Alle inzendingen over Uitzicht OR Schoonheid OR Landschap

Haar blauw contrasteert bij een uitzicht aan water Haar blik ietwat verongelijkt Ogen van verwond'ring, -bazing Dorstlessend aan het Water. Bij tafel met kind Zij is mooi in maagdelijk wit 't Kind vraagt zich af, hoe alles kan Verborgen schoonheid in een goed-gerichte lens…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

De trotse hoeve heerst nog over het landschap. Zal zij verdwijnen? De novemberzon werpt lange schaduwslierten over de akkers. Uit het akkerland rijst de tumulus omhoog. De doden rusten. De holle wegel verschaft uitzicht op het dorp. Geborgenheid wenkt.…

hij struikelt en stottert de dichter zonder pen zoekt beschutting in een mangrovebos van zoute ondoordringbare woorden waar geen raam uitzicht bieden kan vermorzeld onder de wielen van zuigende angst aangeraakt door een fluorescerende schoonheid dompelt hij zich in verrotting en vindt in stille duisternis zijn bevrijding hij vliegt…

Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

Tussen bergen, in dalen In haar pure natuur Is het een tijd dwalen Met het uitzicht overstuur Met richtingaanwijzer Tom-Tom in het hart Reist ons levensverhaal Door een landschap van smart We rijden onze circuits Het lange eind van herinneringen Alles wat we hebben afgelegd In tranen te bezingen Totdat ineens tussen de bergen Daar…

Het is moeilijk het begrip tijd niet in de mond te nemen, want het is er – hier, in deze bomen, dit landschap, dit uitzicht. Als ik er naast zit – leg mij het uit. Als zij oud is – geef het vleugels – laat het koren golven in de wind – zaaigoed voor sagen, zee voor al wat vruchtbaar is – in goede aarde.…

Gedragen door de wind In een bed van veren Waar overzicht bezint Navigeren Contouren geven aan Uitzichten geven Lijnen die door een landschap gaan De wind laat je zweven Neem waar en overzie Het kleine daar beneden Rivieren, zeeën en bergen die je ziet Drukte heb je vermeden Je passeert grenzen De zomer is gedaan Er zijn andere wensen…

Door de boog van de schepping te spannen suizen de beelden van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd zijn rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van overdadig geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden. Wij zijn slechts…

De oostenwind verleidt het zaad, de nacht waakt over gesloten knoppen en jij, het landschap van schoonheid strekt zich uit over verlangende toppen. Teder kroon je mij met je lenteadem, dicht je ons blad tot het inkt langs ontwakende nerven vloeit. Het is je scharlaken kelk waar mijn bewondering naar groeit.…

Ik sprak met Dino hij is wijs niets is eeuwig zei hij mij Over onontgonnen landschap waaide het nogal hevig mijn geliefde en ik ontdekten zijn voetstap op de hoogste heuvel Urenlange schoonheid maakte stormachtige indruk We reden terug naar de kampplaats keerden samen nooit terug.…

Jij loopt daar in de nacht en bij het licht van de koplampen worden de contouren van je fragiele lijf pijnlijk zichtbaar. Het deert je klanten niet, want ze zijn slechts op zoek naar wat men liefde noemt, maar in werkelijkheid machtsmisbruik is. Je ogen stralen niet, maar getuigen van een verloren strijd tegen onrecht en willekeur.…

het mij vertrouwde vergezicht zo kwam de einder in het zicht maar ik zie niet scherper, nee zonder contouren wijdser, grootser als in het ijler lentegroen alle obstakels zijn vervaagd het voelt alsof er dieper diepte is de verte deel van mij de toekomst losgeraakt van smalle dromen met in een wankel perspectief toch evenwichtig uitzicht…

Lawines van de wolken, slagbomen van de horizon houden dromen niet tegen in de opwaartse beweging van een luchtballon, verwarmde woorden in nieuw gedicht, naar de oorsprong van het onbekende in een vlucht van akkoorden om het inzicht te verspreiden van herinneringen, te kiemen tot waar de stilte is geland, een bevlogen ruimte te vullen…

een zandweg in een grassenzee strandvrij de duinen zijn hier uitgewaait er is alleen de glooiing van de beek een schaterende, schetterende vogel wat koeien achter een omheining en weiden met duizenden boterbloemen…

Te lang al heb ik naast je gestaan Zonder uitzicht op beter Verdraagzaamheid die langzaamaan Verloren ging en wij die alleen Nog schimmen waren Die elkaar bestreden De toekomst die nog Voor ons lag is gestaag Uit het zicht verdwenen…

er is een reden waarom zij hier is twee mensen bedreven in enkele minuten de liefde of iets wat er op leek ze hoopten op het uitblijven van een levend resultaat er is geen reden waarom zij hier is het is een uitzicht dat alleen zij kan zien…

Het mooie uitzicht op mijn inzichtelijke dromen. Waarvoor ik moeite doe om er heel dichtbij te komen. Diep onder de schil van de dagelijkse oppervlakkigheid vind ik tijd die mij naar die plaats toe begeleidt. Daar waar de werkelijkheid nieuwe vormen krijgt aan mijn dromen nog niet ontnomen.…

veroordeeld tot inzicht is mijn tijd van heden, plots is er een grens gemarkeerd naartoe het verleden ik denk nog aan het dakterras zo dicht en nabij jouw sterven we teerden nog enkele keren op de bruine buil die wij aanbeden heb je het koud, vroeg je en gaf een verbeeldende warmte het hielp de kou van het moment buiten, en buiten onze…

En buiten wachten uitzichten die niet wijken willen.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ze beweegt als een astronaute die het landschap in kaart brengt. De lucht buigt voor haar passen. Ze maakt een tunnel van de wind rekt het uitzicht op en de weg voegt zich vanzelf naar haar gang. Een aanhangwagen vol sneeuw rolt voor haar voeten de helling af.…

in het frêle ochtendlicht contouren van de prille dag het bespeelt de meibomen rustig balancerend op de wind het draait de deuren open van donker naar licht waarin mensen ontwaken in de spiegeling van eigen creatie de dag trapt af in wiegende beelden vloeibaar wuivend over de schoonheid van het landschap…

de stad te zien ontwaken bij Florencia voor de deur terras wordt uitgezet de wind verwaait iedere sleur tram zeventien piept voorbij daarachter kronkelt een sliert auto's al in 'n lange rij zo ontwaakt het schone Haagse terwijl het zonnetje schijnt met uitzicht op de Haagse toren hopend dat deze schoonheid nooit verdwijnt…

Ik droomde van de zon hij was een gladde bol van bloedkoraal en werd toen op mijn smeken een gespierde jongeling in strak zwart trainingspak met glanzend rode haren. Het was onder een perenboom dat hij mij toen besprong: een zalige ervaring.…