Alle inzendingen over SCHOENEN OR POEP OR GEDRAG

Komische echtscheidingsdramaserie naar een idee van Linda ja, zij van en is de Mol maar de verhaallijnen blijven hangen bij: "poep, pies en plas"!…

Lopend door het park vol uitgelaten honden wordt de bloemengeur doordringend overweldigd door de lucht van poep en pies…

poep huil slaap en moet wennen als vis uit het water ik proef de zachte tepel baard van pappa stem van mamma ik word een week, een maand een jaar elk jaar opnieuw dan is het feest voor mij ik ga weer slapen dromen over licht zee van bescherming…

wat eens begon als kaviaar en grand cru eindigt toch als poep en pies denk ervan wat je wil schoonheid zit in vies…

bijzettafeltje onverwoestbaar mooi voel ik mij in het leven er onder kruimels brood en pindadoppen en stinkschoenen ernaast ik zou met je willen wandelen alleen je pootjes zijn fragiel vannacht op je blad een brief geschreven ik liet hem verscheurd wegwaaien ik kon blijkbaar niet met taal uit de voeten… met die schoenen…

poëzie laat mij niet staan keer mij de rug niet toe laat mij niet in leegte van woorden verlos me van mijn taalverlies interpreteer me in de schors van je ziel geef me passende schoenen zodat woorden kunnen dansen in vloeibare lijnen op het puntje van mijn tong laat me bladeren in notities een hint is dat mogelijk…

tenen krommen zich in verlopen schoenen zoeken een uitweg door versleten zolen scheve tongen wrijven dunne huid aan stukken ingesnoerd door veters net te hooggespannen ogen verliezen glans ongeringd rafelen ze de bijna uitgereten flarden bij elkaar en ongepast barst het vel in blaren uit…

een, twee, drie, vier, ik wil pinnen want die schoenen die schoenen zijn zo mooi in Huizen sta ik in het pinhok ben hier nu opgesloten shit, waar is nu mijn mobieltje dan kan ik een-een-twee bellen euri heb ik nu genoeg maar ik kan er nu niets mee brandweerlieden komen na een uur zagen mij vakkundig uit schoenen hoef ik nu niet meer ik…

Zie de wind op de golven fel blazend op de kust De kustlijn van ontzettend veel schuim voorzien met daarin verwrongen schatten van de zee door schepen gelost, gedumpt, maar bovenal verloren zijn eenlingen, zoals daar is die schoen versleten zool en zonder veters Wit van het zout; ietwat uitgeslagen helemaal niemand meer die hem past…

De geestelijke stapte met versleten schoenen naar de schoenmaker en zei niet poetsen of boenen maar repareer ze snel voor mij waarop de man zei dat zal nu niet gaan iemand anders is u al voorgegaan maar doe ze hier uit en trek vlug dit paar aan kom dan morgen terug de geestelijke zei wel salamander ik doe geen schoenen aan van…

Jouw laatste woorden ademen nog rustig door in een lucht van taal…

je naam Je naam door de wind gedragen gedragen door de wind…………

jouw woorden vinden onderdak binnen kader van het vlak treffend in zwart en wit vindt inkt zijn weg jouw dromen in goed en kwaad verticaal in goddelijk gedrag de plek die je invult in lijn geworden taal…

gevoelens verkennend in huid van fluweel in warmte van aanwezige verdieping verlangend in geestelijke verbeelding van dagen en nachten in de showroom van geluk zoekend en tastend in de variatie van leven in fragmenten van onderweg voort gebracht in de armen van onze liefde waarin ogen wiegen in blikken het is het meedragen en je gedragen…

De spot laat zien, dat we steeds asocialer worden, maar heeft U het ooit minder gezien? Waar woont U dan?…

Een zelfportret van een geleefd gezicht met liefde door mij gedragen.…

Het is moeilijk genoeg, als je door verdriet wordt gedragen en de tranen niet vanzelf komen.…

Daar zal ik mijn hond voorlopig maar niet laten poepen!’…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik vind dat ik je wel hat verdiend maar jij vond van niet ik ben een rijmer van beroep jij zij steek dat maar in de poep ik ben ook nog jong maar dat had niet gehoeven hoor die tong…

De schaamte van mijn jeugd waren gedragen schoenen. Ik moest soms wachten van de juf - tot na de les. De hakken onder ‘t zand, bruin leer nog op te boenen. Mijn vader was heel arm en ik was amper zes. In de derde dropte dezelfde juf versleten kleren. Ze zei het “lekker hard” onder een rekensom.…

Die hond van haar, lijkt op een breed-bek-kikker en zijn vrouwtje mag ik niet Hij loopt snuffelend naar de bosjes voor mijn huisdeur is zijn gebied Poept de boel daar helemaal onder altijd op dezelfde plek Vind je het een wonder, die hond die maakt mij gek dan spreek ik nog niet over de vliegen en de geur Als het zo door gaat…

Hoopvol gaat hij zijn drollen exposeren. Maar op zoiets komt uiteraard kritiek: een stunt…, onsmakelijk…, die vent is ziek… Veel mensen zullen zoiets niet waarderen. Maar deze kunstenaar gaat niet de strijd aan. Hij zegt stronteigenwijs: “Daar heb ik schijt aan!”…

Altijd gedacht dat het gehaktdag was, Helaas had men een woensdag uitgeroepen Om eens te checken wat je zat te poepen, Maar dat van mij is – standaard – eersteklas. Ik leerde van mijn ouders bovendien Om wél te doen en nimmer om te zien.…

Mijn schoenen dragen antwoorden, vragen, liefde en spijt, onhebbelijkheden van de dag. Het verlangen naar vrede, een lach en een traan die bevrijdt. Mijn schoenen brengen mij waar ik wil zijn. In voor en tegenspoed met vreugde of pijn. Op wegen in de zon, tevens onder hevige regen.…

Gedragen worden door het leven, door de wind en de wolken, de dagen en nachten, de vreugde en pijn; Gedragen worden door vrienden en vreemden, door liefde en zijn; Gedragen worden door water, door vuur en door licht; voor nu en later,…

Wankel, leunend op de vensterbank ziet ze hem gaan zijn pas onzeker, traag het kistje op zijn schouder wiegt het ritme dat maandenlang het hare was de weg buigt af langs gracht en beukenhaag dan sterft de stilte. (Gebeurtenis in 1954 beschreven in 2010)…

Vannacht was licht warm en aangenaam Verrukkelijk in extase liefde in al haar bestaan Vannacht was passie was ik geheel van jou Jouw geur mijn parfum de lucht waar ik van hou Vannacht was ik veilig het ochtendgloren voorbij Gedragen door liefde de nacht van mij en jou…