Alle inzendingen over Tijd OR Eenzaamheid OR Leven

het grijze ledikant verbleekt twee ogen turen van verleden vragen niets dan stervend keren van de tijd tijd, verloochent tijd; bedekt het gaan van ‘t leven ontbindt verdoken onder dekens eenzaamheid het blanke ledikant verstijft tien ogen turen van verlaten zeggen niets dan lekkend staren naar de tijd…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Dag en tijd zijn niet meer Als ik mijn leven heb Losgelaten, Niet meer dan Een laken vol scheuren En vlekken rest nog Van wat ooit mijn Bestaan was - Op de plek waar Mijn leven zich Gescheurd en gevlekt Op een ordeloze bult Heeft neer gevleid Ontwaar ik een lange Houten trap die naar De diepte leidt - Mateloze diepte…

eenzaamheid, ik voel het in de lucht het is nu tijd dat ik voor je vlucht een leven lang geluk een leven zonder zorgen, had je mij beloofd, ik voelde me geborgen, met al jouw droomkastelen kon je mij bespelen, hopeloos verliefd, kan het jou wat schelen?…

leven is Bitterhard als edelsteen Het valt niet mee Het te verwerken Als je haar dood gevonden hebt Emoties moeizaam te beperken Geen woord werd er nog gerept Het is alweer een tijd geleden Erbij stilstaan deed ik niet De tijd is daar dat ik dat doe Zo eenzaam sterven zonder warmte Wens ik nimmer iemand toe…

vind me schenk me rust, geen eenzaamheid breek de spiegel vergeet de functie van de tijd leg je ogen in het duister zie! de gloed die schijnt ga voorbij het gefluister red het leven dat verkwijnt…

Vergankelijkheid stimuleert ons steeds verder te gaan in de tijd.…

De tijden naar Zijn wil gebogen Als jij gaat wordt het herfst en avond grijsblauw het wild dat onder bomen lacht eenzaam de vijver glinsterend in de nacht Stil wordt de vlucht van vogels nog gehoord als een zwaarmoedigheid die wenkbrauw kroont ironisch is de grimas die het leven hoont God heeft de tijden naar Zijn wil gebogen waar sterren…

Leven is delen deel ook je visie en dromen de eenzaamheid wordt me te veel alleen bij jou kan ik huilen zonder liefde was ik nergens jouw naam komt in het boek des levens jij was mijn vangnet positieve mensen leven langer het leven is een spons het zuigt en verzwelgt ik kreeg gelukkig de tijd om te denken en na te denken ik had wel…

gezichten achter glas ansichtkaarten als vlekken op het behang tulpen in een vaas patience en de klok die het vertikt…

Weer reiken mij de grauwe dagen de vraag aan van het waarom waartoe hoezo tijd glijdt als zand tussen mijn handen Ik voel hoe het knarst tussen mijn tanden als ik iets zeg braak ik een nutteloze woordenbrij Ik raak aan niemands wezen en niemand raakt aan mij…

daar sta ik eenzaam op het lege plein de harde wind verdooft mijn oren en mijn zielenpijn alweer vallen de bladeren zo snel gaat de tijd mijn leven zo langzaam groen en geel de bladeren en ik geteisterd door venijn…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest?…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Je loopt eenzaam door de straten Denkend aan de tijden die geweest zijn. Ooit was het het heden, Nu alleen nog maar het verleden. Ooit was er zoveel geschater en gelach, Dat is overgegaan naar pijn, verdriet en minachting. Als klein meisje had ik een mooie tijd, Genietend van het leven, genietend van iets kleins.…

De tijd gaat voorbij, stil, onopgemerkt bevroren wordt het verdriet, de pijn de ontzetting van de eenzaamheid maar slechts voor even We wandelden andere wegen in dezelfde tijd en het leven dat je achterliet betast eindeloos de tijd, mijn tijd en maakt tastbaar hoe je was.…

Mijn karma zal ik dragen in eenzaamheid. Niet meer om liefde vragen, Weten, er komt een andere tijd. Liefde kan ik geven, Zonder te ontvangen. Mijn best doen in dit leven En niets meer verlangen. Volharden, al doet het mij pijn. De beloning hierna, Zal een leven vol liefde zijn.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Eenzaam gebogen schuifelt de oude man door het verstrijken van de tijd getekend Het lichaam is een oude versleten jas geworden gevuld met vergeelde dromen Het sprankelende kind dat ooit was is vergeten gehuld in de nevelen van het geleefde leven…

Als ook het wereldgebeuren vervaagt in de schimmigheid der dagen, dan sterft de tijd in eenzaamheid, komen herinneringen steeds meer tot leven.…

geen verdienste doch louter tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht bij 't spoor als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok weet ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen de jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...…

die van mijn tong glippen Dit is de wolk waarop wij zweven Dit is de tijd van ons leven Dit zijn de bakens die wij hebben gezet Dit zijn de doelen die wij hebben gered Dit zijn mijn zinnen Met de jouwe verweven Dit is de tijd van ons leven…

geen verdienste doch tijd van leven zoals men dat nu eenmaal van je verwacht als spoorman echter op de hielen gezeten door de klok wist ik mij gehaast door telkens weer een andere trein zo gingen jaren als stations aan mij voorbij waarbij de vertraagde tijd geen naam mocht hebben...…

Ik ben verdwaald in mijn verleden, ergens op een plek ben ik gaan zitten, en staar afwachtend voor me uit. Vandaag zit ik daar nog, zet nooit een stap opzij, en ik ga ook nooit een stap vooruit. Mijn toekomst vindt zijn weg, en ik ben nog altijd op hetzelfde plekje, ben hier blijven zitten zonder zorgen. De dag dat mijn einde dichtbij…

Het leven heeft de tijd, de tederheid en 't onvermogen, het telkens weer herboren worden, de voorjaarslucht, de winterkou, de liederen die stromen. Het leven heeft de tijd, vergankelijkheid, vertrouwen, en mensen die toch overal hetzelfde zijn maar ook zo anders, en allen hebben dromen.…

haar hoofd rust zacht op mijn herfst droomt van een lange zomer waar ik nog jaag, ren langs het strand en om een glimlach vraag, zij om een reikende hand de afstand lijkt steeds groter het slapen dieper dan ooit seizoenen nerven mijn vel jonkheid verdwijnt, mijn toekomst dooit haar wang verraadt verte de ogen spiegelen mijn hart…

Vertel mij niet hoe de toekomst is ik zou slechts vrezen dat in leven, dat ik heden leid waarin mijn hoop is gerezen, mijn dromen zijn verdwenen.…

het wordt je gegeven er wordt niet naar gevraagd of je dat wil een lang of kort, gezond of ziekelijk leven Een leven kort of lang elke dag moet je plukken want voor je het weet ligt alles in stukken…