Graag had ik het geweten
van vaders zondags pak.
Echter ik ben te weinig schrift
voor de regels van de tijd,
meer een ansicht met daarop
zo'n beeld van wat te vaak is.
Misschien dat ik mij vergis,
was zijn pak minder woord
dan zondags gewicht.(Beelden
strijken zich glad uit de prop
in mijn kop. Haastig lees ik
voor iets opnieuw verfrommelt…
er gingen geen grote
dingen gebeuren
vandaag geen mirakel
er was de heroïek van
een gestropte man in een
zwart-wit streepjespak
een tandenloze krijger
die zich verstopte in
een maliënkolder
er was een kleine vlucht
vogels los van de aarde en
een zacht stromende regen
het was een
grootse dag
vandaag…
Het ritme van de trom
dreunt vele jaren na
daar stonden ze
in streepjespak
hun nummer zwart gekleurd
de dood schreef reeds het laatste woord
een man, een vrouw, een kind
het leven kreeg geen kans
het sterven werd een dagelijks goed
het meedoen werd geluk
en alles wat er over bleef
was slechts
die grote trom…
de grijze VVD-vogel, expert in duiven
weet dus ook wat vliegen is
ooit belangrijk in het noordelijk duivenhok
maar nu in onberispelijk streepjespak
speelt hij de baas over wat gestoken is
in een ander kleurrijk verenpak
hij wil ze kortwieken, voorzien van ringen
geeft ze een handje voer en de boodschap mee
snel terug te vliegen naar hun eigen…
Een streepjespak, een hand
die schrijft, alles maakt me achterdochtig.
Ik noteer het kleinste teken van
verandering: wat omgewoelde aarde,
een gemerkte boom, een breder spoor.
Iemand beraamt met zorg de ondergang.
-------------------------------------------
uit: 'De wetten van de zwaartekracht', 1992.…
Rafels mogen zich niet roeren
Ruisen en wapperen in de wind
en gelapte grenzen vervagen
vinden wij
Slierten vermaken beschaving
creëren luchtig losbandigheid
ontsieren het standaard streepjespak
vinden wij
Vezels die ooit strepen waren
vervlochten zuidelijk vindingrijk
democratie met kiesrechte vorm
vinden wij
Kunst en uitvinding…
17.674
Bezig met laden