Alle inzendingen over Rob Visser

De wereld wentelt om herkenbaarheid Epo Boogerd, Een Minuut Matthijs Queen Máxima, Immortal Rob de Nijs Geen voorzet nog? Dan wordt het wel eens tijd Je geld verdwijnt naar Digidoctor Fiscus En pimp je pope met Pontifex Franciscus!…

“De keuzes die we maken deze keer, Gaan alles later in je leven raken, Daarom is het belangrijk die te maken,” Zo zeggen Rob en Dilan telkens weer. Misschien is het ook handig dat je zegt, In welke richting je de koers verlegt?…

Na 16 jaar in de Wijchense gemeenteraad en 11 jaar als wethouder neemt wethouder Rob Engels afscheid van de gemeente Wijchen. Sinds 26 april is Rob Engels al aan de slag als wethouder in de gemeente Overbetuwe.…

" Rob Breukman is de maker van gebakken kunstjes wat moet men nu met kleikunst of komkommerpiemels? dit is gebeurd in Franeker waar zeden zijn geschonden --------------------------------------- bericht in het 'Dagblad van het Noorden'…

Bij het vallen van een gedoemde stad verliet een visser het geweld het vuur zal spuwen iedereen gaat voor 't snelle geld De visser zit aan de waterkant zacht ruist het riet een joint in z'n hand en niemand die klaagt of 'm ziet Een of andere dode zangeres zingt op de radio een lied je moet eerst vangen voor je iets vindt en niemand…

de laatste happen keileem van de binnenzee zij moest verdwijnen de vlaggen van de botters wapperen halfstok vissers zonder zee…

Ik vind dat allemaal wel best, hoor Rob, Maar ruim dan ook meteen dat afval op.…

Een visser en vlieger uit Vorden zien vissen en vliegen bij horden. Een vlieg of een vis, die gevangen is, is zo een bromvlieg of bakvis geworden.…

Scherp tekent de schollevaar zich af tegen de strakke lucht De visser in het bootje kijkt omhoog en zucht Voor zijn neus zal het zich ontvouwen: Hoe de scholver vol vertrouwen in het diepe water tast en weer opduikt met een snoekbaars aan de maat, de visser met zijn lege net en nutteloze dobber onverrichter zake laat Het lijkt hem dat…

ich, herumirrend mit beinah geschlossenen augen halb sehend, über ihren verletzbaren leib hat sie unweigerlich mich aufgesogen mit ihrem verbliebenen sein umhüllt von weissen gelegten roben…

dacht die visser ook ik had hetzelfde gedaan Wat is dat toch?…

wat zoek je allemaal buiten jezelf terstond geef je je over aan degene waarvan jij hoopt dat hij de antwoorden heeft teleurgesteld vlucht je in alle richtingen wanneer ook hij je het antwoord schuldig blijft want alle wijsheid zit in jezelf…

Het duister is niet meer bij mij in mijn robe hield ik haar gevangen maar nu verloochent zij van kleur. Omarm mij, wie ben ik nog als niemand mij meer draagt. Deze nacht schurkt in de bekken der hopelozen en in de dieptes van Hades snikt weemoed als solitude is gevlogen…

Onaanraakbaar ben je In een waas die je af En toe aan het oog onttrekt Dan ben je er niet, En dan weer wel - Ik hou me vast Aan dat ene, Dat ene moment Dat ik je weer zie, Je verdwijnt maar Neemt geen afscheid Je gaat zonder opzet Om weg te blijven…

Zoals de stroom niet op zal houden doorgaat dag en nacht Zo is het leven zal het leven zijn Het komt uit de mond van 'n visser daarmee is 't: visserslatijn.…

In de kist lag hij stil op zijn rug, zijn mond een klein beetje open juist zoals ze hem hadden gevonden, languit op de kade, hengel in groen foudraal naast zich, dobbers en snoer, emmertje leeg, het blikje met maden in zaagsel nog dicht, twee elastiekjes eromheen. Binnen zaten ze allemaal bij elkaar, een vroeg om zijn vissershoedje, een ander…

Als de schemer was gevallen en het licht onvindbaar de kinderen van het dorp lagen te dromen van de morgen, dan waren de vissers langzaam uit het zicht van de haven verdwenen. Afwezig in de avondrust waarin ons dorp reeds was beland, kon je hun peddels horen ploeteren in het water van de Maas ver van het land.…

Eeuwig verdriet probeer Ik onder ogen te zien, Niet weg te duwen, Maar een plaats te geven Waar ik bij moet kunnen Als ik het niet langer Harden kan - zo wil ik Jouw verlies, kind, beschouwen - Aanschouw ik het beeld dat ik Zo hartverscheurend lief had - Ik merk dat het schouwen Alleen al een afstand schept Tot mijn diepste verdriet…

Sinds Eva Adam indertijd verleidde Zijn vrouwen voor de mannen vaak fataal. Delila schoor bijvoorbeeld Simson kaal En ook trok men voor Helena ten strijde. Maar erger nog dan Helena van Troje Is als fatale vrouw Heleen van Royen.…

Nadat hij zich als leidsman 'op een klip' meldt Komt hij er straks als zeebonk bovenop In 't najaar luidt zijn nieuwe voornaam Rob En maakt hij het weer als verfilmde stripheld Mark Rutte gaat vandaag vertellen: 'oui' Ou 'non' hij kiest voor de reality…

(met dank aan Rob Chrispijn) naast de camping een leegstaand etablissement met een opschrift in schreeuwende letters "AQUA CIRCUS" vraag ik me in alle ernst af wat ik daarvan moet denken en zie in gedachten een kletsnatte clown in een door God en iedereen verlaten circuswagen vergeefs zoeken naar zijn zwemvliezen…

De oud-huishoudster van De Nijs en Meuldijk Komt met háár versie van de scheidingssoap Hiermee gaat Meuldijk dan weer op de loop: Ze geeft van ergernis aan zulk geheul blijk Wie weet in wier woord nu de waarheid schuilt En wie wier nest hier eigenlijk bevuilt…

Opgeblazen sater Die duivels te Lachen staat Om mijn onmacht Om jou weerstand Te bieden - Buik klotsend Van vele liters Bier die zo goed Moesten smaken dat Er maar geen Einde aan leek Te komen - Brak van dronkenschap Brak van de kater Die gegarandeerd Volgt, later - Drie jaar geleden Nam ik voorgoed Afscheid van…

Geschoren schapen warmen zich in de zon schaduw onder de schuine bomen een badkuip gekanteld tot trog de dijksloot een lint roodalg afgebladderde borden op de grens water en land het kabbelen knabbelt aan het talud langs het kruinpad kraagt gras ik wandel langs het wijde water hier gieren geen banden soms op zuidwester dagen de…

naar een ander wad met wolken ruisend met een dode langs de zeereep, langs de kustlijn strepen trekkend als een rob naakt en geil in het licht van vuur, glasscherven werpen awel, dit weekend lees ik nog eens terug naar oegstgeest, om het af te leren, wolken krabben…

twee Amerikaanse vissers op hun speedboot hebben het voor de wereld goed verkloot na het vangen van een kleine haai sleepten ze hem ongeoorloofd naar de kaai aan wel tweehonderd per uur… recht naar zijn dood!…

vergaan er zal geen steen van blijven staan" de vissers lachten haalden hun schouders op de vloek kwam uit toen hield het op Reiderwolde leed een strop water stroomde ondermijnde muren vielen om het dorp kwijnde verdronken zijnde dikke laag slib er boven op…

gesloten als een oester deed zij niet van zich spreken wachtend op de visser smachtend naar een teken opdat haar hart, een parel, juist zou worden bezeten bang te worden beschadigd bang te worden vergeten (met dank aan “lizzy” voor haar “oester”)…

water leeft het beweegt is niet stil gaat verder stroomafwaarts weerspiegelt wolkenlucht oeverrand de visser emoties vloeien voort getijden eb en vloed zo lijkt het voor immer tijdloos…

wie moeilijk te vangen blijkt wordt door de niet-vissers gerespecteerd om zijn eerlijk gedacht en ijzeren wil, daarentegen wordt hij achterna gezeten door gulzige, op buit beluste hengelaars, pretentie en hoogmoed verweten een niet te vangen gril.…