Alle inzendingen over Vechten

Van hoe ver moest ik komen, hoe diep ben ik gegaan, hoe ben ik ondanks alles er steeds voor blijven gaan Wat is het nut van vechten, als weet dat je het niet redt, je alles hebt gegeven, en bergen hebt verzet Hoe kan een mens zo blind zijn, je niet zien zoals je bent, zo dichtbij laten komen, en je dan nog niet kent Wantrouwen en ongeloof…

"ben ik een eikel" zei ik "zeg dat nog eens, als je durft" "bam" sprak zijn vuist van haar hardste kanten een druppel bloed danste op de kale vloer en werd maar al te gauw vergezeld ik stropte de mouwen op…

Helpen in nood vechten, tot de dood ons scheiden doet van elkander Hongerigen voeden en behoeden voor de hongerdood Pijnen doen verhelpen Bloeden laten stelpen... Leven voor elkander hulp bieden aan de ander... doet de mensen leven als je weg kunt geven…

Uitgeput van vechten, moe, maar niet in slaap, doodmoe van het strijden, op, totaal verdoofd, lukt het me niet meer, gedaan, voor altijd, teveel heb ik gestreden, over, ik wíl niet meer...…

Verdrietig laat je de lijn los, terwijl Jij weet dat dit niet had gemoeten Hoopvol, en tegelijk vol van schaamte Gekerfde tekens in verwoeste aarde, die Omgeploegd ons verdriet doet toenemen Geplaveide wegen werden jouw deel 't Verdriet verstomde, weggestopt In een woud van verlangen naar niets Alles dat niet voldeed aan jouw criteria Werd…

Met mijzelf als vriend Heb ik geen vijand nodig Vechtend tegen de molens van tijd Vrezend voor mijn eigen angst…

Bommen vallen Mensen sterven Haat regeert En ik snap het niet meer Stop met vechten Of stop met leven Maar stop met doen Alsof het oorlog is…

vecht, wees sterk.. je weet waarom !!…

zijn hand wrijft liefdevol over haar warme wang haar ogen kijken vragend van binnen is ze bang zachtjes neuriet hij 'n deuntje terwijl hij haar kalmeert ontnomen is haar vrijheid 't is de ziekte die regeert met 'n fijnzinnige glimlach steekt hij alle kaarsen aan legt zijn hoofd trouw naast het hare vastberaden dit monster te verslaan…

keihard vechten. En dan op moeten geven, verslechten. Hard en oneerlijk, niet meer zoals toen. Je bent onontbeerlijk, maar wat kan ik er aan doen?…

Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens. Verdriet doet een ieder altijd pijn, Maar we weten dat er ook goede tijden zijn.…

voor jouw doel en laat mij bestaan Laat mij zijn Verlos mij van dit niets, deze leegte Vechten tot de strijd gestreden is en begraven willen worden…

misschien een beetje hulp een duwtje in de rug Niet de overweldigende depressie van slagende anderen en angst om achter te blijven waar de rest maar verder spoelt Ik weet niet wat ik moet doen omdat de verlamming van deze verantwoordelijkheden mij maar blijft overspoelen en de groteren mij kleiner blijven maken Maar ik zal blijven vechten…

vol gezonde tegenzin kruipt groen gif door mijn lichaam opzoek naar cellen die roerloos woekeren om mijn adem te ontfutselen het gevecht ga ik aan omdat mijn einde der tijd nog lang niet daar is…

de donker gekleurde slang kronkelt om je heen al een hele lange tijd je hebt hem verslagen meer dan eens maar opgeven ho-maar hij houdt z'n ogen op jou gericht jaagt je op totdat één van jullie opgeeft…

Als onrecht zijn eigen leven leidt en je kunt je verhaal niet meer kwijt wat valt er dan nog te zeggen of jouw waarheid uit te leggen Het oordeel is meestal al geveld en tientallen malen rond verteld je besluit nu om te zwijgen bang dat ze je zullen krijgen Het vechten heb je opgegeven wat is er nog waard aan je leven uitgeput hoor je…

Het is gewoon te gek om los te lopen: Je maakt er een ambachtelijk kapot, Je beukt en trapt hem door en door verrot, Fysiek en ook mentaal zal je hem slopen. Je slaat hem dus tot gort en schopt hem lens, Is dat ‘the noble art of self-defence’?…

Vernietiging van de eigen soort Miljoenen zijn en worden vermoord Onbeschaamd vechten om de macht Wie heeft er de meeste kracht? Aan het front of in de flank Zwoegen en zweten Schieten en bloeden Soldaten tegen wil en dank Slachtoffers zonder schuld In lompen gehuld Met miljoenen op de vlucht Hun adem één lange, vloekende zucht…

Ik vecht mij door het leven Ik vecht mij door de mensen Ik mep om me heen Als was ik een beer Moord en doodslag Verwoesting en vernieling Richt ik aan Aangenaam, mijn naam is Urs Graf…

Het is soms oorlog in mijn hoofd De pijlen en de kogels schieten om mij heen Ik wou dat de pijn wat verdooft Maar het komt zo hard binnen Dat al mijn zinnen tekortkomen Er is geen ruimte voor vrede Want die vechten wil, moet komen Maar tegen jezelf vechten is overgeven aan je gedachtes Laat het maar los zeg ik nu Want wie vechten wilt tegen…

Het is algemeen bekend Dat je voor je rechten Als je die gehonoreerd wil zien Er voor zult moet vechten. Maar daarmee is niet gezegd Dat je vrede hebt met vechten Want menig meningsverschil Kun je ook anders beslechten.…

Onbemind en onbewaakt Door een roes van al die drank Wil ik vechten voor mijn leven Terwijl er niets te vechten valt Destructief in al mijn daden Lig ik hier vol medelij In de ochtend vol van schaamte Onbemind en onbewaakt…

Waar komt het ineens vandaan Zoveel mooie gedichten voor mij Het doet me echt wel goed En maakt iets los bij mij Ja, ik weet dat ik aan mezelf moet denken En moet kiezen voor mijn eigen Ik Maar egoïstisch zijn is niets voor mij Ook dan heb ik het gevoel dat ik stik Maar inderdaad nu moet ik even Mijn grenzen zoeken en waar ik moet staan…

Mijn hart op hol Mijn hoofd verward Mijn maag verzuurd Mijn blik verstard Uiterlijke koelheid Innerlijke strijd Onrecht en onmacht Ik raak het gevoel niet kwijt Diep van binnen Steeds weer die vraag Vechten of vluchten Wat wordt het vandaag?…

soms gaat het in je leven niet zoals je zelf wel wil en zie je alles om je heen een beetje grauw leeg en stil dan moet je gaan knokken en vechten en er weer tegenaan of misschien wel een hele nieuwe weg inslaan het heeft geen zin om maar te blijven treuren en lijden zo laat je ondertussen wel mooi je leventje voorbij glijden daarom ga genieten…

Laat het onbekende je niet overweldigen, blijf vreugde en moed bewaren; vecht ervoor. Al kolken de woorden en de gedachten.…

Ik ben geen opgever als ik iets wil zal ik er alles voor geven Ik ben een strijder een krijger uit het leven Ik ben in het verleden al kapot gemaakt en heb wel eens opgegeven Ik ben gebroken geweest en had al mijn hoop wel eens verloren Ik ben gestorven de ouwe ik is overleden die is helemaal verdwenen Als een feniks opgebrand in as vergaan…

Een moeilijke keuze uit het leven: vechten of opgeven?…

niet zo hard dat ik mij angstig voel bang en verlaten wat ook ik doe kijk niet weg zodat ik mij onzeker voel alleen en verraden wat ook ik doe wijs het mij zeg het mij maar negeer of pest mij niet wat ook ik doe leer het mij toon het mij maar sla of honger mij niet wat ik ook doe verraad mij niet verlaat mij niet maar vecht…

Het verraste toch weer hoe het donkere uur golven onzekerheid bracht lam slaan van leven verassing van vuur Is er nog hoop vroeg hij hoopvol in de verwachting dat het er was of anders snel zou komen Hoop valt te winnen als de wil aanwezig is maar die ligt willoos te wachten op vuur sprak de binnenstem dus moet je vechten met meer…