Alle inzendingen over Van Eyck OR parodie

Wat deert me nieuwe liefdes-tijd; wat deren waan'ge dagen? 'k Heb mij in bedden neer-geleid waar vreemde doden lagen... Wat schade aan hergenoten waan? Misschien zal ik vergeten hoe doornen langs een liefde-laan mijn lede' aan stukken reten... - Ik ben zo blij, ik ben vreemd blij, te kunnen stil geloven in nieuw-aanblazend min-getij…

Gij draagt het gladde mom der dood; uw oog is groot van lijden; het naaste naken van de nood heeft uwe mond gescheiden. Reeds is het, of het laatste woord uw lippe gaat verpaarsen. Gij spert uw vingeren, doorgloord van eeuwig licht, als kaarsen. Uw glimlach voert het bijster beeld der eeuw'ge ontvangenisse. Het lam des offers…

Gekomen met een zoete mond waar kindsheid heen ons zingen zond als blijde bedelaren, was onze honger goed als brood, en zagen we in tergloze nood een makker onzer jaren. Maar 't leven sloeg, met stille speer, in ieders zijde een eigen zeer. Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond…

Gij zijt mij overal nabij, In ieder ding: gij ziet naar mij, Of ik u aanzie en herken, En, een met u, gelukkig ben. Wel blijf ik dikwijls blind voor u En reis ik ver van hier en nu, Of ergens ’t veilig eiland is Waar ’k troost of slaap vind voor gemis. Maar soms ben ’k onverwacht weer thuis. Gij roept mij zachtjes. In ’t geruis…

Eén berk, in het opene tussen de sparren, Als een volk om zijn koning het bos om die berk, De zon en de wind in de takken, de schaduwen Vluchtig-bewegelijk, teder en sterk. Ik, tot dit krachtige leven verkoren, Treed als ontbonden door schaduw en licht, Vrij, als de zon en de wind in de bomen, In die stralende wereld: de Droom van 't…

'Geef mij eenmaal, het deert mij niet hoe kort, De vrede van een hart dat niets meer schort.' Zo bad ik, toen ik jong was, in mijn nood. - Is, wat ik vroeg, iets anders dan de dood? Maar ik wist het niet en, achter tred en lust, Was 't ene, dat ik steeds begeerde, rust. - Nu, wetend dat mijn hart het leven wil Wordt de oude ontbering eindelijk…

En zal dit leven mij dan buitenwerpen, En zal ik, met mijn eigen nood alleen, Mij zelf verteren in de ijdle, scherpe Knel van mijn trots, de smaad van mijn geween, En heeft de lucht zich voor mijn ziel gesloten, En heeft de stad zich voor mij toegedaan, Draag ik de kneuzing van wie werd verstoten Uit de gemeenschap der vertrouwde pâen…

Landschap: bomen van licht, bij 't óp-stralende blaken van zonne-vlakken, in schettren, scherp, op de daken; en óm: de zware tocht van stromen, - wijde stromen gekomen tot een meer als van glooiënd goud-laken. Neer, door het goud-doorzegen blauw, geselen striemen van schelle klaart die 't heil van open lichten lacht, en de aureate horizon…

Hoe zal mijn woord uw stil bewegen strelen, mijn torve mond uw zacht-strelende daên?... - Op de effen lente-Leie zie 'k, blad-weemlend, gaan 't verduisterd even-beeld van roereloze abelen om 't matte wit en eêle geel der vele water-leel'en die, bij 't gewieg van trage avond, kallem staan en teer-aan neigen in het zilver-stil getaan van schuine…

wedervaren terzijde staat de mens, naakt in zijn zonden, de oermoeder wil het juweel bewaren, de citrusvrucht, op handen is haar baren oude beloften maken nieuwe wonden er is geen glas dat tegen de gevaren beschutting biedt aan hen die bij Hem waren ------------------------------ ...sinds 1986 hangt het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck…

Waar is de wilde vreugde om Van Eyck en het ongemak om Ensor? Giacometti? Slechts één man vouwt de handen in gebed. Maar hij dankt niet voor Breugel. Voor spaghetti. --------------------------------------- 'Slapen zonder weerga', 2001.…

Morgen ga ik er de tijd voor nemen Louis Couperus schreef ooit het beroemde boek De stille kracht Walter van der Kamp verfilmde het met als personages Pleunie Touw, Bob de Lange, Willem Nijholt Caro van Eyck en Hans Dagelet met muziek van de legendarische Tony Eyk Dus als morgenmiddag de zon op zijn heetst staat Den Haag in het Zuiderpark dendert…

een siroop-aan-de-baard-smeren-parodie? waarom krijgen ze zelfs die en dag het nog niet over hun lippen: makker, ik ben formidabel blij dat ik je elke dag even graag zie!!! waarom toch? waarom niet?…

Met elke cel, met elke zenuwvezel met alle wakkerheid en energie niet als een papegaai of parodie en evenmin als woelrat of als wezel Wil ik mijn hele nucleaire wezen de hele firma mens en compagnie en zelfs de extra troepen der genie sommeren in het licht van mijn synthese Gespleten leven is verspilde tijd dit zal van nu af antithese…

woedende zon scheurt watervlak binnenwater overzijde wacht op avondlicht voor oeverbloem een bejaarde engel slechts vergund een avondmist in wie- rooklucht eist het hart een bedelend oog om een bedauwde vrucht ter voeding van de smart bij het laatste woord gezuiverd lot het hemeldek ge- sloten, een klagende geloken blik dankt de herrijzenis…

kezien bij Lanagen Gwig Gweg en Gwag gwamen aankewakkeld onderwek zekt Gwag 'Ig wou dat 'g op m’n ruk lak nok leuger met geugenmeiden met krote klazen drang' Zekt Gweg 'Oom Dakobert Ducg keeft Guifje te kast Ig ka gijgen en legger gweggen als Guifje en Bobby lanksgomen' Zekt Gwig 'Zek ig heb legger keneug zek Zeger niet teken…

Een essay in dichtvorm Het water in de beekjes zet zich voort. Die aders met bezield bewegend water, nooit komt één druppel op één punt weer door. Zo’n stroompje blijkt een waardige erflater. Want als het water in beweging is, dan blijft het rein, kijk toch hoe fris en helder! Een lenteochtend zonder kommernis, een boeiend jongensboek met…

’t Bestaan in deze biotoop oogt goor. De adders als bezield krioelend water, die slangen brengen nooit iets zinnigs voort, behalve van zichzelf de overmaten. Verifieer wat in beweging is, als bij verkrachte kieren van een kelder. Een herfstochtend die in ontbinding is. Een bitter boek vol scheve antihelden. Nee, dan de mooi gemanicuurde…

de doem van mijn rampspoedigheid is tenietgedaan mijn wordingen zijn tot nader order afgelast mijn huidigheid is met ingang van heden opgeheven (Vandaag, op woensdag 26 januari 2011, wordt de VSB Poëzieprijs uitgereikt. Eén van de mogelijke prijswinnaars heeft de bundel geschreven waarvan een aantal capriolen in bovenstaande tekst zijn…

Er was veel rommel op de brug te zien. Ik zag onder de brug. Naar alle zijden leek zich vuile troep daar te verspreiden. De lucht was zurig. Een minuut of tien dat ik daar stond, in 't gas, mijn kleren stonken, mijn neus toonde verwantschap met wit krijt laat mij daar midden in de smerigheid een knal vernemen dat mijn oren klonken. Asjemenou…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De eerste regel lukt, om te beginnen Oef, één uur later pas volgt nummer twee Een heel getob, want drie valt ook niet mee Jee, na de vierde nóg twee stuks verzinnen Het distichon, een crime! Pas ’s nachts in bed Kwam ’t af, mijn wekelijkse snelsonnet.…

Het ziekenfonds mag meer premies kapen Den Haag deelt parten zonder horten als een parodie op de zwakste schakel. Snijdt ook in satire, balkt ons morakel!…

Sonnet, vrij vers en parodie, och! me dunkt, we moesten denken wat al kracht we elkander schenken als we breken met literaire wetten, zie toe, de betovering van poëzie! Een hand, vijf vingers: top van inspiratie kan men buigen licht en knakken, maar als zij zich samenpakken zal geen vijand kunnen vlakken word één vuist, mijn poëzie!…

______ Geef dat schilderij van Dool met de rokende heren in het heilige der heiligen van de oudste alma mater aan de Witte Singel nabij Rembrandt Harmenszoon van Rijn grootmeester van clair-obscur Geef het doek van Reinier Dool met die sigaren rokende bedaagde lelieblanke vrouwontkennende oudere heren maar aan mij (een parodie…

sinds ik afstand deed van sigaret en sigaar kan ik me niet meer achter rook verschuilen en zag steeds helderder in de spiegel; mijn gezicht kent al veel groeven en het hoofd opvallend veel builen maar ik doe wel stinkend mijn best of schrijf ik onbewust een zoete parodie en eindigt die op het lest in mest of fiets ik verder wijl ik enkel…

plooien uw spelonken heb ik verkend Niets is vreemd meer, onbevlekt Van top tot teen zijt gij gekend Gij slaagt erin mij frank en vrij Extatisch te vervoeren Uw beetjes, kreetjes oh mijn lief Kunnen mij diep ontroeren Uw zwaar orgastisch steunen, kreunen Klinkt mij als een symphonie Zet dat maar eens naast La Bohème Dan is dat haast een parodie…

Couperus een science fiction word afgedraaid al dagdromend over het Lange Voorhout voel ik me toch wel wat bekaaid omdat ik loop in voetstappen van de dandy en lach zijn leven in parodie als in een nieuwe tijd van woordgestoorden die nooit zo raak als die van hem zullen worden en ik laat mijn gedachten stromen sta eventjes bewonderend stil…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…