Alle inzendingen over Ontruiming

, die liggen voor eeuwig klaar om op te stijgen tot de Bezitloze Boekenhemel van God, het aardse onvermogen zal alle ijdelheid verbranden en zielsgeluk zal zegevieren, ik beef niet voor gedrogeerde draken en dronken sargeesten, bange slaven in dienst van hooghartige wanbestuurders, ontruim mijn kennis maar, ik ben deel van Grotere Kennis.…

(Nieuws van de dag - Ready made - Ontruiming tehuis in Hellevoetsluis.)…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart ZONNELEEN De episoden van Amos 40.4…

Veilig weggestopt: het keurslijf en de gulden bril de handdoeken voor later de troep die niemand hebben wil door moeder nagelaten. Een zolder vol geschiedenis geschreven zonder platen het zijn de dingen die het doen, de spullen die hier praten. De schoenpoets en de zemen lap voor schoenen lang versleten een fotoboek van iemands jeugd…

Zittend op een rots aan de Ierse kust met onder mij de beukende oceaan verschijnt er in de lucht pal boven mij een witte cirkel van liefde. Ik zie zwanen in de eerste versnelling en mensen met energiedrankjes languit achterover in het vertrapte gras. Mijn droomogen schieten op onzekere, parelmoeren kleiduiven. Ik dans op mijn rubberen sokken…

Terug in het huis, zwijgend vullen we dozen – met mama's leven.…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

zal het zichzelf ontruimen, zal het tot inkeer komen, alle kwaad en haat weggenomen? misschien een glazen bol, bij de minste blik, op hol? zal het dan nog zo zijn, als ik loop over de velden, nadenkend over de verhalen die ze mij vertelde, zal het dan nog steeds zijn? zal het dan nog mijn wereld zijn?…

laten wij taal van elke klank ontruimen en zo volbrengen wat wij steeds verzuimden: een reis aanvangen naar hetzelfde zwijgen waar echo’s in gedempte woorden dreigen. dit wordt een filter over de geluiden die heersen in de kelen van wie huilen. wie spreken durft, wordt van zijn stem onteigend.…

Het paviljoen vertrekt in stukken van het strand op platte wagens – oktober is ontruiming lispelt de dame in het zwart Hij draaft maar rond in minderende kringen op minderend zand – niemand splijt nog wateren niemand schept een pad voor hem Grijs de dagen zat van regen de akkers nooit vol de zee en 's avonds waait nog van verre fijn…

De ontruiming is inmiddels begonnen en de aasgieren hijgen in mijn speknek. Azend op meer grond en een verruiming van hun territorium. Ze gaan hun gang maar. Het ploeterwerk is de schrale oogst niet waard. Bij Albert Heijn shoppen is stukken goedkoper.…

Lees Trouw vandaag voor een ooggetuigeverslag van de ontruiming en wat toen verder volgde… Zie ook: http://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Apeldoornsche_Bosch http://historiek.net/woii/7748-slachtoffers-apeldoornsche-bosch-krijgen-een-naam…