Alle inzendingen over Schier OR Kopland

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

een brug is opgehaald de overkant schier onbereikbaar de dood binnen handbereik…

Al van ver te zien bedwelmend schier bloeit nu bruidswit jasmijn en wilde vlier…

ook in Meppel zit poëzie zo herinner ik mij een gedicht van de dichter Kopland over het Meppelerdiep... een diep triest relaas over de eenzame juffrouw A. waar een mens normaal gesproken niet vrolijk van zal worden maar toch voor mij een voldoende bewijs dat er ook in Meppel nog immer voldoende poëzie aanwezig is…

onlangs nog Gerrit Komrij en vandaag hoorde ik dat de dichter Rutger Kopland (van jonge sla in september) op woensdag 11 juli j.l. ook al van ons is heengegaan zó wordt het lijvige boek van de dode dichters langzaamaan wel erg dik en zwaar te tillen…

Hoe zou deze hanger aan een koordje aan een hals staan zoals deze nu hier schier achteloos neergelegd siert op het strand?…

Het gevoel begint Kriebelig naar boven Te kruipen, Kriebelig, maar dat Is het woord niet, Het maakt allerlei Kronkelige bewegingen Maar dan zonder De warrels die jij Je daarbij voorstelt, Kriebelig, iebelig, Dwarrelig, maar dan anders -…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

als ik echt een dichter zou zijn als ik schreef voor echte mensen mensen las men kwatrijn kwatrijn kon ik mij geen betere herdenking wensen als ik een echte dichter vond de lezer gedichten ergens tussen Vasalis en Bloem leunend tegen Kopland en Kouwenaar verscholen achter Komrij een werk van mij mij daar…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Dat met twee Speldenknopjes Begon, het een Zacht als de Dooier van een Pas gelegd ei Het andere speels En levendig, vol Beweging Die in een Wonderlijk spel Van geven en nemen Het leven doorgeven Aan iemand die Nu nog niet weet Dat hij er Ooit zal zijn - En na tachtig Jaar of zo Na een rijk En zorgzaam leven…

Ik word klein Onder deze machtige Koepel met de mooiste Luchten van Nederland Hier voel ik me Nietig, klein en groots Dit is meer dan spreken - Hier zou ik kunnen sterven De zee inrollen en opgaan In deze onbegrijpelijke wereld Inspiratie: interview met Jan Mulder…

Waar vind je nog , ver van het stadsgewoel, De rust aan zee en ruimte rond de duinen, De kwelders, wad en strand om lang te struinen Het eenzaam-niet-alleen eilandgevoel? Niet op de Waag van Alkmaar of in Koog Maar buitengaats, in zee: Schiermonnikoog…

er zijn mij uit de poëzie twee esdoorns bekend de eerste ontdekte ik in het werk van de dichter C.Buddingh' de tweede onlangs in de nieuwe bundel "toen ik dit zag" van Rutger Kopland...…

er bestaat van Abe's hand waarschijnlijk geen enkel gedicht wel weet ik dat de dichter Kopland een vers over hem heeft geschreven een goed gedicht uiterst gedegen daarin was de dichter zeer bedreven omdat Abe met de hand geen verzen schreef moesten zijn voeten het maar doen en dat deden ze in elke wedstrijd "de poëzie ten voeten uit…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Laatst spraken wij van somberheid hoe de tijd op een gegeven moment met het voortschrijden van jaren stroperig en krakkemikkig wordt. De hersenen van jou en mij hebben geregistreerd en stichten als vanouds een nieuwe, herkenbare werkelijkheid terwijl een vage onrust ontstaat. Wij gaan door als lijnen evenwijdig aan elkaar en met de ijdele…

Het werd zomer En zonder het Te willen zat ik Onder de zwartbonte Een van de twee Die mijn ouders Hadden op hun Kleine boerderij Melken moest ik Leren - ook al wist Ik niet waarom - Aarzelend aanrakend De geaderde warme speen Waar als ik het goed deed Warme melk uitkwam - Angst voor 't grote beest Overheerste de verwondering…

Hier heb ik gewoond, waar nu mijn huis niet meer staat – al blijf ik zoeken.…

Wat is het leven Nog dat totale Leegte is, waaruit alles Wat zichtbaar was Verdwenen is, waarin alles Wat ooit te horen was Onhoorbaar is, Al hetgeen eens Voelbaar was niet Meer te voelen is, Alles wat te weten was Zich niet meer kennen laat, De religie waar Je heel lang heilig in Geloofde helemaal Weg is, en het enige…

Warum ist das Licht gegeben Dem Mühseligen, Vraagt Brahms zich af In de gedragen klanken Van zijn Opus - Verrassend is dat niet, Muziek wekt mensen tot leven Waar zij in hun gedachten Al gestorven waren - Wat muziek vermag Is ook aan dichterlijke Woorden gegeven: Dat sprekende gedicht Dat op die stomme muur Is aangebracht…

Links ligt de boot die straks naar Schier zal gaan, rechts de verlichte havenpanden, achter het glas twee visetende mannen. Wind buldert vlaggen strak, het wijde water golft. Achter beslagen ramen ademt serene rust die langzaam wordt gewekt als links van ons de boot vertrekt.…

Een goudfazant van formaat hoog karaat kleurpalet steeds bij de hand scheerde ongenaakbaar schier schichtig over 't land bijten in het zand was niet zijn trant…

blinde vlekken dode hoeken in mijn hoofd geheugenlekken herinneringen uitgedoofd schier onwetend wat de dag hierna mij biedt snel vergetend … en zelfs dat onthoud ik niet…

letters gezet op schier onmogelijke plek de woorden tergend dwarsgezeten zinnen abrupt afgebroken dwarse gedichten schrijf je nu eenmaal bij voorkeur met wind tegen…

letters gezet op schier onmogelijke plek de woorden tergend dwarsgezeten zinnen abrupt afgebroken dwarse gedichten schrijf je nu éénmaal bij voorkeur met wind tegen…

Hoe ik zat met dat boek in mijn handen Dromend dat ik een groot dichter was Kopland, Nijhoff of misschien wel Kloos Maar dat ik toch voor het leven koos Zoals het kwam zo leeg en langzaam Zittend op mijn stoel kwam het voorbij Niet als een film – zoals het hoort En valt eigenlijk beter uit te leggen Door gewoon niets te zeggen En te kijken…