Alle inzendingen over Mysterie van het th

Altijd wist hij dat hij vliegen kon: een kleine afzet en de grond liet los. Aanvankelijk vloog hij dan zo laag dat één voet nog de vloer kon raken maar snel werd elke torenspits punt van geloof en ieder mens versimpelde tot plat ovaal. Altijd stond hij stil op zijn balkon, een glans van zeker weten in zijn ogen. ---------------------…

Wie 's levens moker maar getroost laat beuken, doch in zich 't beeld bewaart, dat eens hem blonk, die voelt wel eindlijk in zijn oude tronk een vastheid groeien, die geen lot kan deuken. Al staat hij krom en armelijk ontwricht ergens alleen, ver van de blanke vlieten, door iedre nieuwe lent gedreven schieten lenige twijgjes naar het…

Die blank en slank van stam en fijn van blâren door ieder windje uw zekerheid voelt mindren, gij zijt de teerste van de grote kindren, die duistere aarde aan 't lokkend licht kon baren. Maar lenig zijt gij en de zware stormen, die trotser bomen kracht te machtig vond, gij draagt ze buigend en op schraalste grond kan uw bescheidenheid…

Veel gezworven, veel gelezen, veel gezien en veel gedacht, ach, bemind ook en geprezen.... in mijn eigen diepe nacht enkel kan ik veilig wezen. Na de gisting, na de woeling blijft het hart zo zwak en flauw, angstig zoekt het een bedoeling in dat al en vindt haar nauw in zijn eigen bleke voeling.   Voor mij is het menigvuldig' bron van…

De wisselende lichten van de zon met schijn en schaduw over wisseling van aardse vorme' en kleuren, ieder ding altijd weer anders, altijd weer een bron van nieuw verheugen, dat komt ongeweten en weer verdwijnt, verglijdend als het licht: maar van de geest is, niet van 't wisselzicht het heilig wezen, dat wij schoonheid heten. De…

Wij zijn te zamen maar alleen, mijn bleke liefde, en over tijden en ruimten gaat mijn mijmring heen met u door lege luchten glijden; daar kan geen tegenstand ons beiden; gij ziet mij van de hemel aan, als vroeg gij: waarom al dit lijden? ....Zwijg stil, zwijg stil, mevrouw de maan. Ik ben maar liefst met u getweên, gij zijt althans…

Wij voelden zonder windsel van beeld en woord en waan 't mysterie als beginsel van heel ons aards bestaan: rondom en in ons zelven, te dieper, naar wij delven al dieper de gewelven van onze wetensgang.…

ik ken je niet ik weet niet wie je bent ik weet niet waar je woont ik ken je gevoel niet maar ik weet dat je bestaat ik weet niet hoe oud je bent of je goed of slecht bent ik ken je niet ik weet niet wie je bent en waar je woont en als ik je dan ooit eens tegen kom zal ik zeggen in mezelf ik ken je, maar jij mij niet.…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij 'Venetiaan' gedenk ik jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan,…

Wat uit mijn herinnering blijft me steeds volgen? De details van je hand uit ‘t gedicht van Cummings je hitte tegen mijn gezicht en je schuchterheid die als een tafellaken viel? Nee. Zelfs je woorden met stukken werkelijkheid kan ik hier achterlaten maar dat doe ik niet want dan zal ik nog steeds je voetstappen horen en als ik me dan…

We zullen het pas weten op het moment als de poort wordt geopend naar dat andere bestaan Soms is het niet te bevatten want het blijft een mysterie of er leven is na de dood...…

door de sneeuwstorm draaiend in cirkels zoekend naar houvast reikt ze haar hand welke door het obscure wordt aangeklampt opgeslokt walend door de zee van tijd gaat ze op in het onbekende ~*~…

naarmate het perkament voller geschreven wordt raakt de inktpot leeg onheilspellend zijn de donkere wolken die zich rond de maan scharen sierlijk kringelt rook gedoofd de kaars niets meer dan de naakte waarheid…

Het mysterie van de nacht samen met de maan verschijnt. Je flonkerende sterren ziet staan waar achter schaduwen dwalen. In een niemandsland hier ver vandaan waar geen leven is of dood. Waar ze steeds zoekende zijn naar “De bron” waar alles eens begon.…

* onder de oude middeleeuwse toren sta ik even stil als de bejaarde slag het Angelus laat horen * zij is een roepende over winterse velden met statige galm zonder dat men haar nog ziet als hemelse bruid * gedragen door een stenen verleden en echoënde psalmen, naar verluidt * maar…

Als druppel van een regenbui wist ik mij te herpakken voordat wij allen op een geduldig tegelbed te pletter sloegen. Had ik dat niet gekund, dan had ik nooit kunnen verhalen van hoe te pletter slaan voelt. Was ik te licht bevonden voor de zwaartekracht, dan was ik verdampt of verwaaid, nog voordat de aarde ooit mijn deel zou zijn.…

De lucht kleurt rood boven de stad en de huizen in het mysterie van schemer gehuld Mysterie - roerloze aanwezigheid waarin elk in alles versmelt Maar eenzaam gaan de mensen want in hun afgescheiden zelfbeeld gestold in een aldoor hunkeren naar een zon die hen van hun onbehagen verlost De lucht kleurt roder vurige schoonheid vlam…

De man met de rode hoofddoek zwijgend gezeten bij het flakkerende vuur in de nacht stemmen chanten de wind gleed door de bladeren Het gelaat gelukzalig in het ademen van het Mysterie van verschijnen en verdwijnen En plots zwegen de stemmen…

De zachte wind Op je wangen doet je Liefdevol Naar de wereld kijken Hoe je opgroeide En hoe je later Een man werd Hoe je in isoleer Jezelf tegenkwam Onduidelijke beleving Van een schok Een beving In je gestel Zittend in die ene cel Mysterie komt naar boven Wenen Om de weg Hartzeer Keer op keer…

‘Wanneer ik in Uw ogen staar, Geliefde, Dan wordt mij het Mysterie klaar Der Liefde.’…

mysterie nabij.…

Ik was nog jong en zo verlegen Toen jij ineens voor mij stond Ik was gehuld in hartjesregen Keek je aan met open mond Wilde mijn hart bloot gaan leggen Ik wist het zeker deze liefde is puur Toen ik jouw stem hoorde zeggen Heb jij misschien even vuur Dat vuur heb je gekregen En je sigaret die was goed aan Maar daarna ging je je eigen wegen…

Het geld dat wij verdienen. Daar draait de wereld om. Die duivel die we dienen. Maakt al wat recht is krom. Heeft geen plaats voor gevoel. Geeft niets om een mensenkind. Heeft maar een ding tot doel. De prooi die het verslindt.…

Van buiten word ik langzaam ouder Maar binnenin blijf ik eeuwig kind Als ik terugkijk over mijn schouder Is het de tijd die mijn lijf verslindt Mijn ziel krijgt hij nooit in handen Van binnen blijf ik altijd jong Toch ligt mijn lichaam in zijn handen Omdat ik ooit aan hem ontsprong.…

Alles wat ik dacht. is me ontnomen. Ik had nooit verwacht nooit kunnen dromen. Dat er diep in mij. een eigen ik zou wonen. Die vol gevoel. over de dingen dacht. Ik zie nu alles anders Ik voel en beleef vul niet meer de dagen Want eindelijk, Ik leef .…

een woord dat hartstocht en lijden verbindt het verhaal van lijden van een mens de zin van zijn lijden eeuwenlang onderwerp van discussie met een hartstocht soms zo groot groter dan voor het leven zelf meer dan de mysterie van dit leven willen we weten over het mysterie van de dood de onvermijdelijke dood waar…

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

Het mysterie van het leven laat tekenen aan de enkeling onuitwisbaar voortleven; op die momenten die van geest en werkelijkheid vreemd; nimmer kunnen worden beschreven; die aan de enkeling geeft een kans te leven, die beter leeft. Het mysterie sluit de duisternis voor het licht. Het ziet op ogen en kent elk gezicht.…

Het mysterie van het leven laat tekenen aan de enkeling onuitwisbaar voortleven, op die momenten die van geest en werkelijkheid vreemd, nimmer kunnen worden beschreven; die aan de enkeling een kans geeft te leven, die beter leeft. Het mysterie sluit de duisternis voor het licht. Het ziet op ogen en kent elk gezicht.…

De tijdlijnen van m’n leven hebben vooral kruisverbanden opgeleverd waarvan sommige ik moest dragen als een kruis of de opgelopen verwondingen ik zo moest verbinden dat enige genezing mogelijk was hoe vaak heb ik mij geen beterschap beloofd vooral niet ziek, zwak en misselijk te worden als ik aangesproken werd op afwijkingen van seksualiteitsbeleving…