Nog geen half jaar later
liep ik geheel ontdaan
achter je rouwkoets aan.
Geloof, hoop en liefde
nam een nieuwe dimensie aan.
Eén Petrus één liet me die verstaan.
Jij bent me hier in voorgegaan.…
Wat zou je zeggen …
als je het zelf nog ziet
Vanuit je rouwkoets
je het leven verliet
Al die mensen samen
zou je ze omhelzen of wenen
Nog een keer aanraken
om dan afscheid te nemen
Zou je stil luisteren
naar het tranengefluister
Of schijnen als een zon
het licht zijn in het duister
Zou je iedereen knuffelen
verwarmen met jouw lach…
Getrokken
door haar geliefde paarden
reed hier de rouwkoets
met de lege baar.
Onze wegen scheidden
op weg naar ‘t einde
van haar lijden.
De wilgen zijn geknot
en uitgelopen,
voor haar gaat
ver van hier
een nieuwe
toekomst open
waarop ik hier
op aarde nog
mag blijven hopen,
verbonden door de wortels
van ons geloof in God.…
Niet eerder zag ik een uitvaartkoets
zo zwart dat zelfs de fiere hengsten
onder hun dekmantel geween pluimden
roze boeketten en ballonnen
zwierden treurig rondom
de eiken rustplaats van het kind
hoorde het getrappel van de hoeven
dat raakte als een zerk
op de bodem van mijn ziel
toen ik intenser luisterde
heelde het geluid bewuster…
324
Bezig met laden