Alle inzendingen over Spiegels OR weerspiegeling

jouw ogen weerspiegelen mijn tranen we delen één zakdoek en deppen elkaars verdriet…

De weerspiegeling van eikenboom en wolken: bron van mijmering.…

Ik zie de schoonheid en weerspiegeling van het akkerland door jouw ogen de scherpe instelling van jouw pupil jij, mijn camera…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Kijken in de weerspiegeling en terugdeinzen. Kijken in de weerspiegeling en met een sprong onwetendheid veinzen, ...…

verlichtende dromen weerspiegelen het zelfbeeld aan de gene zijde dienend als draagvlak om vergetelheid te bereiken wat rest is hemelse adem...…

het is zo dat haar bril ogen geeft waar zij naar kijkt weerspiegeling van een ogenblik was wat het lijkt gericht op mij deins ik terug waar zij niet wijkt…

Na twee keer opspatten volgt een weerspiegeling van het water dat in een rimpeling brak. Een weerspiegeling van mijn gezicht in een rimpeling gebroken. Een mens alleen door de liefde aangestoken.…

als scherven liggen ze een bord vol ik schik ze het puzzelen snijdt gebroken lijnen weerspiegelen rode draden een zwarte weg…

liefde weerkaatst duizendvoudig in het wolkendek van verlangen wangen als schelpen ogen de weerspiegeling van de zee waarin liefde voortvloeit als water…

weerspiegel in verrassende varianten waarachtigheid nodig me uit om er te blijven bij stilstaan tot ik binnen handbereik jullie als verhevenheid durf neer schilderen…

je kooplust verweten Dat had je liefde voor mij vermoordt Ach, er was zo veel wat jij in mij miste En starend naar jouw weerspiegeling Was ik dankbaar dat de regen, mijn tranen wiste…

deinend op de wind tilt ze gedwee haar rokken op lange lokken weerspiegelen in rimpeloze schoonheid vers groen verraadt haar eeuwige jeugd…

het wassen obsessief ook haar armen en haar gezicht totdat haar huid rauw is, tot bloedens toe rimpelt de weerspiegeling heel geleidelijk totdat het beeld weer ongeschonden is…

er was eens een vrouw uit Acht die wachtte met diepe smart op de opening van landgoed de Groote Beek om te wandelen langs die kreek alwaar haar weerspiegeling geduldig wacht…

we zijn wie we altijd al waren oud geworden kinderen al zolang geen vijftien meer maar keer de vingers op één hand bewegend levend in herinnering bladdert het huis heel langzaam af binnen brandt het vuur verwarmt zoekend de gedachten woorden in vage trage bochten namen worden aarzelend genoemd geliefden die het brein verlaten maar de…

Praten over liefde met monden als vliegers en ogen als spiegels op eenzame hoogte langs onpeilbare diepte balancerend op de rand aan de andere kant... Welk beeld zal ik volgen? Ik ben een vraag wie is die ander? wat is er meer? hoe noem je zoiets? Ik haper, mijn tong zit vast jij bent niet meer wie je was.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

bleek als de maan op ijsgebloemde daken is de weerspiegeling van jouw gezicht in haar zonnebril je staat naast mij -hoe lang nog- mijn bevroren lach kan jou niet ontdooien bereikt je niet omdat je kijkt naar haar -en smelt-…

de weerspiegeling in mijn droom gaf een close up van je ver gezicht alsof ik je even kon aanraken met ogen dicht zelfs op de tast onbereikbaar blijf je als een fata morgana van een liefdes-oase in een eenzame nacht…

De reflectie van de ochtendzon, diep rood en wazig, stuitert over het gitzwarte water. De ontnuchterende koude bries steekt als naalden op mijn huid. Hiaten van de nacht verschijnen. Plaatsvervangende schaamte weerkaatst in vreemde ogen van een bekend gelaat. De fronzen van afgunst, trekken diepen groeven in mijn gezicht. Het optekenen…

Tranen van intens verdriet, in een glas rode wijn ziet men die niet, zelfs geen weerspiegeling in het glas van de droefenis die er ooit was, noch van de nooit geboden troost, het fonkelt enkel maar ‘proost’.…

als potpourri in glazen schaal in veelvoud kleurig dwarrelt weerspiegel ik daarin de langverwachte vrijheid van een hoogbejaarde dame die voor de hemelpoort staat te wachten totdat ze toegelaten wordt in het rijk der zielen…

Harmoniek en Tzolkin uitdaging en verborgen kracht verwerking van wat het hart beroert met mystiek als centrum van leegte schrijft haar fluister nieuwe stukjes geschiedenis voegt toe in weerspiegeling…

Grote trieste kinderogen kijken de wereld in ze weerspiegelen de angst van vergetenheid de eenzaamheid knaagt aan hen net als de honger verschopt en verlaten leven zij laten wij hen niet vergeten.…

Spiegelend in toekomst van weleer Tast ik blind achter mij in duisternis Wetende geen toekomst meer te vinden Verbreek ik het spiegelende wachten…

mijn zinnen smelten weg en wrijven woorden in mijn handen vol van beelden en bloed vergoten in de strijd de klok verzet de tijd ik denk alleen te dromen maar word geen seconde wijzer eindeloos gevloerd vol van leegte en vluchtend van het stukgeslagen leven ik denk aan scherven herken mezelf niet meer en weet dat straks de spiegel…

zeldzaam is het moment dat ik mij vrouw voel -ik las hoe ik me dan precies moest voelen- soms is er even de herkenning in een vage indruk van de spiegel of weerkaatsing in een ogenblik dan blijf ik verweesd achter vol ongeloof en ben ik zeker dat het mijn tweede vergissing al is dit jaar…