Alle inzendingen over Oorlog OR Verdriet OR Stilte

ik wou dat ik kon schilderen met de kleuren van de wind dan kleurde ik de wereld in een vredig, warme tint dan was het leven handelbaar geen oorlog, angst, verdriet maar de wereld zit zo niet in elkaar en schilderen... dat kan ik niet…

Waar slechts de stilte heelt. Waar hoop en toekomst door oorlog een land verdeelt. Bevelen van vreemden hoe duister was de lucht. Een vlucht voor de vijand en zijn onmenselijke tucht. Vijf jaren te leven onder een bulderen geweld. De vrede is stilte die zijn doden telt.…

stilte bij de groet stil staat de stoet aan een onbekend graf. hij die geen oorlog kende maar voor zijn leven rende en stierf van ellende geen groet, geen graf. zelfs de vlag is veraf.…

Een oorlog is een huilend kind onder het puin van stukgeschoten steden Na het kabaal de stilte De wereld valt in spiegels uiteen Wat eens was is zwarte rook Waarom het ging blijft onbegrepen…

niet politiek schept… enorm veel verdriet we gaan vechten want er is oorlog voor een niemendal van tel… levens moeten sterven voor het belang en slecht beleid ik bid tot god hij sluit zijn ogen wat een wereld … wat een spijt!…

De stoere stilte van verzwegen zaken Is telkens terug hard lawaai De slappe stilte van niet vernoemde zaken Is een oorverdovend in slaap wiegend kabaal Rust in vrede is er niet bij, al is de oorlog gedaan De dodendans ontsprongen Herkerende herinneringen wegen Stiltes vallen ... uit balans…

Is dit nou oorlog Die doden en geweld Door deze domme oorlog Word ik gekweld Door medeleven?…

Afstand zonder belang Dichtbij is eindeloos Vrede wordt geweerd Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen Gelaten ontvangen Het afscheid van toen Is de aanvaarding van nu.…

Oorlog en kwelling met verdriet verteerd. Belangeloos streven, voor andermans leven. Dwingend duwen, gelaten ontvangen. Het afscheid van toen is de aanvaarding van nu.…

Hoe stil is stil En waarom hoor ik stilte De stilte huilt Zijn eigen lied De stilte zwijgt Maar toch kan ik dit horen Hoe stil is stil De stilte hoort verdriet…

en oorlog en oorlog in stilte stikken in geluk terug in de tijd ademen zonder geluid laat mij verdrinken in het moeras van deze ondergaande zon…

op de bodem van de lege fles ligt bezonken droesem ik proef de bitterheid van al wat neersloeg in het oude jaar knarsend vermaal ik kristallen van wanhoop oorlog en verdriet ik keer mij om naar een fles met etiket 2014 .…

mensen op de vlucht overal verdriet en angst en de wereld huilt schreiend kind op straat pop tegen zich aan geklemd ze is mamma kwijt oorlog dichterbij wakker geschudde landen bedreigde vrijheid…

Niet te bevatten, niet te geloven, niet in te schatten al die zinloze oorlogen. Niet een plaats te geven, niet te kunnen begraven, niet te mogen rouwen, of simpelweg naar de laatste rustplaats te dragen. Niet te begrijpen, niet te snappen, vijf minuten stilte is alles wat we kunnen. Onbegrijpelijk…

Vier en vijf mei kent dubbele waarden; van de verdrietige blijdschap die zelfs de trots van de vlag niet spaarden.…

Om je heen Gevecht Oorlog Veroordeling Onenigheid Gevecht Verdriet Verlies Angst Ga dan Naar binnen En voel je Geborgen In je liefdevolle Diepe kern Je warme huisje De stille Oneindige kracht De liefde…

De stilte van de bomen, de akkers en het riet, de stilte van de bomen, wie kent en hoort ze niet? De stilte van de harten, hun zucht en stille klop, de stilte van de harten, wie hoort en ziet ze niet? De stilte van de doden, hun rust en ons verdriet, de stilte van de doden, wie schreit en rouwt nu niet?…

Op 4 mei herdenken we de doden en slachtoffers uit de 2e wereldoorlog Om acht uur twee minuten stilte uit respect voor de slachtoffers van de oorlog Ik denk aan wat mijn oma mij vertelde Mijn opa was gevangen genomen en ontsnapt Van Arnhem helemaal naar Utrecht gelopen Toen zag mijn oma hem voor de deur met ingevallen gezicht en zijn tenen kwamen…

één minuut stilte ik hoorde een hond blaffen die wist van niks deze onmenselijke daden zijn mensenwerk  een onmenselijke oorlog gevoerd door mensen  de hond blaftte nog een keer  straaljagers buikbommengordels kalashnikovs het zwarte gat van moord + zelfmoord drones altijd voor een God   of olie of een vaderland op moeder…

Vol wederzijds verdriet Doch Ongenezen blijf ik achter Oorlog over En ik De gevangene Die rest.…

Boos op de wereld Op pijn en op verdriet Boos op het leven Op alles mij gegeven Want ik lust het verdomme niet Ik wil het niet vreten Ik kots het eruit Als diarree gescheten Komt het mijn lichaam uit Misselijk van de oorlog In 't klein en in het groot Ellende niet te verteren De grote en kleine dood Hou alle troep maar bij je WANT…

Vergeet-me-nietjes Een schattig bosje Erg toepasselijk Maar meer ook niet Het is verwerkt, zegt zij Ze moet nu verder Desondanks voel ik verdriet Haar moederdag is blijvend anders Ontbijt op bed verleden tijd Niet samen op, geen peukie roken Geen kopje koffie of simpel ontbijt Dit is alweer de tweede jaargang Haar man rust zachtjes onder…

Weet niet of je ooit nog terugkomt het afscheid bij de rivier was zo veelzeggend kon de woorden niet verzinnen bedacht een glimlach maar dat werkte niet zoveel stilte in verdriet.…

De zomernacht streelt het houten huis van binnenuit met lenteweefsels 't geluid van jouw stem is zeldzaam nauwelijks hoorbaar tussen verhalen van spiegels en wat mensen wensen dagelijks op de voeten van de wereld er is nog een klein beetje zilveren traanvocht van het standbeeld dat op je moeder leek maar wat sommige mensen ook beweren stilte…

Tussen muren van eenzaamheid krijgt de stilte nauwelijks ruimte in volume van leegte herhaalt het vacuüm een spiraal ook zonder jou gaat de zomer voorbij dwalen dromen tussen geesten van overleden vrienden die hebben gezien hoe jij geboren werd in dit zonderlinge land van stilte en falende voorbehoedsmiddelen ben jij het ongewenste product…

Hoe anders is nu de barmhartige armoede in zichzelf gekeerd om de dood van zijn moeder nergens zijn er woorden voor een troostend lied er is gewoon niets anders dan het stille verdriet.…

geen zinloze oorlogen, geen verdriet,strijd of lijden ik realiseer me mijn onvermogen...…

Het was oorverdovend stil tijdens de storm, geen beweging werd waargenomen, geen geluid eveneens. Het was oorverdovend stil tijdens je heengaan, niets bewoog nog, niemand sprak het was oorverdovend stil.…

zoveel stilte om van te houden als je vleugels krijgt je gehoord aangeraakt voelt zoveel stilte om te doorbreken als de bedreiging binnenin aanzwelt monddood maakt zoveel stilte om te aanvaarden als er niets is om mee te denken om van te houden…

‘Papa, kan er hier ook oorlog komen?’ ‘Nee jongen die is er al lang.’ ‘Maar ik zie geen ingestorte huizen.’ ‘Klopt jongen in onze oorden gaat het veelal om oorlog met harde woorden en die doen ons soms zoveel verdriet .’ ‘Ook bij jou hè, toen mama ons verliet, maar ons huis stort toch nooit in?’…