Dag na dag
Ben je er ziel,
Jaar na jaar
Geef je ons tijd
Ons kwaad te
Vergeven, ben je soms
De angst van
De kindertijd
Soms gewoon benieuwd
Naar wat het lot
Ons brengen gaat
Gebaseerd op het gedicht Ziel van de Poolse dichteres
Wislava Szymborska, winnaar Nobelprijs Literatuur 1996…
En dit is haar land
geblakerd door het vuur
En dit is haar hoofd
onder as en twijfel
De laatste nachtvlinder
vloog door het raam
Dit was het huis
met treetjes zonder deur
Stilte ritselde over het papier
vrede schreef haar droeve hand
Het gedroomde land waar
niemand van liefde omkomen zou
Vrede schreef haar droeve hand…
Het paadje in het landschap
van de grote oude meester
leidt nu ergens anders heen
zijdelings van bomen
wortelend onder olieverf
vervangt een sprietje
met respect zijn signatuur
wordt de mei langzaam
maar zeker in haar bloei
tot staan gebracht
nu ik de contouren van een
vrouw zie, zittend onder de es
hoe ver is ze van mij
verwijderd…
Nadat ik het In Memoriam Wyslawa Szymborska gelezen had,
Zag ik een moordenaar staan
Op straat.
Als ik vanavond nog leef,
Schrijf ik daar dan een gedicht over,
Schreef ik.
Ik leef nog, zoals je ziet.
Hij was klein van stuk en zwaar van lijf, ik schat
Zo’n honderd kilo.
Hij deed niks, hij wachtte.…
Ogen schieten achter blinde luiken op en neer
er gaat een wereld voor me open, ongekender dan A.I.
zet mij zinsbegoochelend op het verkeerde been
niet aan de tijd geketend schilder ik dan als Vermeer
ongebonden aan een plek
spreek ik zelfs oude talen
Grieks met Plato en met Bonifatius
Latijn
speel ik mazurka's van Chopin als…
na elke oorlog
moet iemand
opruimen
de demonen
de laatste kogel
het heilige gelijk
het opperste kwaad
de muren
het prikkeldraad
na elke oorlog
moet iemand
blijven
op verstikkende
zwarte grond
om plaats te maken
voor het rouwen
om verdwenen geliefden
de dood van het kind
na elke oorlog
moet iemand
zich vasthouden…
269
Bezig met laden