Alle inzendingen over Serge van Duijnhoven

Hij, die altoos wel tevreden Met vermogens die hij heeft Vergenoegd en dankbaar leeft, Kan zijn gaven wel besteden. Maar dat hij, die altoos kniest, En wat andren zijn wil wezen, Zelfs hetgeen hij heeft, verliest, Heb ik meer dan eens gelezen.…

U ziet in Nederland een ware gekte En zeker als u kijkt naar de details Men baart nog enkel Dewies en Jamais Terwijl men deze vroeger nooit verwekte Ik had het graag poëtischer gezien Dus ouders kom en noem uw kind Quirien - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - Dewie en Jamai zijn nu de meest gekozen kindernamen…

jaar na jaar na elke vlucht legt ze zich te ruste met een laatste zucht om volgend seizoen weer voor de hemel te kiezen zolang ze nog vliegen wil kan ze niet verliezen zolang ze nog kan en haar leven geeft blijft ze doorgaan totdat ze haar bloem gevonden heeft…

De een bouwt in een lege fles een schip Of poogt op z'n Japans papier te vouwen, Een ander kan met kurk kastelen bouwen En weer een ander heeft een hobbykip. Een hobbykip!! Wat zijn de mensen maf! Dus pak ze maar gerust hun hobby af.…

Ooit deed de KLM aan zwaan-kleef-aan En poogde steeds meer personeel te werven, Maar nu ligt onze zwaan opeens op sterven En moet men al die mensen weer ontslaan. Dus nam de baas een vliegensvlug besluit: Wie niet meer vliegen kan, die vliegt er uit.…

Zoals wij eenmaal zijn bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen, de vroege schemer van de nacht. Zo hoopten wij dat het zou duren, die innigheid, dicht bij elkaar: die tederheid van mond op mond, van mond op haar. o Laat wat ons zo heeft bewogen, onschuldig nog, en ondoordacht, zacht tussen de laatste rozen…

Voorbij is mei, het groenend gras, voorbij zijn ook de jaren, toen alles nog zo simpel was. Hoe snel zijn zij gevaren. Het woord, dat bleef niet zuiver meer en het lijf het leeft gevangen. En soms in mei doet het hart zo zeer van weemoed en verlangen. Al zijn de bloemen eeuwig mooi en kleuren bloesems bomen. 't Vervoerd beleven is voorbij…

git steelt wit in betovering dwalen ogen bezeten naar oneindige verten die dromen verslinden en met trage stappen het beeld vertroebelen in een wankel evenwicht dat enkel kleurt met verborgen licht…

De directeur van de gevangenis Heeft boos zijn zware jongens toegesproken: "Je weet toch dat je binnen niet mag roken Ook als er hier weer eens een feestje is. Gedraag je dus voortaan zoals het hoort: Wie roken wil, doet dat buiten de poort!"…

De kinderopvang is hier om te schreien: De stopcontacten zijn niet afgedekt, Het is niet schoon, het klimrek is defect En er is zelfs geen klei om mee te kleien. Maar thuis is het ook saai, vies en onveilig. Zo'n kinderopvang is daarbij nog heilig.…

Nu is de vuurwerkramp in Enschede Op deze dag precies drie jaar geleden En wenste men op tal van plechtigheden Een 15-klapper voor André de V. Maar die is, net toen men hem aan wou steken Geen cel- maar meer een blindganger gebleken…

Lente, langzaam uitbottend nieuw leven. Zonlicht Weldadige warmte overdadige bloesem verkwistend geschonken. Vruchten in knop. Hoop. Vernieuwing. Toekomst.…

Warme walmstal de heer privaatdocent K. in de zomerfriste uit Breslau probeert of hij bij middel van een convergerend glas zijn sigaar Uebersee Bismarck kan aansteken Op 2 meter van de bergtop verwijderd valt zijn hoge hoed in de afgrond een waardevol kledingstuk voor een privaatdocent onmisbaar wat de heer K. begrijpt hij probeert te vatten…

Reeks van momenten ontstaan in het heden. Verdwenen in 't verleden. Voor altoos voorbij. Vage herinneringen. Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

Je vraagt zo moeilijk soms: of alles steeds opnieuw zal komen? Of de blaadjes aan de bomen herboren worden na hun winterslaap? Ik ken je honger wel, maar jij hebt zoveel van het leven nog te leren dat ik nu niet verklaren kan. Je moet je eerst nog leren weren. Zo vroeg je gisteren of oma, die van haar dromen niet genas, in de lente weer…

Er is geen mug meer die nog wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in mijn ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om mij te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan…

Een mooi gedicht is los als room niet opgeklopt ruim in het vel woorden als gordijnen die de grond net niet raken ruimte die je uitnodigt binnen te treden te rusten zonlicht valt naar binnen Naar binnen zo ga je er doorheen het gedicht zit nu in jou je bent los het klopt je danst waarbij je voeten de grond net niet raken je woorden…

Moederlief, zie daar een roosje Van uw Coosje Wijl gij heden jarig zijt. 'k Heb vanmorgen al gezongen En gesprongen, Zo verlangde ik naar die tijd Maar ik kan geen rijmpje dichten, Moet ik zwichten Voor mijn broer in poezij Neem dan, moeder, slechts dit roosje Van uw Coosje, 'k Heb u toch zo lief als hij.…

waar vindt zij de waarheid in gedachten die enkel haar geheimen omvatten beklemmend het gevoel van willen weten maar niet vinden plaatsen waar niemand ooit haar paden heeft betreden een stille stem van binnen ogen in de verte van haar reiken de waarheid veilig opgeborgen aan de oever van haar hart…

De hoofdman van de rechtse Volkspartij Sprak lang geleden: "Knibbel knabbel knuisje, Wie komt er aan de rente van mijn huisje? Dat mag niet hoor, die blijft belastingvrij." Maar toen werd hij betoverd door een elf En zie, nu knabbelt onze hoofdman zelf.…

Bij ieder plan van onze formateurs Heeft het Centrale Plan Bureau berekend Wat het voor onze schatkist wel betekent En wat het nadeel is voor onze beurs. Dat rekenwerk kost vast een lieve duit, Maar dat rekent het CPB niet uit.…

Omdat de eindexamenkandidaten Massaal per mail, per telefoon en fax Hun klachten deponeren bij het LAKS Dreigt het systeem hen in de steek te laten Maar als je als scholier dáár niet kunt slagen Bij wie moet je daarover dan gaan klagen?…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Soms zegt hij: nu ben ik de prins uit het boek. Dan weer is hij bakker en geeft mij een koek. Soms is hij mijn vader en ben ik het kind, of moet ik een boom zijn en hij speelt de wind. Vaak is hij alleen maar een teder gebaar en zegt zacht: dag liefje, en streelt mijn grijs haar.…

Zwarte wolken bedekken de zon, Alle warmte wordt vervangen door kou en regen, Mezelf afvragend waar het precies begon, Kan ik er echt niet langer tegen, Ik zit met mijn handen voor mijn ogen, Te huilen als een weerloos kind, Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen, Luister ik naar de woeste wind, Met nog zoute tranen op mijn gezicht,…

Het is wel sneu voor onze advocaat Maar met z'n tweetjes kunnen we wel zonder Wanneer na het inleidende gedonder Ons huwelijk straks naar de bliksem gaat. Wij waren indertijd een flitsend paar En dus gaan wij ook flitsend uit elkaar.…

Het hoofd der school kwam 's ochtends even binnen En sprak: "Een juf of meester is er niet, Maar jullie kunnen toch, zoals je ziet, Gewoon weer aan een nieuwe taak beginnen." "Schrijf duizend maal:", zo stond er op het bord, "Er is nog steeds geen lerarentekort."…

Ik heb gehoord dat die beginneling Die landde op een weg bij Arnemuiden Stuurtechnisch wel de klok had horen luiden Maar verder niet wist waar de klepel hing Maar ach, zo wordt door mensen uit die buurt Wel vaker in den blinde iets bestuurd…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

Nu rinkelt schel De elektrieke bel En scheurt de vrede van den avond Tot één rinkelende wond Van bange blijheid. De mensen die voorbijgaan voelen Hoe, als 'n klamme, koele Drop, de tingeltangeltinteling Op hun ziel zinkt, Gelijk een regendrop op 't zinkevlak Van een platdak. De mensen aarzelen, kijken Even de neger aan Die op en neer…