Hij stormt voorwaarts en gaat in dekking
eindelijk wordt hij betrokken bij een incident
de mitrailleur ratelt, de hulzen vliegen weg
hij voelt zich sterk met zijn maten
het tegenvuur is afschrikwekkend
met hoevelen tegen hoevelen in de wiet en het mais
de sergeant pakt de telefoon,
wel honderd zegt hij of nog meer
de vuurmonden zijn aan…
het woord 'ik' moet een synoniem zijn
voor een kopie van mezelf, een ontleding van samen
een evenbeeld van een kamer, gevuld met schemer
die leegte verdrijft door een kaal aanwezig 'ik'
iets dat begint met nauwelijks en eindigt met definitief
zo onomkeerbaar als een vuurmond uit palagoniet
alsnog breekbaar tijdens het uur van onteigening…
een sigaar is van tabak
uitdagend en vol essentie
met vakmanschap gerold
van het binnengoed
tot aan het buitenblad
een kunstwerkje op zich
van voet tot vuurmond
onthult hij met elke trek
vol aroma diep en rijk
heerlijk mystieke geuren
toch is een sigaar alleen
enkel slechts een sigaar
tijdens lange avonden
met diepe gesprekken
in…
Woorden lijken te breken,
op de barricades van terreur,
lijken te verdwijnen,
in de vuurmonden van semi-automatische geweren.
Woorden dreigen te vervallen,
tot een allesvernietigende kracht,
klaar om de aarde verschroeid te maken,
onbruikbaar voor verder leven.
Waarom? Had Hij aan Zijn Vader gevraagd?…
Doffe dreunen in de nacht
Getuigen van verre kanonnen
Die vuurspuwend hun braaksel afleveren
Op de eindeloze kust
Schreeuwende mannen
Gehaast door het zand
Ontwijkend de fluitende kogels
Uit een rode vuurmond
In de bunkers rijst het stof
Het zicht onttrekkend
En klinken schoenen door het duister
Op weg naar de dood
Dorpen vieren…
385
Bezig met laden