25516 resultaten.
Zacht valt de regen
poëzie
2.0 met 4 stemmen 494 Zacht valt de regen uit een hemel zonder pracht...
Die zich stil heeft betrokken met 'n water-zware vracht
Bij het komen van de nacht .
Geen ziet hoe het daalt uit dat duistre wolk-gespan,
Als de tranen stil geschreid van een hoge sterke man,
Die men voelen wel maar zien niet kan.
Langzaam zakt de stad in het duistren van de nacht.
Langzaam…
Sint-Niklaas-versje bij een kalender
poëzie
3.0 met 6 stemmen 628 Dat Sint, gemijterd, in scharlaken pak,
Met paard en knecht hoog over daken rijdt,
Geloven alle kindren; zij zijn blijd'
En zoet als hij maar diep tast in de zak.
Maar dat nog 'n oudre dan de Bisschop schrijdt
Over ons hoofd heen, rustloos, nimmer zwak,
Geregeld tredend als 't gerikketak
Van 'n pendule, is voor groten 'n zekerheid.
Die dat gestaag…
Kerstnacht 1915
poëzie
2.0 met 5 stemmen 752 Regent het in de nacht?
De stille, de heilige nacht?
Spritst het niet duister en zacht?
Neen, ’t regent niet in de nacht,
De alles omhullende nacht,
De nacht is stom en wegend is de nacht.
Ik weet dat onder de nacht
Een mensdom grijnst en smacht
En dat de wolken waren
Als wijlen van dodenbaren.
En dat in reutelingen
Veel duizend lippen…
Zacht valt de regen
poëzie
2.0 met 3 stemmen 544 Zacht valt de regen uit een hemel zonder pracht...
Die zich stil heeft betrokken met 'n water-zware vracht
Bij het komen van de nacht.
Geen ziet hoe het daalt uit dat duistre wolk-gespan,
Als de tranen stil geschreid van een hoge sterke man,
Die men voelen wel maar zien niet kan.
Langzaam zakt de stad in het duistren van de nacht.
Langzaam…
EEN LIEDJE VAN ZEBEDEUS
poëzie
4.0 met 2 stemmen 481 Nu komt ze van de bron
En gaat ze door de zon,
Licht, tip-top, roze en ros,
Haar gloênde harendos.
En waar de boomstam staat,
Gegroefd als'n oud gelaat,
Spitst ze haar kin naar boven,
Waar al de lovers stoven.
'k Wou het liep al zo naakt
Wat recht is, welgemaakt,
En wandelde in de zonne...
En de rest in capuchonnen.…
MIDDEL-EEUW
poëzie
2.0 met 2 stemmen 541 Op Mijner Wereld regel-rechte banen
Pronk-volkren trekken op ter Kathedrale
Kaproen, pij, toog; kazuifel, filigrane
Mijter; dorpers-rood, rood van kardinalen.
In val en dreun van canonieke schalen,
Man-basse', in wierook knapen als sopranen;
Naar 't donker dienen boven de missalen
Schreed heer en knecht, met kruis, reliek en vanen
Al boven…
NACHT
poëzie
3.0 met 2 stemmen 426 In 't wijd gedachteloze ruim der nacht
Ligt er mijn ziel als een te blazen veder,
Die, opgenomen, kwam op de aarde weder
Na 'n winde-vaart gevallen schommel-zacht.
Gelijk met donzen pluizen gans omzwacht,
In molge schaûw ter rust gelaten neder,
Schouwt zij in 't aanzichtloze en volgt het teder
Geadem van 't gekamerte der nacht.
Blosloos…
NACHTEGAAL
poëzie
3.0 met 2 stemmen 636 Hoor het verheven roepen in het dagen,
Nu er de nacht nog is, de geur'ge, zoele,
Overal-stille nacht; door 't wellend, zwoele
Gefilomeel, dat donker is als klagen. -
Nu tjuikt het henen over lage hagen,
En slaperige keeltjes komen joelen:
Zo op een meer veel scherpe zeiltjes kroelen
De dag gemoet, de dag met al haar vragen.
O, flonker-vochte…
Zee
poëzie
5.0 met 1 stemmen 598 O,'t leven van de zee, waarbij ik was gezeten,
Dat aanzwol uit een ruimt' waaronder bergen staan,
En tot mijn voeten kwam met dreun en kolking slaan,
En in een zwalp uitzwom van ruiseling verreten.
Het doffe strand was rood als leme, antieke vazen,
Beklompt met stenen, grijs, als schaalgedierte donker,
De lange leking straalde en droop…
Onder de boom
poëzie
4.0 met 5 stemmen 545 Gelegerd op het oude lover,
Bij beukenstam, als aan een drempel,
Waar takken hangen dakswijze over,
Wij zoeken rust als in een tempel...
De lange, donkere twijgen deinen,
Door luwe luchting opgetild,
En wuiven voor de bladerschijnen
Van gulden loofwerk, zon-verstild.
Soms zijn 't maar bladerschijne' op blàren
Die roeren voor het…
Eerste sneeuw in de tuin
poëzie
4.0 met 1 stemmen 549 Verhelderd ligt en overal omzwacht,
En tinteljong en toch zo eindloos oud,
Dat 't bijna angstig maakt en onvertrouwd
Dit daaglijks plekje nu in winterdracht.
Gedekt zijn alle sporen, kalm en zacht,
En alle onwilligheên en stutten boud,
Met veertjes blank als bijenvlerkjes koud,
Belegen werden uit de hemelnacht.
Van 't hart uit wit…
Slapeloos
poëzie
4.0 met 1 stemmen 323 Hij komt met geruisloze vleugelslag aan,
De donkerlokkige knaap,
Hij staart met zijn peinzende ogen mij aan,
De dromen-brengende Slaap.
Hij vouwt om mijn peluw zijn wieken wijd
Met loom gebogene lijn
En over mijn voorhoofd zijn adem verglijdt
In schaduw van maneschijn.
Dan aan mijn legerstee zet hij zich neer,
Het hoofd in de handen…
EEN TELEFOON-LIEDJE VAN ZEBEDEUS
poëzie
4.0 met 3 stemmen 265 Het zijn de snaren,
Die door de ruimte varen;
Een uitgespannen schaal
Van stijve paal tot paal.
Die snerpen en die fluiten
Door 't nachtelijke buiten
En gonzen in de wind,
Gespannen, doof en blind . . .
De snaren zijn 't, de snaren,
Waar langs de stemmen varen
Van velen, doof en blind
En wetend niet de wind.
De wind die aan de snaren…
Avond op het Forum Romanum
poëzie
4.0 met 1 stemmen 411 De Nacht is komend met een heir van dromen;
Zij volgen mee met wijd-geopende ogen;
Ver van het Westen af kwam zij getogen,
In 't vreemd blauw kleed met brede zwarte zomen.
Daar de verzoenlijke Avond lag in vrome
Gepeinzen neer, op hare arm gebogen,
In licht opaal en klaar goud onvertogen,
En zag nadenklijk naar 't verloren Rome...
Laag…
De zingende dagdief
poëzie
4.0 met 2 stemmen 387 Over de hei sloofde ik,
Om mij gonsde een bietje,
Voor 'n wijfje, geloof ik,
Zong een leeuw'rik zijn liedje.
Over de hei stapte ik,
Zocht een ouderwets wijsje -
Zo arg'loos betrapte ik
Het aldermooiste meisje!
Over de hei lachte ik,
- Hoe zou ik beginnen? -
Wat is dat mooi, dacht ik: -
Twee mensen, die minnen!…
Wielerroem (een kinderdroom)
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 1.730 Met een machtige jump
gooi ik mijn stalen ros naar voor
pak de rit
en ook de maillot jaune
voor Van Steenbergen
en Van Looy.
Op het schavotje
de kusjuffrouwen aan mijn zij
ik word er zowaar verlegen bij.
Natuurlijk is niet alleen de fiets van tel
of de benen, ho nee!
't koppie moet ook mee:
tactisch doorzicht, weet je wel.…
Dit is geen gewone rivier
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 74 Dit is geen gewone rivier
Die zoals van haar verwacht wordt
Ergens uitmondt in een breed
Uitwaaierende delta ergens aan
Een kust -
Mijn rivier gaat tegengesteld,
Stroomt van een naamloze kust
Van een niet nader te noemen land
De droogte in, brengt water
Voor hen die dorsten, en vruchtbaar
Leven in de woestijn
Waarin zij uitloopt…
Moraalfilosoof
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 86 De vrouw die mij eens ongevraagd,
maar niet minder dwingend,
moraalfilosofisch consult
in de liefde gaf,
belde mij onlangs
per ongeluk
vanuit haar broekzak.
Zij wist niet dat ik kon horen
hoe zij gewillig uit haar kleren schoot
bij een ander dan haar man.
Niet lang daarna kwam zij kreupel
met bebloede lippen
mijn tuinpad opgelopen.…
Logeerkamer van de dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 225 In de week die geen dagen kende,
de week die hing, zoals zomerkampen en kerstvakanties,
in een tijd van kauwgom.
Hoe ik reeds in de gang, door een diepe kleilucht heen,
de rotte longen boven rook.
Dat alle ramen en deuren openstonden, voor geen enkel zuchtje wind,
in de week van de hittegolf. Die geen dagen kende.
Hoe de stilte werd opgevuld…
Philip Seymour Hoffman
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 133 Op het doek
eerlijk als het mes
scherper dan de naalden
tussen zijn lakens.
In de dialoog
de ogen toorniger
dan zijn blik in de schaduw
van zijn zwerfsteeg.
Tussen zinnen
zijn zuchten
dieper dan zijn
slaap ooit was.
Onbaatzuchtiger in openheid
dan ieder in de werkelijkheid.
God, wat verlang ik
naar zijn hevig levende wanhoop.…
Willem Frederik Hermans
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 156 Voor de nachtlamp doven gaat
sla ik open, zie zijn gelaat;
diep in kraag, mond vol gas
brakend sluipen in het Luxembourg
in Groningen bij verminkte hoer,
zijn schaterlach van brekend glas.
Nooit meer slapen, mistig spoken
helden straffen, geleerden koken
Dorbeck voor eeuwig verhullen.
Ik proef zijn verzuurde wraak,
adem diep zijn zwavelsmaak…
Gerard Reve
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Een in regen verholen Snakkepole,
koers naar Blauwhuis,
draagt zijn schim met hoge rug.
Zijn zolen klinken als doffe hamerslagen
terwijl hij zich voortsleept en hemelwater zegent.
Met een kromme vinger wijst hij een jongen na.
Het kruis op zijn rug is van goudpapier
en wappert plagerig in haken.
Twee ezels in weidenevel keren zich af
van de…
Barvlieg in Blackpool
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 Was Bukowski Brits geweest
dan had hij hier gezworven.
Bij Funny Girls het allermeest,
in Bingohal was hij gestorven.
De paardenracen waren voornamer,
zijn praat was vuiler dan in LA,
het in stank beffen ging moeizamer
tussen gebroken benen van prostituee.
Toch zou ook hier, tussen fluim en rochel,
de vogel in zijn hart hebben gezongen…
Trumps Toorn
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 133 ‘Uncle Sam stak zijn kop in de strop
en God trapte de kruk om!’
Aldus dominee Fred Phelps, die ochtend in september.
Althans, volgens sommigen.
Anderen hoorde Donald Trump overwegen
om in oktober 2016 prijs te geven
dat Bill Clinton op 9/11 belde met een dame
van een pornobedrijf in de South Tower.
‘Bij de inslag ejaculeerde Pinokkio!’
Campagnequote…
Lake District
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 Als vroege ademtochten
komen zij
uit ochtendnevel
toegeslopen:
De schapen van hem
die iedere avond
zijn poëzie en dagboekbladen
verbrandt in het kookvuur
voor zijn koffie,
in steeds een vers te grazen dal.
Immers: alles slaapt.
Hij knikt naar mijn zoon en mij,
trekt woordeloos voorbij,
zijn blik danst van dichtbij
tot aan de einder…
Naast honderdvijftigduizend kelen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 234 (Voor mijn jarige zus, kamerlid en moeder)
Vanuit die vloot van blauwe schuitjes
is het schipperen met de wind,
koersen naar een stem voor de meerderheid
die sluw zwijgt achter een scheepskaart vol kleuterkrassen.
Stormen van gebrul steken op
en de zee wordt overvaren.
Meer dan je inhaler, blijft het ideaal
je kompas voor een zoveelste…
Utrecht zien, dan sterven
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 166 Koningslaan, het park in,
een knik naar bronzen majesteit,
oversteken, Reigerstraat.
Tering tyfus, wat vliegt de tijd.
Slenteren over Maliebaan,
rechtsaf Lepelenburg op,
kruipen over Nieuwegracht,
het leven blijft een grote fop.
Tijdloos zoenen in Groenestraat,
voelen op kerkhof van Nicolaas,
doorzakken op Ledig Erf,
blijf ik nog net…
Herbergen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 266 ‘Spreek ik met Herberg De Oude Lamp?’
Telefoon aan ijskoud oor, hand in kramp,
leg ik niet neer wie verkeerd verbonden is.
‘Spreekt u mee, wenst u een onderkomen?’
‘Dolgraag. Liefst een vol van dromen!’
‘Uw kamer is vrij na de laatste nachtmis.’
Het licht valt uit en de verbinding verdwijnt.
Ik tuur naar buiten waar niemand verschijnt.
Toch…
Aan de Dom
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 132 Utrecht, stenen kraamwieg van herinnering,
vergeeld dagboek bezaaid met zand,
bed van klei met vergane minnaressen
en uw grachten vol stromend stof.
Uw stegen met onafgemaakte vrijpartijen
en riolen overlopend van BH's,
necropolis van verteerde vrienden met
nagalmende dranklokalen.
Uw stadswerven vol onverzonden brieven,
half afgeschreven…
Sleepnacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 151 Krakend, zuchtend, steunend, raakt het oude jaar verloren
wanneer men tussen vroeg vuurwerk het eiland gaat verstoren
door in duisternis sluw boeltjes te verslepen van erf en graf.
Hier verandert ludiek verslepen ten kwade tot brute straf,
wordt wraak genomen op wat men nooit vergeven kon.
Onder Brandarisoog is schuimend wrok de inspiratiebron…