Op het bruggetje
Boven de sloot
Staat hij, jongen
Van het dorp -
Waar hij vroeger
In kinderlijke onschuld
Voorntjes ving,
En af en toe
Een stekelbaars,
Staat hij nu
Doelloos te kijken
Naar hoe het water
Onder hem stroomt,
Hij ziet takjes
Voorbij komen,
En af en toe
Wat blaadjes -
Ook zijn gedachten
Worden door het
Water meegevoerd…
We zijn een venster in de tijd,
met herinneringen als glas.
Vandaag sta ik voor ons raam.
Ik zie Blagdon Hill weer terug.
Ik zie het land van Avalon.
Onze tuin geurt naar bloemen.
Ik zie je rode appels plukken.
Verdrietig was ons afscheid.
De laatste kus.
Gelukkig bleef ons venster,
dat tijdloos open staat.…
de zee is onbestendig
wisselvallig als een mensenziel
soms is zij grijs en ruw
met zware deining
een koortsachtig ongedurig
spektakel en geraas
beukend op het basalt
om dan weer
in een blauwe slaperige
kalmte te verschijnen
haar golven rekken zich
traag naar alle kanten uit
vandaag is zij een vlakte
egaal als een meer…
90
Bezig met laden