Alle inzendingen over Psychologie OR Ziekte OR Verdriet

stel dat er geen oorlog geen geweld en geen misdaad zou zijn dat er geen ruzie geen nijd en geen haat zou zijn stel dat ziekte, pijn en verdriet altijd draaglijk zou zijn dat er vrede vriendschap en goedheid zou zijn stel dat deze droom de werkelijkheid zou zijn dan was het leven hier een hemel op aarde ik…

Verdriet bij een ziekte verdriet wie kent het niet verdriet bij een scheiding heftig verdriet zoals je vaak ziet Iemand die dierbaar is, te verliezen hoe dan ook een wisselend gevoel gevoelens die je niet kunt beheersen iets wat gebeurt met een doel Je gaat op zoek naar onbeantwoorde vragen je gaat iemand missen tot en met je bent er helemaal…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

gedachten laat die ziekte nog maar 30 jaar wachten...…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Wanneer men ziek te bed ligt en de nacht In slaaploze uren wegglijdt zonder dromen, Als van de dagen die men heeft verwacht Men zeker weet dat nimmer één zal komen, Luistert men rustig naar 't geruis der bomen En naar de regen. En de sombre klacht Die door het duister vaart is welgekomen: Men weet zich eenzaam, alles lijkt…

het zand vertraagt mijn woelende linkerhand die schelpen schept heen en weer op en neer schelpenlego ze klikken niet ze schuiven als dolle skiërs over duizenden korrels de lachmeeuw getuigt…

had ik maar een broer die mijn broer wilde wezen had ik maar een moeder die mijn moeder wilde zijn had ik maar een vader die een vader voor mij zou wezen had ik maar oh had ik maar hoe zou het leven dan toch zijn…

De psychologie van de mens Is als het er enigszins Op aan komt terug te brengen Tot zo maar een constatering - In de openbare ruimte wil De mens graag iets eigens Geven aan het plekje dat Hij dagelijks gebruikt - Dus neemt hij vaakt dezelfde Bus, dezelfde trein, en daarin Als het even kan dezelfde Bank, dezelfde stoel in Hetzelfde…

Verdriet en geluk zo dicht bij elkaar ik kan er niet aan wennen mijn gevoelens blijven bestaan ik blijf er achteraan rennen Verdriet van wat is geweest het verliezen van dierbare mensen en om te gaan met ziekte ik zou het niemand toewensen Geluk bij je geliefde en kinderen die ik kreeg mooie sprankelende jaren dat soms tot enorme hoogte…

Ik heb verdriet Ik zal er niet om liegen Ik heb in dit leven geen zeggenschap Over een ziekte Maar ik geef je al mijn liefde Om te zeggen hoeveel ik van je hou Ik koester dat En ik stop mijn gevoelens niet weg Ik blijf van je houden Zoveel zelfs dat ik je eigenlijk niet kan missen En mijn woorden tekortschieten Hoe mooi je bent van binnen…

Dus van tijd tot tijd parkeer ik mijn immense verdriet en doe ik alsof er niks aan de hand is…

Vervagende mist In hersenpannen. Onblusbare binnenbranden; Vuurballen van magma Tevergeefs persend Tegen dichtgeknepen strotten. Machteloze innerlijken Ontwerpen niet te openen knopen. Een zeeman zou Er jaloers op zijn. Grote bedrijvigheid in Maag en darmen; Er wordt een muur gebouwd, Bakstenen liggen altijd Zwaar op de maag. En ze…

Vingerhoets, hoogleraar psychologie Universiteit van Tilburg…

het leven staat het gaat over jou er wordt over je gepraat Voor mij zal het nooit wennen ik accepteer het niet ik probeer er wat van te maken ondanks mijn verdriet Verdriet om wat er was verdriet om wat er niet is verdriet om wat niet meer mogelijk is verdriet om wat ik mis Kon ik nog maar één dag zo leven één dag zonder willen zijn dan ging ik…

Door jouw ziekte kon je hier niet blijven. Troostend leg ik mijn hand in de jouwe. Met veel verdriet moet ik afscheid van je nemen. Jij hebt je taak volbracht. Sterf in vrede. Wij blijven voor altijd verbonden. De liefde van jou en mij zijn onherroepelijk met elkaar verbonden.…

Bijna ongemerkt werden je ogen wat brozer. Je wandelingen door het bos duurden steeds wat langer omdat je vaak de weg verloor. Tijdens het avondmaal verviel je soms in een starend zwijgen waaruit je plotseling ontwaken kon om in vrolijk lachen uit te barsten. Toen je op een middag zei dat je dacht je verstand verloren te hebben, zeeg…

De weg die je moet gaan is eenzaam, donker en stil. Het enige wat je hoort is jouw innerlijke schreeuw Om begrip, een schouder, een beetje menselijkheid. Het is al zo'n vreselijk oneerlijke strijd. Je bent alleen, tegen een vijand die je niet kent. De vraag is nu of je er sterk genoeg voor bent.…

mijn hart krimpt door elk woord in ogenblik gevangen uit het vlies van een regenboog waaruit tranen stromen langs gebroken wit…

wat is er nodig om te begrijpen dat tranen rollen in het niet nu jouw lichaam ho zegt je 'n tik kreeg van het leven raakt het diep tot op het bot blijven wij ondanks de scheiding levenslang verbonden…

ik slinger langs sloten sloten van verdriet want al ik wil begrijpen begrijp m'n eigen lichaam niet ik vergeet allerlei dingen dingen van alle dag kijk naar mensen mensen die ik niet eerder zag ik kan maar niet komen komen op jouw naam huist in mij het stille verdriet verdriet tekent eenzaam…

ik sta hier naakt met lege handen waar machteloosheid allang tussendoor is geglipt een toverstok bestaat niet wonderen wel dus roep ik alle hulp aan om te komen tot daar waar het goed is…

gelijk een boom wiens loof verkleurt niet geleidelijk zoals de natuur gewoon is nu vallen bladeren uit 't niets om me heen strelen ze druppels van mijn wangen ook al is het bladerdek nog zo mooi gekleurd is de boodschap niet minder schrijnend…

Onwetend denkend mens gevangen in zichzelf vasthoudend aan verleden immens pijnlichaam geen vooruitgang neerslachtig verdriet, in geestelijkheid geen bestaan van tijd enkel geschapen door de mens.…

Dat je dit weer moet doorstaan dat maakt me verdrietig Ik voel me trots, ik voel me zo fijn Dat ik de vader van zo'n kanjer Mag zijn Ik voel me zo goed, ik voel me zo machtig Dat mijn dochter zo vecht tégen deze ziekte,   en vóór haar man en kinderen Tjonge Joyce wat vind ik dat prachtig Hegoser!…

Al bijna uit het leven weggesneden door een ziekte die niemand ontziet, wat moet ik met die tegnstrijdige gevoelens, je bent er en je bent er niet. De plechtigheid is achter de rug, er komt ruimte voor rust en verdriet, maar ja, het leven gaat gewoon door, je was er en je was er niet.…