Alle inzendingen over Nijs

Al gaat het dan niet om de oermatrijs Maar om wat dozen versgeperste platen Een laadklep die halfopen was gelaten Vervelend is het wel voor Rob de Nijs. Toch liever dieven die je handel kraken Dan veertig jaar in 't vak bij platenzaken.…

De wereld wentelt om herkenbaarheid Epo Boogerd, Een Minuut Matthijs Queen Máxima, Immortal Rob de Nijs Geen voorzet nog? Dan wordt het wel eens tijd Je geld verdwijnt naar Digidoctor Fiscus En pimp je pope met Pontifex Franciscus!…

De oud-huishoudster van De Nijs en Meuldijk Komt met háár versie van de scheidingssoap Hiermee gaat Meuldijk dan weer op de loop: Ze geeft van ergernis aan zulk geheul blijk Wie weet in wier woord nu de waarheid schuilt En wie wier nest hier eigenlijk bevuilt…

Je glimlach op deze dag van de lente (toonde weer mooi je beste talenten) want deze morgen heb ik al mijn zorgen opgeborgen ze bezorgden me toch maar accidenten. Naast de weg liggen ze te smeulen en nu draag ik je over de horizon.…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…

(voor Lara Stone) Ach ja, een beetje sexy poseren voor de ratelende camera's en je Rob de Nijs voortandenspleet tonen als een waar unicum, waar iedereen vast hoteldebotel van wordt in de goede zin van dat woord. Tevens je loodzware, onvoorstelbare uiers presenteren, alsof het de kroonjuwelen zijn, die ik in Londen heb bewonderd.…

De wind jaagt onbarmhartig Langs de scherpe rotspunten Van het gebergte hier vlak Onder mij, dat mij zo vaak Naar het leven heeft gestaan - Maar nu heb ik de rotsen Achter mij gelaten, ben ik Zo vrij als de wind die Mij omgeeft, naast mij De zeemeeuw met vrolijke Oranje snavel en fonkelende Oogjes die mij in zijn Altijd durende…

Hij kan niet anders dan met grof geschut en dán … dan komt hij met de allergrootste kraker: ‘Weet jij waarom die Nelli Cooman nooit met Rob de Nijs een huwelijk zal sluiten?’…

behuisd in verzorgingsflat lucia is waarlijk lang de eenzaamste niet weliswaar is zijn trui al dood maar met de geluksbode op schoot wuift hij minzaam aan zijn raam naar elke passant die hem herkent of wit doorwerkt in betaald segment geen bijstand of als kortjakje ziek onze meester is in boeken uitgelezen zit twee hoog te swingen op rob de nijs…

tante Annie, mijn lieve tante Annie zijn mooie jurken en die van mijn zus Fineke een half jaar gedragen en Juliana gespeeld hij is spelend in jurken blijven hangen als een mooie waarachtige Dolly Bellefleur Nu als Ruud Douma, een mooie rijpe man die naast zingen inbeeldend kan vertellen maar de liedteksten hakten er het meest in van Rob de Nijs…

We zijn onszelf kwijt En juist nu komen we Elkaar tegen - In de muziek van de Avondstad worden we Opnieuw geboren - Je neemt me mee naar Je blauwe kamer En we beleven de kracht Van die machtige muziek Die leidt tot de ontdekking Van ons eigen lied waarin wij Elkaar mateloos bezingen In een avond die naadloos In de morgen…

Een zanger zingt over een banger hart. Dat klopt. Hij heeft gelijk wanneer hij bedoelt te zeggen dat angst de hartslag verhoogt. Alsof je nog even snel de tijd die je eerst dacht te hebben in een paar seconden op moet leven. Vlug het laatste slokje zijn voor de aller aller allerlaatste trein. Totdat het stilstaat. De angst voorbij.…

het ritueel van de vroege morgen, wij zeggen niets maar spreken met de taal van onze gedachten, naar elkaar terwijl onze ogen de schemer afromen naar elk waarneembaar tafereel het schelpenpad knarst onder jouw blote voeten en mijn schoenen, jij geraakt in de bossages en even ben ik je kwijt, tja…niet verloren maar toch kwijt ( Rob de Nijs…

Ouderschap heeft (n)iets met fysieke leeftijd te maken maar bovenmatig met mentaliteit; dan tellen de jaren maar voor de helft!…

Aan de stille kant mimeren Jan de Roos en Swiebertje voor veel publiek, dat boos opzij kijkt naar Rob de Nijs en zijn Lords. Ik trek mijn eskimopak strak om me heen, de kou trekt stevig op naar beide billen. Loop langs de kerk waar Callas staat te gillen, Dik Trom een neus trekt naar Jan Vayne.…

Wij Wij zijn Wij zijn de laatste Wij zijn de laatste kinderen Wij zijn coïncidentale dochters en zonen daar en toen uit coïtale sterrenstof van liefde tot leven gewekte op de blauwe planeet geworpen stervelingen dorpelingen stedelingen ondergeschoven verstekelingen nazaten slachtoffers en erfgenamen der wereldveroverende…