Ik kon en kan de weelde van welke positiviteit
dan ook niet dragen, waardoor ik het wel moet
afstraffen en doen kelderen via destructiviteit.
Ik ben nu eenmaal een grote nul, zit er in mijn
kop geprent en kan ik op geen manier ombuigen.
Misschien ligt het aan eerdere levens of aan
mijn in streng-calvinisme gedrenkte kindertijd?…
vooral de reden
dat mijn geloof spreekwoordelijk
van korte duur zal zijn
zal ik sterven zonder reden
in het reiken van mijn hand
dat naar de jouwe zoekt, ik
had je eens gevonden
en ik blij me dat de warmte
van je liefde me telkens het
pad laat zien waar vloed
en eb gepaard gaan
onder dezelfde sterren
lief, mijn hart ligt
in jouw positiviteit…
Ik brand van verlangen, om dat wat is
om te buigen
in positiviteit...
Ik heb alles in mijn schrijfster handen
waarin geen man vanuit eigenliefde zal belanden.
Niet jouw vriendin, niet jouw vrouw zal ik zijn.
Neen.…
Ze had veel onderliggend lijden
Gelukkig wel de eerste prik gehad
Over 4 weken de tweede tegen Corona
Wij, zij en ik, zijn beste vrienden op afstand
Kennen elkaar geestelijk door dik en dun
Ik wilde en mocht haar dus vragen
“Welk cijfer geef jij je leven”
Ze aarzelde niet en sprak
“Een tien voor het leven door Jan”
Jan is haar man, verzorger…
in den Haag
woont een man
een man van
veel woorden
zijn muren behangt
hij met vragen:
wie klopt op de deur?
waar is je paspoort?
je maakt me blij
schrijft hij
je hebt me al laten huilen
honderd keer en maal
de muren vertellen dat
het dondert en stormt
het is warm en het is
altijd wat met het weer
ik mijmer met je
over namen…
Mijn verjaardag gaat nog dagen duren
Wellicht zelfs wel weken
De opgehangen slingers blijven hangen, ook
Als ik er niet meer ben
Niet om de dood te vieren
Maar het leven, mijn gekregen leven
Wat ik dan heb weggegeven
Als ik er niet meer ben
Neem mijn leven dan voor lief
Huil gerust, maar laat ook een lach ontstaan
als dat te moeilijk is…
112
Bezig met laden