Alle inzendingen over Van der Laan

Duik na de werkdag in geen divans maar trek ook 's nachts te zwaard en te lans. Bel, upload en mail wacht nimmer een wijl, zo krijgt je burn-out vast nooit een kans !…

Ik hou van fietsen Niet van nietsen Ik fiets overal en Nergens naar toe Ik word niet moe Laat mij maar gaan Ik zie mijzelf Nu al weer staan In een vreemde laan Van een dorp of stad Maakt niet uit.....wat…

't Vizier is neergeklapt de sporen in de flank geslagen de lans gestrekt. Kijkt zij naar mij? De botsing der titanen. Zijn lans die afschampt op mijn schitterend schild de borstplaat ingedrukt ik hoor mijn ribben kraken de wereld draait zich om ik stort in 't perk. Komt zij tot troost nu toegesneld?…

de laan der lanen parelt in de zon de krokus heeft een paars tapijt geweven Café de Posthoorn blijft de gulle bron alwaar bezoekers aan hun glazen kleven Hotel des Indes start een tweede leven en kruipt voorzichtig uit een flets cocon Den Haag is hier gewoon Den Haag gebleven de baksteen blijkt veel sterker dan beton Couperus kijkt, gebronsd…

Langs de lange laan naar huis verlaten Haalt mijn schaduw mij voortdurend in angst Op de fiets naar waar ik zijn wil nu De plek waar geen waarheid is Waar ik weer veilig kan wachten op iets wat nooit zal zijn. Rust in drukte…

Franciscus heeft de Curie toegesproken Na twee jaar is hij aardig ingewerkt Hij heeft zo’n vijftien ziektes opgemerkt En nu voor spoedherstel een lans gebroken Maar lukt het hem het bastion te slechten? De rode mutsen laten zich niet knechten…

Derk Bolt is vrij maar toch blijft er iets steken: Al vijf jaar is een Groninger ontvoerd, En met hem gaat het minstens zo beroerd, Vandaar dat ik een lans voor hem wil breken. Het doel van dit gedicht is – in het kort - Dat Ewold Horn ook niet vergeten wordt.…

In Cushion Lane kun je gerust voor paal staan Obstakels veren terug en geven mee Zo kun je op je tiktekstodyssee Al sms'end voor een heel verhaal gaan Een straathoek verder stoot je dan je knar En ga je drinken in de Blue Spot Bar…

Ik heb vannacht met u gewandeld in de dove lanen van de slaap, en nu het morgen is geworden is er niets veranderd, dan dat die twee, die in den nacht tesaam volkomen bij elkander waren, mij weer alleen gelaten hebben in den morgen, en samen verder zijn gegaan.…

O Besitas, mijn dikste hartsvriendin Je barst haast uit de voegen van je Daf Zo'n variomatic is toch veel te maf Stap in mijn SUV, de lanen in Zo'n spacewagon biedt ons pas ècht gemak Ook met gesloten panoramadak…

Eén glaasje ach dat kan toch echt geen kwaad Daar ga je in de lucht heus niet van lallen Toch is die wijn bij ons verkeerd gevallen Bericht de KLM na rijp beraad Met zwanenzang en tranen in de ogen Zijn ze in stijl de laan toen uitgevlogen…

zij was een schat van een kind totdat ik er achter kwam dat zij haar Spaanse hondje koeioneerde en haar kat buitensloot, levensgevaarlijk liet oversteken op een drukbereden laan toen viel het in ongerede geraakte kwartje en gaf ik geen cent meer voor jou…

Waar water is, wordt alles opgetild. 0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten De brug door tot zo welige verschieten Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild En midde' in stad als eenzame woud-stilt'. Wat zo de leste wolkjes daarin lieten Voor donkre diept' haar leste blos verschieten Eer nog een huivring over 't licht vlak rift?…

Opnieuw weer die prachtige noten Op herhaling die swingende dans Overtreffende trap, superlatieven Madonna breekt opnieuw weer lans Dans, muziek Dans, publiek Dankzij Madonna een nieuwe kans…

Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

Ik heb het stembiljet hier in mijn hand, zie dat Marianne graag een lans wil breken voor alles wat een kok aan 't spit zou steken. De paradox die loert is amusant: als ze geen zetel haalt, is 't mooie dus dat ze wél blij bleek met een dooie mus.…

Gemiste kans verzwegen woorden gebroken lans muziek zonder akkoorden. Gehad, geweest, voorbij Hoe lang moet het duren, alvorens een spijtbetuiging te sturen?…

ik zag je komen geheel in 't wit ik riep je naam er was geen ontkomen aan een geur van oleander hing in de laan je liep langs bloemen je had iets vrolijks aan zelfs de sterren was je glimlach niet ontgaan het was ook niet toevallig volle maan…

op weg naar huis reed ik de laan tussen dodenakkers de zon scheen mij warm tegemoet met kaarsen in de bomen ik kneep in de remmen en stond even stil van de doden niets dan goed begreep ik en woorden deden er niet meer toe…

o, mooie Achterhoek met lommerrijke lanen tussen het tere beukengroen valt zacht het zomerlicht kastelen en havezaten mijmeren wat melancholiek over voorbije eeuwen met rijtuig en kales op het keibestrate kerkplein is nog steeds de weekmarkt…

Het is zo'n winter laan waarvan je zegt lichte dooi duwt de stuifsneeuw van de bomen die geruisloos valt op het karrenspoor daaronder getrokken door de zwarte paarden die met zachte tred, als in gebed, de winter voor het laatst bewaarden.…

De scherpte van de punt, de lans die in haar ogen brak. De onaanraakbare liefde van een oogopslag, de bevrijdende diepte van het wak. De zielsmuziek, de trillende snaar die van bewondering sprak.…

nog een keer vrolijk zijn kan dit nu nog bestaan nog een keer lachen en wat lol is dit nog toegestaan het lachen is de laan nu uit en is nu van de baan van dag tot dag nu leven geen lach nu, maar een traan een dag niet gelachen is een dag niet geleefd maar niemand kan lachen als de ander het bijna begeeft…

ik ben het weeskind van mijn gedachten roerloos in de schemering met een energieke boodschap beiden hebben mij verlaten, zwalkend honen doorgaande straten sturen mij de laan uit, doodlopend bewandel ik de steeg pleinvrees resteert, ik kom niet meer buiten, bang dat ik de weg kwijt zal zijn…

Een Britse sitcom rond een dubbeldekker -Bestuurd door een wat mottige chauffeur Met vuile streken èn een goed humeur- Was elke week een goede lachopwekker In onze lanen van herinneringen Mag díe chauffeur altijd een dienst bedingen…

Verdroomd in lange lege lanen aanvaardend deze kluistering en kent hiertegen geen bezwaren...?…

Haar blik, haar elegance van top tot teen Haar benen naast mij langs de lange lanen Haar zijdezachte huid adem ik in Kochana is Maria Koningin…

Dat huis, mijn kasteel aan die brede laan waar de prunussen bloeiden, die oude laan. Jij mijn lief, samen wandelden we door de tuin achter ons huis. Was het een kasteel met lakeien, met kanonnen op de hoeken van de muren, met zwanen slanke zwanen in een vijver achter ons kasteel?…

rust maar zacht jij, naamloze ik op velden met eindeloze lanen geëerd met marmer of zomaar onder zoden zonder tranen stille held ooit in bange dagen uitgezonden ook al dreigen beelden te verbleken je leeft nog altijd voort in verre wonden…

het komt terug iets anders misschien dan ik verwacht had uitgedacht pakkende beelden er nog mogen wezen een wond kan zich sluiten hoe, dat blijft soms vaag er is iets in het niets dat me telkens raakt ik zal een lans moeten breken voor gisteren en vandaag het is de struikelsteen die de waker in me los maakt…