Alle inzendingen over TEERHEID

Iets enigs is er in de liefde, Waarmee een moederhart bemint, - Een trouw, een zorg, een warmte, een teerheid, Die ge ééns - die niemand tweemaal - vindt. Gij kunt de vriend uws vaders worden; Van moeder blijft gij 't kínd altijd; En zorg, die laf zou zijn van and'ren, Is lief, als moeder ze aan u wijdt.…

Zij bewondert 't werk des Heren die, wanneer de Mens daar stond, nieuw geschapen, sprak: "Niet eenzaam weze hij," en die slaap hem zond, Wondre slaap wiens heime werking uit de man de vrouwe baart, en tot één harmonisch wezen macht en zoete teerheid paart.…

Hoe je als een speelse ernst in teerheid, vluchtigheid en lichtheid met een bijzondere aantrekkingskracht hier bent gekomen ben jij ook weer gegaan in een wereld waar drukte en minder jezelf zijn heersen Al met al hebben wij een mooie tijd samen gehad terwijl de herinneringen blijven bestaan.…

Ge'n zegt niet hoe hij, vroomgezind, zijn kruise en zijne ellenden droeg; ge'n zegt niet, echt en recht, hoe hij onwankelbaar gelovig en betrouwende in Gods goedheid was; ge'n zegt niet hoe, beneên de bast van buitenwaardse ontederheid, hij teerheid in zijn herte borg; ge'n zegt niet hoe, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds, hij was werkzaam…

Ge'n zegt niet hoe hij, vroomgezind, zijn kruise en zijne ellenden droeg; ge'n zegt niet, echt en recht, hoe hij onwankelbaar gelovig en betrouwende in Gods goedheid was; ge'n zegt niet hoe, beneên de bast van buitenwaardse ontederheid, hij teerheid in zijn herte borg; ge'n zegt niet hoe, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds, hij was werkzaam…

En de engel Gods, die hare gangen Vol teerheid overal bespiedt, Die kleurt er nooit een blos de wangen, Als hij in 't reine zieltje ziet. Nog hete 't meisje twee-, driemalen Der nieuwe lente wellekom, Dan zal ze, o liefde, u tol betalen, Dan zweeft een vrijerszwerm haar om.…

ach, wij ijzen Op ’t denkbeeld van uw zucht, uw teerheid voor dat wicht. Maar wat, als wijd en zijd de wereldgolven rijzen, Waar moederzorg noch vlijt ter redding iets verricht! Gij, zondaar ken u-zelf. De waterstromen klimmen, De stromen van ’t verderf; rijs uit uw slaapzucht op!…

En uit uw handdruk En van uw lippen Spreekt de eigen teerheid, Hetzelfde hart nog, Dat uwe kindren Gelukkig maakte, En velen met hen, Fier op uw vriendschap. Gezegende ouden, Gezegende ouders! U zegenen ze allen, Wier zegen gij waart, En zijt, en zijn zult. Met gouden letters Schreeft ge in hun zielen Uws naams gedachtnis.…

Zij kan met heel haar hart in ’t zijne samenvloeien, Zo ze eens geheel zijn ziel, zijn zelfheid heeft doorzien, Hem niet, haar liefde in ruil voor teerheid aan wil biên, Maar, heilig Hemelvuur haar boezem door voelt gloeien; Haar hoop, haar heil, haar lust, haar zelfheid hem verknocht; Hem teedre moeder wordt van eensgeaarde telgen;…

- En wij zijn treurig, God, al liet Ge dalen om de oude plooien van ons wegend drift-gewaad, zoeter dan ooit een liefde om ons haar teerheid laat, de tere goedheid van Uw warende avond-stralen... Zegen deze' avond; zégen, God. Wij zullen zwíjgen.…

- En wij zijn treúrig, God, al liet ge dalen om de oude plooien van ons wegend drift-gewaad, zoeter dan ooit een liefde om ons haar teerheid laat, de tere goedheid van Uw warende avond-stralen... Zegen deze' avond; zégen, God. Wij zullen zwijgen.…

laat het waas van stille dromen zachtlokkend om uw teerheid dromen en treê, hooghartig, 't leven in. Mijn kind! Geen liefde moet ge er winnen: geen kan u toch, als hij, beminnen, wiens hart u sprong tot levensbron; maar, hem begrijpend in uw wezen, zal m' in uw sprekende ogen lezen al wat hij-zelf niet zeggen kon.…

Wat die teerheid kan omvatten, o mijn Vader! toondet Gij! 'k Loonde met geen aardse schatten, met geen wereldheerschappij, al uw zwoegen, al uw pogen in de vorming van mijn jeugd, immer zwevend voor mijn ogen, met het voorbeeld van uw deugd.…

Voor alles verloren, Half dronken van blijdschap Van teerheid en min, Ontsluit ze hare armen; - Maar EDWIN bleef roerloos En ijlde er niet in. - Met zwellende boezem, Door 't popelend harte Aan 't golven gebracht, Vliegt ze om hem te omvatten - De hut wordt haar Hemel, De middernacht dag! - Zij grijpt - daar verdwijnt hij!…

'k Weet, uw zacht, uw rein gemoed Wenst geen schatten, wenst geen kronen Om uw teerheid te belonen, Noch het offer van mijn bloed! 'k Weet, uw boezem is tevreden Met de ontvangen huwlijkseden, Met het u geheiligd hart Van een onberoemde Bard!…