Alle inzendingen over Op sterfbed: ze zijn

Ook op hun sterfbed slagen verstandige mensen er niet in hun intelligentie te verbergen. Alsof er te veel verstand overblijft voor het weinige leven dat nog rest. Ze zei: “ik heb nergens spijt van”. Een moment dat een mens niet langer liegt. Maar de waarheid wordt wel subtieler. Ik zei:” ik kom volgende week terug”.…

vervoering alle andere muzen verbleken hoe graag verwijl ik aan uw oever en zie de sagen één voor één een onuitputtelijke bron voor mijn zusters, broeders en mij ik schep graag mijn eigen mythe dat staat een denker vrij, hoe een Venus herrijst en sterft door de hand van Midas dodelijk zijn gouden aanraking zelfs voor goden op haar sterfbed…

Je staat op uit jouw stilte in de benauwde binnenkamer uit het wankele sterfbed je draagt de modieuze jurk van jouw hemelse moeder de buitendeur is een wereld ver van de zwarte lakens de twijfel die je hebt getekend op de muren zonder behang onzichtbaar blijf je in jouw verborgen wereld toen je nog kind was en speelde heb je…

En zij, die 't bespieden zeiden: " Wat heeft hij haar toch bemind; Hij stond als verpletterd bij 't sterfbed, En weende gelijk een kind!"…

Heer, geef een sterfbed koel en zonder pijn -zijn geel gelaat ligt diep dan in de klaver- aan de oude leugnaars die wij zullen zijn!…

mijn grijze haren veroorzaakt door het aantal crisisjaren mijn lichaam is in haveloze staat een oud, geheel versleten apparaat dat zelfs de laatste hoop heeft laten varen nog even en u mag me doodverklaren want ook m’n geest is reeds ten einde raad een oude man, die trage meters strompelt de afstand van het kastje naar de muur en op z’n sterfbed…

Pas op mijn sterfbed Aan het einde van mijn leven Maak ik de balans op Durf ik toe te geven Dat het vaak niet ging Als de bedoeling was Ik vaker dan mij lief was Zat in zak en as Veel dagen vulde Vol kommer en met kwel Desondanks niet spreken wil Van een leven als een hel Mijn zegeningen telde Hoe klein ook of gering Een nieuwe dag aanvaarde…

Of ik iets wilde schrijven voor als je zou ontwaken in jouw doodskist vroeg je mij bij wijze van grap op jouw sterfbed heimwee waaide woedend weg over zilte stranden van verlangen in mijn fantasierijke verbeelding over de zwoele zomeravond intens was de liefde, warm het zand als kleding, naakt was de echo machtig als een vlinderhart…

Als straks mijn hand verdort op 't grove laken, mijn adem stokt en uitbreekt 't laatste zweet, sla dan met blindheid 't fonklend rechteroog maar laat het linker ziende opdat ik weet, wanneer zij soms het sterfbed mocht genaken, of zij mij liefhad of dit schandelijk loog.…

Voor de zekerheid verzekeren zij zich met een heel familiepakket van de wieg tot aan het sterfbed; is de verzekeringsadviseur hun beste vriend, die aan hun onzekerheden goed verdient. Niets ten nadelen over deze tendensen, want wij zij allemaal mensen. Er gaat in ons leven altijd wel iets verkeerd.…

" "Ik heb geen trek meer, ik heb de tafel gedekt voor jou en voor mezelf m'n bed opgemaakt, m'n sterfbed! Dus als je nog naar 'appie' ga, haal dan bij de drogist 'de Pil van Drion!'" "De Pil van Drion?…

Nu we samen Wankelend de vergetelheid en Vergankelijkheid ingaan en Dat na jarenlang ons dronken Te hebben gedraaid, derwisjen Waardig We door dode talen zijn gekropen Gezeten hebben aan het sterfbed van Spreuken en gezegden, vinden we In het gedicht alsnog een schuilplaats Terwijl de Dood het bord afspeurt Naar de toets met delete…

De muziek speelt door mijn hoofd Paradiesvogel van James Last Prachtige muziek...maar nu niet meer Jouw lievelingsmuziek Tot aan je sterfbed Ik hoor je zware ademhaling Zachte muziek, fluitende vogeltjes M'n hoofd vol watten En ik waan mij weer onderuitgezakt In de stoel naast je bed Ik zie je bleke gezicht Je stotende ademhaling Ik…

Terwijl de kraaien landen op de stangen van het sterfbed lik ik haar suikerlippen luister naar het gegons van genot zie de klamme blozende bloem. Stuipend lach ik me kapot. Haar wangen met kuiltjes, tache de beauté De geaderde hals vloeit open Ik plak van het zweet Mijn adem schiet te kort.…

Geef maar rustig toe hoor, 't krenkt Mij geenszins dat je soms denkt Dat ik gek aan het worden ben Ik kan er alleen niet aan: ik wen Maar niet aan de gedachte Dat ik misschien pas op mijn sterfbed erachter Kom dat al dat wachten Al die pijn Al die dromen voor niets geweest zijn, jij helemaal nooit van plan was terug te komen Dat de liefde…

de dwaas Ik wil stil blijven Knip zijn stembanden tot rafels Hoor Zwerfkatten sluipen door de tuin Loom en lager dan anders Onheilsboden in een vale vacht De prooi is al gaan vliegen Het is gebeurd In haar slaap zwaaide de zeis En sneed haar adem doormidden Sus het blaasorkest Wring een prop in de koperen kelen We dragen het sterfbed…

Voelt ge u 't lijdend hart verscheuren, moet gij bij het sterfbed treuren, sleept de tijd, in trage dracht, u door smart en tranen henen; op het scheiden volgt herenen: ‘God geeft altijd kruis naar kracht!’ Wel hem die dit hier beseffe!…

Je komt nooit op een gespreid bedje Als de dood je roept, je gaat overlijden Wellicht soms enkele uitzonderingen Zoals Staatshoofden die dood gingen Het sterfbed zelf is wel snel op te maken Maar heb je je testament opgemaakt Voor met name geld, goederen en welk deel Aan wie, wat, wanneer en hoeveel Heb je je uitvaartwensen vastgelegd…

toen alles zoveel beter was toen je nog een onbezorgde jeugd had in die tijd vond je het maar zwaar zo'n studenten leven veel studeren, telkens uitgaan, de ware willen vinden uiteindelijk ben je drie keer getrouwd en drie keer gescheiden je blijft alleen achter je hebt geen kinderen en familie omdat je die niet wilde eenzaam lig je op je sterfbed…

Als dagen en nachten in elkaar zijn geweven geen enk’ le lichtstraal nog d’ aarde raakt en eenzaam onder de sterren wordt gebeden terwijl zij aan ’t sterfbed van haar kindje waakt.…

Jan is toen naar bed gebracht en er nooit meer uit opgestaan hij droomde van het Kindeke uit Bethlehem hij hoorde engelen zingen zachtjes alleen voor hem dan vroeg hij op zijn sterfbed; Moeder is het morgen feest? stilletjes snikte dan zijn moeder want van hem hield zij het meest…

En zij, die 't bespieden, zeiden: 'Wat heeft hij haar toch bemind; Hij stond als verpletterd bij 't sterfbed, En hij weende gelijk een kind!'…

je pruttelde nog wat onverstaanbare klanken toen je eenmaal van pijn vertrokken lag in wat een week of twee later je sterfbed zou worden. misschien vroeg je me toen: wat denk je, zou ze weer haar beide benen hebben?…

Maar op zijn sterfbed heeft hij nog gezeid: 'Ik was een beest, Lien. Maar ik had geen tijd.' ------------------------------------- uit "Fabriekswater" (1956)…

't Schudt, dag en nacht, Het sterfbed zacht, En rooft de dood haar pijn. ------------------------------------ uit: Lente en Herfst (1842)…

Ik zie de zon nog in het venster staan maar reeds vervaagt de schemering de uren. ik weet dat het niet lang meer duren kan, totdat ik met de dood alleen zal zijn. gij hebt mij lief; ik heb vergeefs getracht u zo volledig lief te hebben als gij mij; vergeef het mij: ik heb het slecht gedaan, en bid voor mij en ga dan van mij heen; hoe teer en…

Het lichaam is alleen nog Een last van je geest Die maar blijft wachten Tot het genoeg is geweest Het ademen is meer Een wanhoopsdaad Probeer het nog maar even Tot het niet meer gaat Want het bed van een zieke Wordt graf van zijn leven Wachtend op zijn eind Maar het lijden duurt nog even…

Met zorg hield ons bedroefde kring De adem in, om acht te geven Hoe in haar borst de stroom van 't leven Nog flauwtjes op en neder ging. Elk onzer fluisterde zo zacht, En stond zo machtloos op zijn benen, Als hadden we elk zijn eigen kracht Haar tot de doodstrijd moeten lenen. Door vrees en hoop werd evenzeer Ons hart misleid, bij 't…

Mijn vader sterft; als ik zijn hand vasthoud, voel ik de botten door zijn huid heen steken. Ik zoek naar woorden maar hij kan niet spreken en is bij elke ademtocht benauwd. Dus schud ik kussens en verschik de deken, waar hij met krachteloze hand in klauwt; ik blijf zijn kind, al word ik eeuwen oud, en blijf als kind voor eeuwig in gebreke.…

Ze duiden en duidden op de verkeerde woorden. Zij hoorden niet hetgeen wat ik dacht; ik werd verwacht. De correct juiste boodschap: een van zuivere hoop! Verzacht, verstoord en vooral ongehoord: nieuw gedrag in mijn persoon... zó schoon als ik nooit meer had gedacht. Zo begon en eindig ik. Met iedere wanhoop haalde ik adem in hoop!…