Alle inzendingen over Transtromer & Buning

Hij zei pas een keer tegen mij: "Het doet me genoegen iemand te ontmoeten die Tranströmer gelezen heeft." En toen gaf hij me een hand en ging weg. Nou ja, dat was alles, maar ik mocht hem ergens wel.…

Het wilde beest heeft me verslagen, Zijn vlerken houden mij in hun ijzeren greep, Mijn vechten helpt niet meer, Het schuimt en bekt en doet met mij, Schuimkragen overheersen wat er rest van mij - Ik rust even uit, Heel even maar, Leg mijn doodmoeie hoofd Op mijn linkerarm, Slapen wil ik, Heel even maar, Het beest trekt zich Niets van…

Ik telefoneerde met mijn collega in Zweden om hem te feliciteren met zijn Nobelprijs. Tomas zei: 'Ik gun je de eer, maar het geld kan ik goed gebruiken voor een nieuwe wijnkelder!' Ik zei: 'Maar Tomas, op jouw leeftijd kun je beter wat rustiger aandoen!', wat hij zwijgend negeerde. 'Kun je die zwaan-kleef-aan Bernlef niet terug sturen…

Mária Lécina loopt te zwieren in groene zijde en zwart satijn met vogels en rozen en anjelieren en een doek zo wit als de maneschijn ¿Porqué, Mária? Mária Lécina loopt te pralen met zeven snoeren bloedkoraal die kan Mária Lécina betalen, haar mond is rood als een bloedkoraal ¿Porqué, Mária? Mária Lécina heeft een waaier daar staan al…

Werumeus Buning (1891-1958)…

Wat rest van 't brede haar en bittere gouden ogen, En van de woorden en van de gebaren En van de droevigheden en van al het staren Om dit dat alles was en is vervlogen. Wat meer dan rozen in de storm gebogen En bladerloos geschud boven de eigen blaren, En oude tederheden, die geteisterd waren Met droefenis en die geen troost vermogen.…

Eens heb ik rouw gedragen Om die ik had bemind; Toen waren al mijn dagen Tot droevigheid gezind. Daarna werd mij in dromen Een helderheid bekend, En mij werd afgenomen Al zorgen en ellend. Al na een duistere avond, Ter helle middernacht. Mocht ik een lied vernemen Dat gaf mij nieuwe kracht. Ik hoorde een engel blazen Op zijn kleine…

De engelen des doods willen mij vergezellen, een helder ver gezang en nimmer stil gebed is immer rondom mij, waar ik mijn schreden zet, steeds langzamer om mij te weer te stellen. Ik strijd bij dag; ik worstel in mijn slaap; al te vergeefs, 't onsterfelijke leven omringt mij en wil mij geen sterven geven noch ander leven, noch een stiller slaap…

In dankbaarheid, eer dat ik sterven moet, Vraag ik nog een ballade voor diegenen Die als een goede vrouw mij zijn verschenen, En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet, Wetende dat er in het hart maar ene En meer dan zij mij dorstig maakt het bloed, Maar zegenend de bron door God beschenen, En gaven vreugd zoals een vrouw dat doet. Ja, wild…

Zij kwam en wandelde met mij En knielde aan een beek en zei Dit is de witte akelei. Zij streelde het licht sidder-gras, En zeide dit is Gods gewas Dat boven mijn hoofd zingend was. Zij zei, onder dit gras-geruis Ligt nog haar vergeten huis Het wit geraamte van een muis. Zij zei, hoe hoog hier bomen staan Eens is het daarmee ook gedaan…

Zo tedere schade als de bloemen vrezen Van zachte regen in de maand van mei, Zo koel en teder heeft uw sterven mij Schade gedaan, die nimmer zal genezen. Eens, toen wij na de nacht tesaam verrezen Lagen de rozen vochtig en gebroken, ik en gij Wisten die lange nacht de regen, ik noch gij Konden van teerheid immermeer genezen. Gij hebt de…

Naar een motief van Christine de Pisan Ik heb om u mijn plicht verzaakt, Uit liefde heb ik kwaad gedaan, Het zoete vleien van uw mond Maakte dat alles bitter smaakt. Maar in het godsoordeel der smart Sprak ik geen woord van smaad om u; Toen kende ik, Eva, in dat vuur, Het onveranderlijke hart. Zo is eens Adam uitgeleid, Verwoest de tuin…

Ik ben niet eenzaam sinds gij zijt gegaan. Zoals het licht gans om de wereld is zijt gij met mij. Alle herinnering is vager en verder van mij heengegaan, overgegaan, als bloemen in hun zaad onder de aarde. En dit is zo vreemd dat nu àl inniger de stilte neemt aard van uw wezen, sinds van u begon vergetelheid van woord en daad. Van dit…

Wat ik betreur te hebben niet bezeten Is het geluk van menig burgerman: De vrede van het huisgezin, en van De kinderen, die mee aan tafel eten. En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen De liefste is bezwijmd van zaligheid, Dat ik de stem ken van de eeuwigheid, En van het hart, dat mijn hart is genegen. Maar dit is alles niets, al…

Men moet de dichters niet veel vreugd vermaken; Laat ze wrang worden tot ze heilzaam zijn, Als kruidendranken die genezend zijn; God geeft hen 't zoet eerst als zij bitter smaken. Voert men de jachthond vet, hij jaagt niet meer. De vink zingt beter als hij is verblind. Niet zonder tucht krijgt men een man van 't kind. De nachtegaal…

Wat ik betreur te hebben niet bezeten Is het geluk van menig burgerman: De vrede van het huisgezin, en van De kinderen, die mee aan tafel eten. En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen De liefste is bezwijmd van zaligheid, Dat ik de stem ken van de eeuwigheid, En van het hart, dat mijn hart is genegen. Maar dit is alles niets, al…