Worden de zintuigen dood geboren,
licht verzonken in lege ogen, ontstaat
geen beeld om het leven aan te leren,
zijn de sterren uit de nacht gekropen.
Geen benen om te dragen, het lichaam schiet geen
wortel uit de klei om de wereld op te beuren, hoop
volgt kleine stapjes haar eigen levenspad in de
zwartste gaten om hun doodsstrijd te betreuren…
De queste naar de echtheid
van het leven waarvan de uitkomst
zwaar wordt overdreven, wordt
bepaald hoe we in hunkering
de sterren observeren alsof
we naar onze navel blijven staren,
in een allesomvattende vraag of
die in ons gemeten tijd bereikbaar
zullen zijn, het geeft minder inzicht
naar de diepte van de ziel der aarde
gemeten in…
luisteren
Zelfs als ik niets prettigs zeg
Dat het leven nu
Niet meevalt
Het geluk niet altijd lacht
Er soms dagen zijn
Om van te huilen
Zwarter dan de nacht
Zij ook dan er zijn
Als het niet gaat
Tijd voor mij nemen
En zelfs nog luisteren
Soms met advies en goede raad
Straks
Als alles beter gaat
Weg tegenspoed
En zware last
Mijn queste…
Geen strijd werd er geleverd vanuit de andere kant, ik stond alleen, en eenzaam in mijn queste.
Wat ik ook deed of wilde doen, de beslissing was al genomen, zonder mij in te lichten, valse hoop, gevoelens welke onreeel waren, had er geen invloed op, niets wat mij restte.
Ik moet door, door met de dag, elke dag weer een nieuwe.…
35
Bezig met laden