Alle inzendingen over Schuilplaats OR vreugde OR verdriet

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

horrorshow in het theater van de backstop van de brexit aan de Thames als Belgische bonbon met Brussels logo haar pleidooi, een voorstel slechts, een schamele fooi werd weggestemd en weer verdween een broze Brusselse praline - papieren tijger in een kooi Hoe nu verder, is de vraag die thans weer op de lippen brandt in Brussel, brexit or…

Geboren als Vis in een jaar met veel water niet dat dit bijzonder is maar leerzaam voor later. Noordzee...wild ongetemd alles nam je mee krachten waren ongekend van jouw woeste zee. Huis en haard verloren mensen...dieren alles kwijt oud en pasgeboren ongelijk was de strijd. Jaren zijn vervlogen als wolken met de wind rustig maar…

Mij ontgaat het niet maar ja ik heb je lief hoe vreugde en verdriet op je gezicht een lachplooi en een rimpel achterliet…

want er is vreugde, ja, maar ook soms zwart verdriet.…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Ik weef voor jou een kleed van gevallen tranen blonde kinderlokken en duizenden kusjes Ik maak een troostkleed vol liefde voor verdrietige dagen in zachte opbeurende kleuren warm en veilig Een schuilplaats voor de wereld waar ik altijd bij je ben ook als mijn armen er niet meer zijn…

stiltegebieden bieden veilig onderdak in woelige tijd…

de nacht begint je ogen gaan in en uit en onder het wurgende juk van duisternis hoe vaak ik ook probeer blijven antwoorden gesloten onder wimpers wil je verder kijken, vraag ik wanneer een vreemde pijn vastgroeit in je lijf zie je dan niet hoe je zelf het glanzen van de spiegel wegdraait even stap je uit je schaduw er is geen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

Het verschil tussen vreugde en verdriet is dat: wat je juist niet ziet. Echter de beelden op het vlies, zijn schokkend haast irreëel, de vreugde verdwijnt want het verdriet is teveel!…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Verdwalen in emoties, gevoelens van vreugde en verdriet. Die vreugde laat ik zien, maar het verdriet niet. Dus oordeel niet te snel over iemands vreugde of verdriet, want soms is de waarheid anders dan je aan de buitenkant ziet.…

voor de buitenwereld iemand die altijd loopt te stralen maar niemand ziet dat ik blijk te verdwalen, verdwalen in emoties,gevoelens van vreugde,gevoelens van verdriet. de vreugde laat ik zien maar het verdriet niet. dus oordeel niet te snel over iemands vreugde en verdriet, soms is de waarheid anders dan je aan de buitenkant ziet.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Alles wat licht is Is toonbaar De zee herbergt vis En door de geul Vaar Klopt het weer eens niet Tussen bladeren Door het riet Zullen wij vergaderen Wat een pret Vreugde vol vuur Weer vroeg naar bed Het telt ieder uur…

Mijn ogen volgen de zwermen vogels vliedend voor de nacht Ook ik zoek iets warms en zacht om me tegen vroeger te beschermen De schemer die zich meester maakt over lage landen en gekerfde geest roept angst op en versterkt de vrees voor wat me tot nu toe heeft gemaakt Dus schuil ik schuchter tot de morgen en zoek naar jou die ik nog niet…

Zou je me herkennen, als ik naast je zou lopen in de stad? Zou je weten wie ik ben, als ik niets tegen je zou zeggen? Ik zag je lopen Zelfverzekerd door de straten Bewust van je eigen schittering Lopend met een duidelijke bestemming Je liep me straal voorbij Liet me in de regen staan tussen de druppels haren hangend voor mijn ogen Mijn…

zoals een schilder in kleurige beelden woont met licht en donker zijn eigen wereld schept zo voel ik me thuis in kleine, sobere zinnen dompel mijn pen in weemoed en verwondering…

Ik prevelde zonder geluk op straat maar wat. Niemand nam er notie van. Zwijgend hield ik mij op in een portiek. Heel waardevol dat alles overgaat. Trams dreunden langs. Ergens schreeuwde een man. Uit een luidspreker schalde dansmuziek. Waarvan ontdaan en zorgen om welk lot? Conclusie noch ontraadseling. En hopen doen we toch zeer vergeefs…

Een regensluier beweegt door ongesloten luiken kust de tijd, beklopt het grijs tinten van een ander jaargetij. De nachtkaars beroert sterren schuilt in tedere aanraakbaarheid huilt om onverlichte verten. Stormdruppels tellen eeuwigheid op het ongeschreven behang.…

De stille nacht heeft mij omsloten en van de wind, die in zachte vlagen over dit land komt aangestreken ben ik mij ineens weer bewust. Het is hier, aan de rand van dit stille donk're bos dat ik mij weer één voel met de bijna verweesde Natuur. Ver weg, van de krijsende fanfare van dat immer opgejaagde en allesverslindende modern bestaan.…

zijn blik zegt mij je kunt bij mij wel schuilen blijf nu maar hier voor weer een nieuwe storm maar ik, dit lijf vindt in zichzelf de kracht en ook niet binnen maar steeds weer daar buiten…

Te dolen door eeuwen van dakloze bladeren, een plek waar niemand komt en de seizoenen als schimmen elkaar omhelzen, schuilplaats waarin we verdronken als minnaars vermomd.…