Alle inzendingen over Sterfelijkheid OR Angst

de ontevreden welvaartskneus heeft angst - humeur van likmevestje zijn métier - z’n tweet-vervuiling braakt een heilloos ‘nee’ hij líjdt en leidt; zijn kwelzucht duurt het langst gedachten kloppen in zijn brein: parbleu, kom op, breek áf die ongein, nomdedieu!…

En toch word ik voor haar een sterfelijk woord. Tenslotte zie ik dat zij is: een vrouw die terugvalt in haar eigen element zee, zilt.…

Ik heb mij steeds het meest gehecht aan sterfelijke zaken, aan dingen die ik nimmer echt tot mijn bezit kon maken. Maar alles wat zo dierbaar was dat ik het heb verloren, is mij sinds ik het kwijt ben pas voorgoed gaan toebehoren.…

in de ruimte tussen woorden en gedachten  leeft de dichter zich uit  met vleselijk genot sterfelijk want de volgende dag  resten slechts de woorden, de botten van de gedachten, het vlees is al verrot een gedicht gelijkt 'n geraamte gereed voor forensisch onderzoek door aspirant-gedachtenlezers met een dichters-woordenboek…

Dat stervelingen, oorlogen voeren en doden, terwijl we al sterfelijk zijn. Dat is onbegrijpelijk. Dat is ongelofelijk. Dat is ongelovig.…

En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft, En de heilige onsterfelijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.…

Maak van mijn moeder een sneeuwende tuin om te planten. Witte jasmijn en de theeroos wordt wit. Voller geluid komt vanuit binnenkanten, Zoals de vrucht in de pit. Maak van mijn moeder twee kameleons zonder ogen: Groen gokte hij en hij streelde haar buik, Die zij dieprood naar hem toe had gebogen, Waarna iets mooiers ontluikt. Maak van mijn…

O de heilige onsterflijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd, Waar 't geloof met zijn kindervertrouwen mij een hemel eens had beloofd, als deze ogen zich sluiten voor eeuwig - en dit lijf wordt ten grave gebracht, - o de stille onbegrijpelijke sterren! o 't mysteriënheir van de nacht!…

Wij zijn gevangen in de tijd De ruimte is aan ons gegeven En zodoende het beleven Van de hang naar eeuwigheid Door sterf’lijkheid die ligt besloten In ons ondermaanse lot Creëerde iedereen zijn god Om de kansen te vergroten In de eeuwigheid te komen Zodat dit leven waarde heeft Met een doel om naar te streven Maar eeuwigheid kent dat…

In de warme oktoberzon in een stadspark gezeten met schrik beseffen hoeveel najaren voordien je al wist dat, in tegenstelling tot jij nu, geen wesp die zwermt het zwermen der wespen van de herfst tevoren mist, geen kruisspin zich kruisspinnen herinnert, daar zij er niet waren in hun eertijds dat je kent. Van den beginne maak ik deel uit van…

dwars door het duister ligt een steen ter hoogte van de afdruk in destijds deze ruimte bespaart geen zwaarte- kracht, deze vogel vangt geen kat zo gaat er een steen aan elke dag voorbij, die ingesneeuwd en vergeten daar al lag voor het ochtendgloren en zal blijven liggen tot na de dood…

In het donker zie ik de mensen soms anders als kledingstukken in een oudere kast zeilen aan een zeilboot of kotter hoog in de mast. Soms voel ik ze als branders en soms als waterlanders. Onder die sterrenpracht en grote volle maan zie ik vaak het nodige aan ontroering gaan. Soms ogen het liefdevol gebalsemde gebaren waar ik op mijn beurt…

Mensen beloven elkaar eeuwige trouw Tot de dood ons scheidt Tijdens zo’n onecht verbond toont men reeds een keer berouw Het leven gehuld in gestrande rouw De liefde is tevens tot haat bereid Kinderen offeren zich in de stof De een is schuldig, voor de ander de lof Een enkeling gaat samen tot het bittere eind Diamanten schitteren verfijnd…

Het hele aardrijk naast hemel en hel zegt men werken vaker dan eens lijkt het wel op een onzichtbaar bevel. Leven kent zegt men haar duisternissen ook het kleine en grote menselijke vergissen. Leven kent voorspoed , liefde naast geweld dat is een feit zegt en stelt men welgesteld. Soms komt dat zeker te weten wel van pas, als oprecht antwoord…

Een diep verlangen naar het eindige kruipt traag en wenend in dikke strepen naar de stilte van het oneindige In het vragen naar vergetelheid kan de nacht mij vinden, een vuistgroot op mijn kussen, er ontbreekt enkel nog een afscheid Sterfelijk vergruist de rand van de dag nu voorgoed, geluisterd en diep gedacht schrijf ik de woorden…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Sterren voel ik in jouw ogen het gezicht zonder gelaat in het diepste donker wanneer jij mij komt halen uit mijn lijf dromen wij niet meer al het sterfelijke is reeds voorbij samen zweven wij puur enkel op gevoel naar het magische licht vier handen verlangen en ontvangen de kracht van liefde…

De dagen zijn zo sterfelijk als zij talrijk zijn, de gedachte aan eeuwigheid is vergeefs gehoopt. Totdat, zo moet althans nog blijken, de dag komt die niet voor het stof zal wijken.…

Angst zit in een kleine hoek verbergend achter gesloten deuren, eruitspringend als je het opendoet anders stiekem erin geslopen. Zwevend, vallend in een zwarte gat Er niet meer eruit kunnen komen, Dit is waar ik voor vrees De angst van mijn dromen.…

bloedend heb ik deel, heb ik part in je hulpeloze kreet mijn naam is angst moedwillig verteken ik je psyche en je lijf onvindbaar broedend verschrik ik en verstijf angst, noem mij gerust wreed…

plots spreekt ze dan ik weet niet, zoiets van ik blijf bij jou ik blijf je eeuwig trouw toen wist ik niet dat ze loog, me bedroog toen wist ik niet dat zij angst oogst!…

Jouw lichaam een zee vol verrukking soms rustig vaak wild en onstuimig Onstuimigheid van de jeugd onverzadigbaar eerlijk, oprecht jouw liefde voor mij Onzekerheid angst verlies ik verdwaald in jouw hart Vragen vertwijfeling hoop wanhoop mijn liefde voor jou...…

Reist de 'vergeten' tas als gevonden voorwerp mee? Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

De vraag herhaalt zich En de hand blijft komen Laat me vrij Ik kan dit niet alleen Ik heb Iemand nodig, Die mijn angst Al overwon En mij wil dragen Tot het licht, Weer zichtbaar is. De vraag wordt beantwoordt “Dan is Hij terug”…

Het avondlicht vergaat en glijdt Van mijne blinde vensterruit - Nu nadert al de nacht en breidt Zijn duister over mij uit. Zijn zoele adem lekt mijn hand Als een stervend zwaarmoedig beest, Hij lekt mijn nevelig verstand - Het is geweest - geweest! 't Is of over mijn handen en Mijn lege hersenen en aan Mijn weke hart twee vleugelen…

Er leeft een angst, heel diep in mij, want al wat is, gaat ooit voorbij. Zo plotseling, geen restje tijd, in een seconde, was ik je kwijt. Verbijstering, onmacht, woede en verdriet, en de vraag: waarom? een antwoord kreeg ik niet...…

mijn angst is om te gaan slapen en niet meer wakker te worden niemand begrijpt mijn pijn en wat ik voel..ik heb toch alles ik was als kind al onzeker dat is nooit veranderd ik kan het allemaal niet aan de kracht ontbreekt me nog steeds ik wil morgen alles begrijpen hoe het leven bedoeld is wat er nog van me verwacht wordt en hoop dan…

Daar Bush de onvoorstelbare terreur Die zijn land heeft getroffen hard wil wreken Dreigt overal de pleuris uit te breken En staat een wereldoorlog voor de deur. Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

En de angst doet mij ontwaken Zelfs het vuur voelt niet meer warm Ik voel het verkrampen van mijn kaken Ik voel het afgaan van het alarm En de angst doet mij ontvluchten Van het vuur, de boze gloed Zal ik ooit kunnen verzuchten Vind ik ooit weer eens de moed En de angst doet mij verslappen Dooft het vuur tot enkel rook Ik ben bang, kan…

Woorden dringen zachtjes mijn gedachten binnen en wat als ze onverhoopt toch iets zouden vinden? Ik ben best erg jong nog.. en heb een kindje om voor te zorgen ..toch? Ach... het zal allemaal wel loslopen vast.. omdat een andere uitkomst gewoon niet in mijn leventje past. Tuurlijk denk ik er wel over na, maar pas als ik zou weten dat het niet…