Alle inzendingen over Sproeten OR Liefde OR Lief

De beschermlaag die ik vanaf mijn geboorte meekreeg is flinterdun en veelal verstopt in sproeten op het naaktstrand hou ik mijn kleding aan niet uit schaamte, maar uit bescherming en als ik maar iets of wat, zelfs even, ontbloot dan doorbrand de zon mijn lichaamsvernislaagje zit ik op en met de blaren!…

Liefde Het is zo’n klein woordje Lief Nog kleiner, klinkt als teer En dan bijvoeglijk De grote liefde De echte liefde En aanvullend o.a. Liefdesverdriet Liefdesverslaafd En als mening In liefde ontvangen In liefde laten gaan En als (troetel)naam Liefje Lief Mijn dochters derde naam is Liefje Lief hè…

Het stralen van sproeten op je lieve gezicht laat mij lachen. Heerlijk om te zien goed om te voelen alles door jou.…

Koester haar Heb haar lief Laat je liefde blijken Denk niet te snel Ze weet het wel Knuffel haar Heb haar lief Laat je liefde blijken…

Achttien jaar vliegeren wij nu samen. Trekken de touwtjes op en neer. Onze vlieger duikt en stijgt, naar onbekende hoogten. Bleek bestand tegen wind en weer. Wil met jou, nog wel 100 jaar samen, aan de touwtjes trekken als weleer. Met de wind van achter, of van voren. Naar onbekende hoogten, keer op keer.…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

aangebrand pa wilde sparen voor een heentje Harwichboot Maid Marian was ook al sproet voor Robin Hood ma huilde zette in de kerk een collecteschaal ze bad Heer geef mijn kleine toch meer kleur met Pastoor ging ze toen aan de troostlikeur van al mijn ferry money voor over het Kanaal…

Hij zit bij haar graf zijn graf spreekt woorden als ik mis je weet je nog zo goed iedere sproet vorm van je lippen jouw gloedvol karakter moeder geliefde jeugdvriendin meer dan mijn vrouw ben je ik wil niet denken was alleen.... waarom wij!…

naakte waarheid verstopt in verleiding verhult in materie vertelt in stilte vergeten in woorden verlegen in liefde 1969.…

Bij het denken aan de liefde Heb ik de liefde lief, En 't is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief.…

Bij het denken aan de liefde Heb ik liefde lief, En ‘t is de liefde tot u, Geliefde, Die mij tot die liefde hief.…

in mijn armen ik heb het nog geroepen in mijn uur van nood gesmeekt, zelfs gepreveld toen mijn stem schor mij ten lange leste verliet ik stom achterbleef hier houd ik nu de leegte bij het hart vast ik de lange dagen weg nog wat loze woorden te plengen meer nog wat kond te doen in dit heelal zonder ik kijk naar de tijd die rimpels…

einders zo geijkt Neem mij zacht op van ’t aards besef opdat het loze tasten naar handen in voorgoed vaarwel te gane tijd slechts lengen wil, in vleug’len ingebed Mijn tranen reiken naar de wind waar heimwee zich laat leiden langs hoogtes zo amechtig diep, naar zielegronden ongerept waar hartstocht zich laat vlijen omdat ik haar zo lief…

Wat lach je lief, ik weet het; die lach zal mij nooit verwelkomen in het warmste van jouw wezen. Wat lach je lief en ja, ik weet het; ik zal me maar moeten intomen, want voorkomen is beter dan genezen. Wat lach je lief en JA! Ik weet het, we weten het eigenlijk allebei. Maar je lacht zo lief, zo lief naar mij.…

valt hij van zijn hoogte neer in grijze rauwheid stukbrekend op straten de grijnzende rouwtijd die avond heet beklim ik lijnen van het schrijfpapier bekruip de krullen van dat oud brevier schuif de mulle verlangens naar een hogere trede – daar flikflakken zinnen uit een late brief ‘pluk de letters van mijn liefde, Lief’…

Hij keek naar haar haar nee, naar die ene lok die ze zo frivool naar achter sloeg Naar haar ogen, haar kin, haar neus Hij keek naar haar huid glad, zonder enige rimpel met een pukkeltje op haar neus maar die leek op een sproet Hij keek naar haar en keek en keek nog een keer tot ze zich bekeken voelde…

Goudgeel, de zonnige lach Onder jouw vrolijke sproeten Goudgeel ritselt het zacht Onder mijn dansende voeten Goudgeel, hoopvolle toekomst Somberen was eens, ooit, toen Goudomrand schittert De warm herfstige dag Beklonken door het zonlicht In dit goudgele seizoen…

Je haar in de war en de sproeten op je neus Ik bekijk je, je bent het heus! Nog maar pas geleden mijn kleine vent Ik geniet van wat je geworden bent. Bijna 10....al een echte knul Je bent lief, gevoelig en erg gul Trots ben ik, ik vind het fijn dat ik jouw mama mag zijn.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Zij ligt op haar bed, een verstilde pop naast haar met glimlach half verholen, een roos die nog niet is ontloken geboren als magisch beeld als zij mijn gedachten taxeert zachte lijnen begrenzen sproeten magie om pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet…

En miste jouw blote rug vol sproeten, waarop ik nog lang niet was uitgeteld.…

Lief! al zijt gij vert gescheiden; Liefde zal mijn hert geleiden: Liefde (Lief) die drijft mij voort; Liefde komt u Liefd' aan boord: Lief is liefde, zoet is minne: Liefde doet mij dit beginnen: 't Is al Liefde, Liefd' is ‘t al, Die ik u betonen zal.…

Naaste-liefde Je naaste-liefde gaat doorgaans zo ver als je naaste je lief is!!!…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Wat is een glimlach te midden van sproeten zonder een paar vrijersvoeten? Wie kan ons nog meer benijden om de toekomst die wij ons bereiden? Welk hart klopt meer van goud voor diegene van wie je houdt? Twee tortelduiven samen op stok fuiven de klok rond zonder amok. Duivenpraat siert het kostelijk maal.…

Zoals je met je sproeten glimlacht zie ik het geluk in de kuiltjes van je wangen. Die groene gloed in je ogen -pas op!- ik word weggezogen... Die blonde haartjes die wapperen in de wind -wil je nog een kusje?- ach, wat heb ik toch een geluk dat jij naast mij slaapt dan kan ik de hele nacht kijken naar de lach in je sproetjes…

Het wachten laat van zich genieten een nagalm van lange zomerse dagen zo licht aangekleed, dat men ze kan laten vallen, opnieuw tegemoet kan treden met een flair van alledaagse vanzelfsprekendheid, ik spot sproeten rond de zomer haren los in de wind, een warm beeld dat zijn weerslag vindt.…