55 resultaten.
Isfahan
snelsonnet
3.2 met 8 stemmen 1.265 Mijn vriend Jean Pierre Rawie, de muzenvriend,
Die ook vaak wordt bezocht door wraakgodinnen,
Verzet nu in Italië zijn zinnen.
Hij zoekt de rust die hij wellicht verdient.
Daar zijn nu vloedgolven en modderstromen.
Je vraagt je af: hoe zou dat nou toch komen?…
Opnieuw poëzie van Jean Pierre Rawie
snelsonnet
3.1 met 7 stemmen 627 Dan hoort 'een nieuwe bundel van Rawie'
Bepaald niet tot de sombere berichten
Dus spoed u naar de boekhandel en vraag:
'De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag'…
over dichters van naam en faam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 246 soms mocht ik
in de schaduw staan
van dichters groot
van naam en faam
Boerstoel/ Campert/ Kal
van Wissen en Rawie
van hen was
ik geen evenknie
terwijl de zon
hen dik bescheen
bleef ik nederig
op de been
met versjes over
treinen omdat die
zó lekker rijmen…
Snuiven
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 120 Goddank straks komt het koude jaargetijde
de warme zon is al weer maanden heen
en ook het groen uit boom en struik verdween
het jaar bereidt zich voor op zijn verscheiden.
Een schrale wind striemt het gezicht gemeen
wat aanvoelt of er vorst voorbij komt schrijden
nog even en de schaatsen kunnen glijden
en is er ijsplezier voor menigeen.…
Eunuch
hartenkreet
4.2 met 5 stemmen 130 Een sjeik bezit een harem vol ~vriendinnen~
die door een forse eunuch wordt bewaakt.
Al lopen al die vrouwen poedelnaakt,
de eunuch zal er nooit een voor zich winnen.
Met geen der vrouwen gaat hij tussen ’t linnen;
hij zorgt niet voor een ledikant dat kraakt.
Al zijn de meesten toch wel zijn vriendinnen,
niet één maakt dat hij ooit de nacht…
Waarom de dichter dichter is
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 285 Voor de lol - maar
Omdat het pure
Noodzaak is
Zeg jij de literair
Journalist die
Graag weten wil
Waarom de dichter
Dichter is - en van
Jou hoort dat deze
Altijd zijn eigen
Eind is maar ook
Zijn begin en als zodanig
Zijn eigen wereld schept
Want daar woont ie in
Inspiratie:
Interview van Jean Pierre Rawie…
Rara... ode aan wie?
netgedicht
3.2 met 5 stemmen 292 (Kwade trouw, Woelig stof, Geleende tijd, Onmogelijk geluk en Intensive Care zijn bundels van Jean Pierre Rawie.
Ten leste en Wending zijn titels van twee gedichten uit Geleende tijd.)…
Oud?
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 160 Al honderdvijf maar hij hoeft nog niet dood.
Lichamelijk valt er haast niets te klagen,
de geest vertoont geen sporen van vervagen
en ‘t libido is ook verrassend groot.
Hij neemt zelfs Mien de thuishulp op zijn schoot
die hem met regelmaat zit uit te dagen.
Bij hem verveelt ze zich nog lang niet dood:
drie keer per week, nee haar hoor je niet…
Delen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 124 Als knaapje moest hij steeds zijn speelgoed delen,
dat zorgde meest voor oeverloos verdriet
maar voelde hij zich weleens onbespied,
ging hij alleen met schep en zandvorm spelen.
Zijn neefje die dat nooit heeft kunnen velen,
werd dol van drift als Samson merken liet
zijn speelgoed niet met hem te willen delen
en schoot dan vol met agressief…
Een Oranjesupporter
netgedicht
4.2 met 4 stemmen 203 gehouden
(Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan)
Maar nu is alles verder bij het oude
De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan
Ik haal de vaantjes morgen uit de bomen
Nu hang ik futloos nog een dagje rond
Dan zal ik gaan zoals ik ben gekomen
Maar met een wrange nasmaak in mijn mond
Een 'bout rimé' naar: Kringloop van Jean Pierre Rawie…
Waar was het ook weer...?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 142 Ik heb u eens ontmoet, een lang vervlogen dag
t is jaren her, de plaats ben ik vergeten
t was eerst en enig keer dat ik u zag
U was bekend, ik had het moeten weten
U las wat voor, het waren vast sonnetten
De verzen zaten strak gebeeldhouwd in t corset
Van rijm en ritme volgens oude wetten
Maar ach een kniesoor, die daar nu nog steeds op let…
Zooitje ongeregeld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 542 het leven beroof
Daar heb ik, vinden ze,
Sowieso al te lang mee gewacht -
Als het aan hen gelegen had
Was ik er al lang uitgestapt,
Niet beseffend dat de horde
Om morgen toch weer naar school
Te gaan elke nieuwe dag
Nog onneembaarder wordt
Opgedragen aan Fleur Bloemen
Inspiratie: 'Nooit Meer', gedicht van Jean Pierre Rawie…
Snelsonnet op het snelsonnet
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 176 Ten Kate, Sonnet op het Sonnet, http://cf.hum.uva.nl/dsp/ljc/kate/sonnet.html
Pierre Rawie, No Second Troy, http://www.darnell.scarlet.nl/komliefste/gedicht1132bin.pdf
Petrarca en Mont Ventoux, http://www.digischool.nl/ckv1/literatuur/petrarca.htm…
Willem
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 259 Ik heb het nooit over Willem gehad
en dat is onterecht, want Willem
schreef mooiere gedichten dan Rawie,
hij was de stadsdichter van Lelystad
en hij was present op iedere braderie.
Hij had de teneur van Hans Dorrestijn,
jeremiëren met een droevige hondekop,
alsmaar dichtend over zijn zielepijn.…
Bezit
netgedicht
3.6 met 30 stemmen 6.275 Waar ik mijn hart aan heb verpand
in mijn verspild verleden,
het ging voorbij, het hield geen stand,
het is als zand vergleden.
Ik heb mij steeds het meest gehecht
aan sterfelijke zaken,
aan dingen die ik nimmer echt
tot mijn bezit kon maken.
Maar alles wat zo dierbaar was
dat ik het heb verloren,
is mij sinds ik het kwijt ben pas
voorgoed…
Verstokt Rondeel
gedicht
2.3 met 244 stemmen 64.778 Nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden,
een hoop gelazer en getob;
toch ken ik nog de harteklop
van elke vrouw waarmee ik vrijde.
Ik schreef gedichten tussenbeide,
maar loste het probleem niet op:
nog nooit getrouwd, maar vaak gescheiden,
een hoop gelazer en getob.
Hoe dikwijls toog ik niet ten strijde
en keerde met bebloede kop
weerom…
Moment
gedicht
2.5 met 652 stemmen 94.775 Soms hoor ik onverwacht weer achter
gewone woorden die je uit
een zoveel zuiverder en zachter,
adembenemender geluid,
dat ik opnieuw naar je moet kijken
of ik je nooit tevoren zag.
Laat al die jaren maar verstrijken;
zolang ik dit bewaren mag
kan jou en mij de tijd niet deren:
weer voor het eerst met je alleen
hoor ik de harmonie der sferen…
Credo
gedicht
2.5 met 162 stemmen 58.695 Ik heb je terugkeer uit de tijd
met zoveel ongeduld verbeid,
met zoveel stelligheid bezworen,
dat als er voor dit rijk gemis
in wat ik schrijf geen plaats meer is
ook ik niet voortkan als tevoren.
Wanneer ik ons van het geloof
dat mij in leven houdt beroof,
kan niets je aan de dood ontwringen:
je bent een handvol woelig stof,
een schep bedorven…
Begraafplaats
gedicht
3.9 met 48 stemmen 32.826 De mannetjes die hier wat werken
doen alles maar op hun gemak,
ze harken de paden en perken
en scheren de sierheesters strak.
Ze weten van elk van de zerken
het nummer, de rij en het vak;
ze zouden het zeker bemerken
wanneer er een dode ontbrak.
Dat zal ook wel nooit meer gebeuren.
De mannetjes kennen hun plicht,
het hek met de ijzeren…
Adressen
gedicht
4.1 met 36 stemmen 10.717 In het verhaal van mijn twee steden
is het vooral in deze stad
dat mij meteen weer is ontgleden
wat ik het meest heb liefgehad.
Mijn Amsterdamse perioden
meet ik als vanzelfsprekend af
aan onvergetelijke doden
om wie ik onvergeeflijk gaf.
En altijd loop ik in den blinde
door de bekende buurten rond
om iets van vroeger te hervinden
wat…
Wij die elkaar tot bloedens toe
gedicht
3.0 met 114 stemmen 29.531 Wij die elkaar tot bloedens toe
op alle zwakke plekken kwetsen,
wij beiden zijn ten langen leste
de onbesliste vete moe.
Het laatste licht faalt in het westen,
mijn lieve vijandin, zie hoe
ik mij van wapentuig ontdoe;
dit is uiteindelijk het beste.
Het heeft alleen zo lang geduurd:
de bitterheid waarmee wij streden
heeft voor ons alletwee…
Waagstraat
netgedicht
3.2 met 4 stemmen 3.019 De eeuwig wisselende hemel welfde
zich eeuwenlang boven dezelfde grond,
waar altijd anders en altijd hetzelfde
de stad zichzelf herkende en hervond;
van wat hier door de jaren is verrezen
is veel weer door de jaren neergehaald,
maar altijd werd door deze plek het wezen
van Gronings stad en ommeland bepaald,
dat, steeds als men het nieuwe…
Ten leste
gedicht
1.5 met 1178 stemmen 89.464 Ik weet niet welke weg je neemt;
de sterren gaan hun baan ten einde
en straks is mij het dichtstbijzijnde,
het langst gewetene weer vreemd.
Maar wat bestond aan zon en maan
en wisseling van de getijden,
het was alleen opdat wij beiden
elkander niet zouden ontgaan.
Wij worden nu nog slechts door tijd
en ruimte van elkaar gescheiden,
maar…
No second Troy
gedicht
3.0 met 68 stemmen 29.788 Ik heb een vrouw bemind, die best
een tweede Troje zou verdienen,
en die door drank en heroïne
onder mijn ogen werd verpest.
Tot ziekbed kromp het liefdesnest,
en ik zou zachtjes willen grienen,
omdat alleen dit clandestiene
sonnetje van ons tweeën rest.
Zo'n veertien regeltjes waarmee je
een tipje van de sluier licht,
wat zout om in…
Interieur
gedicht
3.6 met 30 stemmen 10.979 In dit met boeken volgestouwd vertrek
heb ik steeds minder anderen van node,
met al mijn aan de dood ontstegen doden
iedere nacht stilzwijgend in gesprek.
Bij wie is wat ik liefheb nog in trek?
Het meeste is al eeuwen uit de mode.
Van wat ik deed, uit nood of om den brode,
rest enkel de grandeur van het echec.
Maar ook al bood het leven…
Herfstwandeling
gedicht
3.1 met 51 stemmen 26.294 Reeds vroeg ontstegen aan het bed
waarin ook zij wel heeft gelegen
wier doen en laten toen mij tegen-
woordig vaak nog aan het denken zet,
ging ik de herfst in. Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.
Wat is dat toch ontzettend met
relaties die hun einde kregen;
al was je ze ook…
Spinrag
gedicht
3.1 met 17 stemmen 8.287 Je had iets aan de heg staan te verschikken;
ik haalde de herfstdraden uit je haar,
en wist: dit is één van die ogenblikken
die ik in mijn herinnering bewaar,
tegen de tijd.
Maar straks, als wij al weg
zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben,
straks rukt wellicht in deze zelfde heg
de wind nog aan dezelfde spinnewebben.
-----------…
Weerzien
gedicht
2.3 met 91 stemmen 28.089 De trein die mij naar mijn voorbije liefdes voert
heeft net als vroeger weer aanzienlijke vertraging.
Het geeft niet wie er wie bij toerbeurt achternaging,
haast altijd waren de verbindingen beroerd.
Een tijdlang heb ik zelf gedacht dat het zo hoorde,
dat je elkander mist om bij elkaar te zijn;
na jaren, in de heftst, weer in dezelfde trein,…
Spinrag
gedicht
3.0 met 25 stemmen 10.702 Je had iets aan de heg staan te verschikken;
ik haalde de herfstdraden uit je haar,
en wist: dit is één van die ogenblikken
die ik in mijn herinnering bewaar,
tegen de tijd.
Maar straks, als wij al weg
zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben,
straks rukt wellicht in deze zelfde heg
de wind nog aan dezelfde spinnewebben.
-------------…
Bevlogen
gedicht
2.7 met 39 stemmen 15.096 Ik weet niet zeker of het zwanen waren,
een najaarsnanacht dat hun vleugelslag
in duizendvoud over het huis heen lag,
om pas tegen het daglicht te bedaren.
De hele dag liep ik als uitverkoren,
of ik door engelen was aangeraakt.
Maar hoeveel lege nachten zijn doorwaakt
waarin sindsdien geen wiekslag viel te horen?
Nu moet ik mij…