Alle inzendingen over Van

Dat trage zich toevouwen je oogleden, te dragen het loom fluweel van onze nacht. Onze dag is geweest als bange blanke vazen, die waren blij de bloemen van ons liefdespel te scharen rei aan rei. Nu zal je slapen, mijn teergeliefde kind, want morgen moet je de ogen openen: 'n zeer fris blad dat beeft in morgenwind. Nu zal…

Als je dood bent kun je reizen ver in de tijd. Als je dood bent is een afstand maar een kleinigheid. Als je dood bent gooi je alle materie overboord. Als je dood bent is er niemand die je nog hoort. Praten over sterven is toch dood-gewoon, we gaan gewoon dood zonder veel vertoon. Als je dood ben dan begin je eigenlijk pas. Als je dood…

de koeien zijn weer los dartelend als veulens grasduinen ze in de wei en loeien luidkeels in rijm... een lust voor oog en oor je zou er bijna een versje aan wijden…

Kerstmis herinnert aan liefde, licht en vrede waar ging het verkeerd…

Mijn moerstaal heb ik duchtig bestudeerd, Maar toch krijg ik soms zinnen onder ogen Die uitgaan boven mijn begripsvermogen En dan vraag ik mij af, licht gegeneerd: Staat hier ons oudste Nederlands te lezen Of zou het juist de nieuwste dichtkunst wezen?…

vandaag ben ik een paard nee eerder toch of morgen nog een mier nu ben ik een insect, amoebe tot ik vlinder wordt ik ben het gras nee morgen pas een boom die in de aarde groeit het water dat naar zee toevloeit ik ben een vis in de woestijn een vogel kan ik ook wel zijn een zwijn ik ben in storm en in wind ik ben een kind…

Wat oud is en bewaard laat ik door mijn handen glijden: zand en zaad en scherpe randjes vormen kringen op de loop van deze tijd. Een enkel beeld laat net dat beetje herinnering zien als kleine steentjes, opspattend en de ruit weerspiegelt de strijd. Erdoor, maar niet uit ik ben erbij voordat ze vlucht en noem het een herovering het…

Door de tijd getekend sleept ze traag zich voort verschuilt zich achter vormen die ondoorlaatbaar zijn Krachtige vingers nemen groteske vormen aan een veldslag is gewonnen als de zon zich buigt…

Voor alles is een eerste keer, ik zal het nooit vergeten, toen jij en ik wij waren, dat mag je best wel weten. Van eenzaam tot één zijn -wij beiden weten het nog wel- was toch niet zo'n grote stap, het ging eigenlijk best wel snel. Ik koesterde je in mijn armen als een kostbare diamant, helder en loepzuiver geslepen, de mooiste van het…

We struinen door de duinen en ruines van vroege eeuwen. Welp mijzelf tot de leeuwen en strijk door de manen. Zacht verlaten ze stralend, tranend, het firnament waar geen feeksen zich onthouden tot zuiver ongetemd de zeven hemelenkoren zuiver zingen. Tot we bijna blijven kleven - heel even- aan de honing van grote beer. Er zijn meer…

Regeringsleiders zijn zich aan 't bezinnen en starten de campagnes, want o wee!, Europa stemt in meerderheid nog: nee! Plots wil men zieltjes voor de grondwet winnen. Chirac en Schröder blijven onderstrepen: de tegenstemmer 'heeft het niet begrepen'. ------------------------------ ...in een verklaring hebben Chirac en Schröder het belang…

Uit de gewelven de zachte stem van cello die mij verwoordde. Geen tranen waren gevallen, afscheid was kus, en: vrede, vrede. Het paradijs was zonnige kerkhofstilte, de hemel was blauw. Je wist je einde voltooiing van je kunstwerk, grensloze liefde. Jouw stem was stilte van eindeloos aanbidden…

Ik zwem rond in mijn gedachten en bots tegen van alles aan. Wat drijft er hier een rommel, moest maar eens opruimen gaan. Ik ga eerst maar eens sorteren de dingen uit het verleden en daarna verzamel ik alles van het heden. Wat ik niet meer nodig heb dat doe ik in een grote zak en wat ik nog gebruiken kan zoek ik uit op mijn gemak.…

nee ik heb de oorlog niet meegemaakt (ik mag mij gelukkig prijzen) maar ik heb mijn vader er over horen vertellen na verzwegen jaren hoe hij verplicht tewerkgesteld in Duitsland na een bombardement vergeefs naar zijn jongere broer Theo heeft lopen zoeken en na de bevrijding met lood in de schoenen huiswaarts moest... die leemte heeft…

Alweer een nieuwe druk van de Van Dale en ook het Groene boekje komt weer uit. Bij nader inzien is het kattenkruid en paardenbloem, de duivel mag ze halen. De uitgever wil schijnbaar ernaar streven uitsluitend van de tussen-n te leven.…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

Er zijn soms van die dagen dat mijn brein maar half werkt ik download gegevens maar vergeet ze op te slaan Recente data zijn verdwenen vraag me niet waarheen vermoedelijk ben ik met een virus besmet Dan leeg ik mijn geheugen zet de juiste bestanden terug en merk tot mijn genoegen dat ik nog niet defect ben…

als ik er strakjes niet meer ben zegt zij terwijl ik luister dan zal ik jouw kerstster zijn die licht geeft in 't duister…

Wanneer een vrouw een kwart eeuw er in slaagt Zichzelf aan volk en vaderland te wijden Dient men haar daarvoor hoog te onderscheiden En dus heeft het ons Beatrix behaagd Als dank voor zulk een onbaatzuchtig leven Dit keer een lintje aan onszelf te geven.…

Welkom lieve kleine zus! Welkom in dit leven! Baker mag ik niet een kus Aan mijn zusje geven. Wil je slapen? o zij krijt*! 't Zal haar wis vervelen. Morgen, als gij wakker zijt, Zal ik met u spelen. Slaap gerust, dan wordt gij groot; Leer toch spoedig lopen! Als gij zit op moeders schoot, Zal zij speelgoed kopen. O! Mamaatjen is zo…

Aardappelloof rookt bitter rond de hoeven achter het labyrint van lange dreven, aan wolken mist en maanlicht prijsgegeven keren de paardenspannen met de boevers. Gerucht van melk en ijzer in de stallen, van hooi en room de reuk tot in de keuken; een ritueel luidruchtig zonder spreken voltrekt zich als de avond is gevallen. De ruiten blinken…

Al was het van ons goed bedoeld misschien Dat wij laatst van onszelf een lintje kregen Toch zijn wij daar als koningin op tegen Daar wij die lintjes niet meer kunnen zien. Dus knippen wij met een royaal gebaar Straks ook dit lintje door met onze schaar.…

zoals bij Brel de teksten rauw & schrijnend moeten zijn zo zijn gedichten dikwijls het mooist wanneer ze wreed verslag doen van het alledaagse leed het leven is nu eenmaal niet alleen maar rozengeur…

Waar zwaluwen schier onvermoeibaar in en uit scheren en geen moment de grond raken rakelings langs de smalle ladder omhoog schieten en weer terug vallen door het vervallen raam Waar onkruid onder de pannen groeit nog authentiek nog niet bedorven Waar insecten oor verdoven duiven koeren op de cour Geraniums de potten kleuren…

Naast Rode Kruis en Rode Halve Maan Helpt ook de Rode Ruit in noodgevallen, Al weet ik sinds een kijkje op de Wallen Zelf al geruime tijd van het bestaan: Daar zat een vrouw achter een rode ruit; Die zag er heel erg hulpverlenend uit.…

Je bent nooit te oud om de zomer te plukken of met de woorden te spreken van geroezemoes: de tuin vol hoofden de bloesem de appel de vlinders en de dansers in het gras van vandaag. We wiebelen van oud naar jong en genieten; de zon op volle kracht en de tenen in de lucht.…

De einduitslag is keihard aangekomen, van die verkiezing op het internet. Ze hebben Doodstil bovenaan gezet, maar dat is niet het dorpje van mijn dromen. Ik denk dat iedereen iets heeft vergeten: de mooiste woonstee blijft toch Heimwee heten. ------------------------------ ...Doodstil, een dorp in de Groningse gemeente Eemsmond, is verkozen…

De heengelegde lijken der soldaten Zijn aangeraakt door de goudpaarse nacht, Er kruipen lijnen over de gelaten, Waarop de Dood zijn teken heeft gebracht. Sommigen hunner liggen als bedronken, Het was ruim véél, de wijn uit déze kan, Hun arme lijven werden volgeschonken, Zij dronken zich de eeuwigheid daaran. Eén hunner ligt verdwaasd omhoog…

Vannacht heerst er een stilte die veel beloftes draagt als sterren aan de hemel die oplichten van hoop. Ik adem koude in en warmte uit, wrijf mijn huid nieuwe lagen. Ik zoek tijden die niemand weet, wil leven wat nog niet bestaat. Ja, mens te zijn en toch vrij is slechts weinigen gegeven. Te groeien is nieuw en grillig een onbekende…

de levensbron ontspringt voor zijn altaren, de Alvermogenste heeft het paneel ontvouwd, het offerlam maakt alles heel, de engelen zingen, beroeren snaren aanbeden door belijders, martelaren, de kluizenaars en ridders nemen deel, een schild in zilver met een kruis van keel, en zij die mensen recht doen wedervaren terzijde staat de mens, naakt…