Alle inzendingen over Risico OR Profiel OR privacy

"Soms voel ik zoveel droefheid in mij. Dan vraag ik me af hoeveel levens ik al geleefd heb" misschien ben ik dronken door de leugen van het leven misschien ook niet misschien zal ik het verzonnen deel van uw waarheid worden, gelijk een vloot van vlinders aan een denkbeeldige hemel of een losse lijn in een langere gedachte waar…

heeft zijn eigen waarheidszin geslagen tot de dood ons de handen raakt in schoonheid door de vingers glijdt, geef het zelf maar een bijzondere naam het loopt uit het kristal van iedere maan al is die verduisterd, het fluistert op iedere geboortekaart al wordt die niet geschreven, het staart je aan in de laatste korrel zand waarin ons profiel…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Er moet toch minstens sprake zijn van énig vorm van veiligheid, zowel voor hen, als ook voor ons, want wij zijn onze privacy toch immers allang kwijt?…

Dat Links een ruime zege zal behalen Is iets waar ik publiekelijk voor bid En dus zet ik het hier ook zwart op wit En hoop het alle dagen uit te stralen. Maar als ik straks ga stemmen wil ik niet Dat men het via de computer ziet.…

Of ergens wat van aan hadden; schending van de privacy Ergens zeer gevaarlijk niemand meer te kunnen vertrouwen, in hoogdringendheid Hard geleerd mijn kop te houden, was delen niet helen Enkeling zo agressief wil natuurlijk anticiperen, pad blank vegen.…

een privéleven en privésfeer is naast recht een voorrecht dat wij verwachten mogen maar ook respecteren moeten van en voor de medemens maar waar ligt de grens wie en wat mag eraan knagen wanneer ook en waarom dan mogen wij de mantel nemen van wat wij doen en laten omdat het aan ons eigen is maar waar ligt de grens moet het zonder voorwaarden…

Onze privacy wordt soms ongewild gelinkt aan de winstprognoses van de buisness om het grote geld. Hierdoor verkeren we weldra in de stadia, dat de mens in zijn unieke veiligheid niet langer meer telt.…

Het stukje privacy dat Anne Frank Voor eeuwig met wat lijm dacht af te dekken Valt tegenwoordig moeiteloos te hacken, Maar moest dat nou zo nodig van de plank? Ontzettend knap dat dit nu is ontdekt, Maar dit heeft niks te maken met respect.…

Agrarisch Brabant geeft een prachtig beeld van noeste arbeid: lange, grote schuren en ieder weet, ook zonder te gaan gluren: Hier wordt geheid iets illegaals geteeld Dit dóórvertellen is een roomse zonde Dan wordt de privacy ineens geschonden…

Een warme golf van liefde stroomt door m’n lichaam alsof het niets is en m’n benen beginnen te knikken als je je blik over me heen laat glijden Ik zie dat je kijkt maar durf niets te doen; jij neemt een risico, niet ik.…

hoe dicht kan ik je laten komen ietsje dichter of nog dichterbij van goede vriendschap kan ik alleen maar dromen dat ligt niet aan jou nee dat ligt bij mij vele malen mijn hoofd gestoten want ik wilde oh zo graag heb veel geleerd van idioten kan het bij jou wel dat blijft de vraag…

Prijs toch de zwaarte die de kracht blijft houden om de balans te bewaken koos je immers niet onder zijn leiding liever voor vermijding dan voor het risico van een zoektocht na een kwijtgeraakte weg het risico van niets lijkt immers per saldo ook weer niets rest alleen de vraag hoe je dan toch ooit wilt komen tot iets prijs dan…

We weten niet wat de bergen vandaag met ons zullen beginnen. We hebben voedsel, drank en stevige schoenen. En we vertrekken. De top en niets anders verwacht ons. Een nieuw uitzicht op de wereld. En misschien komt een moment waarop we niet hoger meer durven en evenmin nog terug. Wanneer het duister valt en de bergen rondom dus ongenaakbaar…

Elke dag is een risico of elke dag is een geschenk, elke dag een beetje zo-zo of elke dag een stille wenk. Elke dag een uitdaging of elke dag gelijk elke dag een gewoonte-ding of elke dag een beetje blijk van vervoering. Want elke dag eender dat kán toch welhaast niet elke dag hetzelfde, geen vreugde, geen verdriet.…

oordeelredactie beeldverschijnenbezoekers en daar sta je dan of niet, natuurlijk je kunt ook op je bek gaan moeten ze je niet…

Er was een huis waar weinig kon gebeuren omdat aan bijna alles was gedacht en iedereen een plaats had. Elke nacht vergrendelden we ritueel de deuren. Er kwamen brieven die ik moest verscheuren: geen interesse voor de buitenwacht. Wat nodig was werd achter langs gebracht. Er waren geen contacten met de buren. Exact het midden was de boekenkast…

Gewoon afkijken, konden we ook, maar daar was natuurlijk een bepaald risico aan verbonden. Soms keek je het verkeerde antwoord af want je buur was even dom als jij. Of zij wilde je ook eens een tour lappen. Met elkaar overleggen over het afkijken was er in mijn studententijd niet. Examens dat was ieder voor zich!…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

In de privéclub werken blinden, hun ogen -- zijn opgeschilderd.…

De kluizenaar in het web leeft echt heel sober wanneer ik kijk naar de camerabeelden (vierentwintig uur per dag) Hij lacht naar de mensen die hem bezoeken, nieuwsgierig naar deze man en deze plek zonder geheimen Tien minuten lopen van hem vandaan doet de herberg goede zaken Er zijn bomen om op te zitten (de schors is ruw) In de dependance…

De robots laten zich bedienen door mij, ik heb geen keus Ze piepen afgrijselijk als ik het niet goed doe Dan hoor ik de mensen die tekort komen Ze hebben recht op hun dosis elektronische alcohol en op een mooie ontplooiing van hun planten, groei en bloei met kunstige geuren geregeld in de kamer hiernaast Na de dranksensatie is er keuze…

Je neusde in mijn telefoon maar hebt geen schaamte ontdekt geen blote ontboezemingen je zocht vergeefs naar een dubbelleven opwindende intimiteiten een lijk in de kast, geheimen tussen de regels In die oude statussen heb ik geademd, voor jou zijn ze leeg, saaie kamers verstoft en vol spinrag Houd ze maar als herinnering Het deert…

resten van geluk in het profiel van mijn schoen ben er ingetrapt…