunnen mensen samen groeien, in een schitterend levenslicht, dat aan onze horizon gloort. Levensrecht is het geboorterecht, van…

De Ridderlijke Duitse Orde in de protestantse Balije bezit in Utrecht sedert 1995 wederom haar Duitse Huis; de land- commandeur van dit ridderlijk gezelschap zetelt hier vroom geïnspireerd door de christelijke waarden van het kruis. Wederom hebben de christelijke ridders bezit genomen van een historisch erfgoed.…

Terwijl 't in mijn hoofd speelde, dat ik als ridder, goed voor een spoor zorgen moet. Of waren jullie het juist die me ridderlijk op 't goeie spoor brengen, met deze plant, die nu in mijn tuin huist om zijn leven te lengen.…

een ridder van twee jaar staat na zijn speurtocht stralend voor me een afgerukte bloem in zijn rechter knuistje “is voor Oma”…

roos op koffietas blijft stil diep rood in haar hand terwijl een traag kwijtspelende sjaaltje door witte ridder. spats! rollende scherven als speelblokken, nooit verwacht! papa de voeten uit. snoepende liefdeskracht, die kleine kinderen toch.…

Vertwijfeld staar ik naar de einder Waar jij verdween Ik ruik je geur die hangt aan mijn jas Omhelsing, voor het laatst bijeen Ik keer me om en recht mijn hoofd Mijn lijf en mijn leven Je bent weg nu maar verward denk ik Waarom je niet gewoon bij mij bent gebleven…

Alleen de wind kan horen Het roepen van je naam Vol hartstocht en verlangen Achter een verwasemd raam Opgezogen in mijn leven Ogen branden in mijn hoofd Passie is geheel verdwenen Zo totaal in jou geloofd ‘Waar ben je! wil ik schreeuwen Met de wanhoop haast nabij Denk ik tegen beter weten Liefste, maak jezelf nu vrij Bid voor jou…

De steen is gelegd Het water volgt een ander spoor Ik hunker naar je liefde Maar weet het is voorbij Wennen zal het nimmer Het missen van je geur Je hoofd op mijn schouder Gevangen in jouw blik Voort schrijdt de tijd Nietsontziend en monotoon Bladerend door mijn gedachten De liefde langs mijn geestesoog In mijn hart zit je Dwaal je…

Voel me heerlijk Voel me blij Ik bij jou En jij bij mij Alles juicht En voelt zo goed Als ik jou zie krijg ik Bubbels in mijn bloed RR…

Met handen nog ragfijn gebonden in onschuld Met lichamen tesamen gevangen, bevangen in een oogverblindend verlangen Naderen we worden we schepper van een mysterieus web wederzijds verankerd met een zoet gefluister om als één enkele hartslag ritmisch elkaars lichaam te doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld…

Even geen zin in woorden té lang op vragen gewacht die niet kwamen enkel zin in niets zittend in mijn nood naar woorden kijkend naar de zee omdat zij me misschien kan helpen zij laat elke keer moeiteloos alle korrels los krassend wrijf ik het zand uit m'n ogen…

De maan weerspiegelt een stille traan en toont hoe koud de nacht kan zijn…

Wederzijds zoeken van tranen naar échte troost zachte omhelzing In verbondenheid vloeit enge hopeloosheid zóveel sneller weg…

De winter regent, stuurt tranen over m'n gezicht. In de lente vele druppels zout, weerspiegeld door het licht. De winter sneeuwt, dwarrelt de pijn in mijn hart. Maar pijn dooit niet zómaar, omdat het warmer wordt.…

je eet een haring en neemt er drie mee of vier of twee je eet een haring je hoofd in je nek ik val op je, vindt je het gek? je vergeet te betalen ik hol je achterna je lust me wel, ja!! 't zijn jouw woorden niet de mijne maar jij bent getrouwd niet de mijne een haring en twee lekkerbekken da's wat ik wilde: even lekker bekken…

Ik ben jouw grote held Groot en sterk En zelfs dapper Werpen je ogen me toe Maar als ik je daar zo Zie lopen Je schrille levenslust In haast te grote sprongen gegoten Hou ik m’n pas in Weet ik wat moed is Een sluwe poging Om het leven bij te benen…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…

met het hart op de tong en de angst in de maag zie ik je komen en spreek ik je aan met het woord in de mond en de brief in mijn hand kijk ik je verwachtingsvol aan met een hart dat hard slaat en mijn knieen die knikken denk ik: mijn hemel wat heb ik gedaan met het vuur in de sloffen en de tong op de grond ben ik heel hard naar…

met het volle verstand wil ik in de mallemolen waarvan ik al weet hoe de rit eindigen zal het is een keuze die ik maak een keuze die niet iedereen mij in dank zal afnemen en toch maak ik hem Een keuze die anderen pijn doet die jou blij maakt en mij gelukkig maar toch......... Met mijn volle verstand dat slechts op halve kracht werkt…

Ridder en elfje staan druk pratend bij elkaar: de aard van geweld en zachtzinnige sprookjes gaan samen broederlijk voort.…

Er was eens in het hoge noorden een ridder die serieus ontspoorde. Hij trok onvervaard zelfs zonder wit paard ten eiland om er te gaan moorden.…

Een volle maan in zwoele zomernacht Hield als een ridder al die tijd de wacht Naakt onder lakens linker- rechterdij Duende Mariposa aan mijn zij…

Als de sterren en de maan Als de ridder met zijn jonkvrouw Als de ruige golven en de oceaan Ik ben niet ik, zonder jou Als de vogel met zijn vleugels Als de bloem en de bij Als het paard met teugels Zo hecht zijn wij…

The Queen in persoon zond vanaf haar troon een ridder van het edelste soort.…

Ik hechtte mijn Roos aan het Kruis En ben op reis gegaan. Ik was vroom en kuis En hoopte niet te vergaan. Mijn weg was wild en doornvol En ik werd uitgeput. Maar ik bleef maar hoopvol Ook al was ik ver van mijn hut. De Graal was mijn doel en moeten, Ik wist dat Hij bestond. Da Vinci Codes routen, Dan Browns wereld rond. Ik hoor al…

Waar blijft de ruige ridder? Viel hij met zijn edel gelaat in het slijk? Ligt hij nu weerloos op zijn rug Spartelend als een kever? Heeft hij de veldslag verloren? Het lijkt erop.…

'k Zit er al jaren op te wachten Maar hij komt maar niet voorbij 'k Heb nu een heel normale Hij houdt van me, is trouw Dat is met geen geld te betalen Ik blijf toch maar zijn vrouw Geen paarden op m'n straatje Geen ridder in m'n hof Want met mijn eigen maatje Weet ik dat ik bof…