9966 resultaten.
Troosteloos weder.
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 267 het is een vreemd onrustig gevoel
't openbaart zich bij mij soms zomaar overdag
vooral als ik de zon weer opnieuw niet aanschouwen mag
misschien begrijpt u een beetje wat ik bedoel
komt voort uit de troosteloosheid van het Nederlandse weder
dat reflecteert bij mij niet aan 't voortschrijden der dagen
noch verandert het iets aan het vullen…
Met de muziek mee
snelsonnet
3.0 met 12 stemmen 835 Daar stonden wij dan weer eens met z’n allen
Te kleumen op een troosteloos station.
Men riep hier om dat niemand verder kon
Omdat de laatste trein was uitgevallen.
Maar goddank klonk voor het gestrand publiek
Toen Mozarts “Eine kleine Nachtmusik”.…
Wat ik je wil zeggen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 600 zee zo oneindig
de kuststrook lijkt verdwenen
als opgegaan in een nevel
het twistend bootje
in een eenzame cirkel
vaart zo ver van een thuis
meeuwen schreeuwen
vechten zich een plaats
in het bestaan
jij roept naar een haven
het vuurtorenlicht
je zoekt een baken, een zicht
waar zijn toch de liedjes
de golvende woorden
van je…
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 211 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
ineens zonder jou
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.683 Sprakeloos,
Ongeloof,
troosteloos,
ineens zonder jou !!!!!
Nog zo veel plannen,
nog zo veel dromen,
nog zo veel dingen ongezegd
ineens zonder jou !!!
Al die woorden,
zo vol troost gesproken,
helaas dringt het niet door
ineens zonder jou !!!
De tijd zal leren,
of dit leven nog vol vreugde kan zijn zo
ineens zonder jou !!!!…
Berk
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 406 De kruin als koraal
wiegt de westenwind in slaap.
Hij danst als een sjamaan,
schaamteloos, theatraal,
zijn jas ligt op de klinkers;
de hemel, onbewogen,
ziet zijn naaktheid door de vingers.
Een berk in december
rekent niet op mededogen.…
Het Mooiste Feest
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 4.240 Over ons land
een hangende,
dichte mist
troosteloos
en droevig
is de componist
Lichtjes door
de sluier
en het ver-gezicht
Donkere dagen
voor de kerst
zoals gebruikelijk
en zoals gewoon
een virus nu
aannemelijk en
bewegelijk
is nu niet ongewoon
Maar tussen
de misere door
brandt licht
van hoop en kracht
omdat eens in
duistre…
Herfstluchten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 337 regenwolken die traag over drijven
vertellen van grijsheid en
niet goed weten wat en hoe
terwijl mensen zich vragen stellen
en heimwee hervinden naar
blauwe luchten en warmte
als een deken om je schouders
licht wordt gezocht
maar is spoorloos en nergens
laat geen schaduw vallen
omdat de vruchten er triestig
van zouden worden, ontheemd…
VORSTLOZE WINTER
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 134 De vijver van het verlaten landgoed
ligt eenzaam en donker, streng omgeven
door oude, kale bomen, die triest leven
onder een grijze, gerafelde hoed.
Hun geboetseerde stammen zijn bebloed
met verleden, dat zich nòg wil geven
aan des adels gestorven bevelen,
slechts droevig verzinkt, maar steeds schimmig woedt...
De hoge takken, dicht op elkaar…
Ik weet het even niet meer
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 447 Ik weet het even niet meer,
al doe ik zo mijn best;
De duisternis van dagen
bevangt mijn ziel en doet
me alleen nog hopen dat
er spoedig licht komt,
dat ik zelf geduldig
kan zijn en niet veroordeel
wat me hindert, wat ik
meedraag van een ver
verleden, wie ik ben en
toch niet zijn wil.…
ZWERVEN BIJ HERFSTWEER
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 108 Kille herfstnevel
hangt boven wijde velden.
Stille leegte... Doods...
Plots klinkt luid kraaiengekrijs
als 't warme lied van leven.
Van de wandeltocht
ben ik moe, wil omkeren
of even zitten.
Maar wind door kale peppels
geeft me drang verder te gaan.
Gele herfstbomen
worden ijler en dunner.
Dan verlang ik
naar druppels witte wijn,
die…
Nu groeit het grijs heel hard
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 195 De mensen worden moe en groeten nauwelijks
nog, ze willen enkel vluchten naar hun huizen
waar warmte wacht of waar ze kunnen schuilen
ver weg van ’t grijs en van de troosteloosheid die
overal verspreid nog enkel toeneemt met de uren.…
Troosteloosheid oftewel ´velvolmaking´!!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 236 Als dichte mist in de ochtend
de eerste rijp op de bomen
als extra dekens op het bed
Het vel wat de warme melk afdekt
"Velvolmaking" oftewel troosteloosheid
van vele vele levens
Toch snakken zovelen naar levensadem
happend, zoekend, zich banend naar lucht
Verlangend naar een zonnestraaltje
wat soms de dichtgehouden overgordijnen
kierend…
Leegloop in de Franse Campagne
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 419 een verlaten dorpje in de Cevennen
natuurlijke troosteloosheid, intense hitte en 's winters koude
je moet wel heel erg van deze plek houden
hier te moeten wonen zal buitenlanders nooit wennen
slecht een kleine oude woning staat er nog te koop
restant van de huizen is reeds tot ruïnes vervallen
daarvan resten nog slechts muren en afgebrokkelde…
XLIII -naar het oosten - 1930
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 wegen ongekleurd
troosteloze straten gaan
in namiddaglicht
de tijd wordt trager
het landschap onveranderlijk
lage grijze lucht
tsarenfamillie -
we slaan de zomer over
met het zachte leven
koolmeesjes buiten
de rode kater binnen
in een herfstballet -
vier kerstzangers
voor de japanse keizer
zingen amerika…
Nachtleven ( haiku )
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 333 Het bos wordt verandert
In de late avondzon
vogels verstillen
De duisternis lokt
krabbeldiertjes van de nacht
geritsel in't struweel
De maan klimt hoger
werpt de schaduw van een uil
die troosteloos roept
Stil zit ik daar
als ongenode gast
waar zij regeren.…
Herfst knaagt
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 353 Terwijl de herfst
reeds volop knaagt
aan de bleke
natte zomer
denk ik aan de lucht
zo helder dat het blauw
pijn doet aan de ogen
aan een warme zon
in plaats van steeds
kortere grijzige dagen
die definitief de zomer
troosteloos uitluiden
ben nog niet
aan donker toe…
Lentelui
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 209 Tussen de troosteloos
afgestorven herfstresten
waren de bollen me voor.…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…