6237 resultaten.
Sandy Coast
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 120 in herinnering Hans Vermeulen
niets zo bruusk
als branding
in de Noordzee
vooral op donkere
dagen in november
alsof het zoute
zeewater de open
wonden prikkelen
het schurende zand
en de schrijnende wind
lieten sporen na
als voetstappen langs
de natte vloedlijn
Lejo…
Eenvoud
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 996 Bram Vermeulen…
De boekhouder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 677 Vermeulen, debet, zeven kisten,
schrijft hij, een zwijgzaam man, die in de boeken,
cijfer bij cijfer, nimmer zich vergiste,
een vreedzaam man, correct, die nooit zou vloeken.…
doet hij het of niet
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 47 bram vermeulen zingt:
dood ben je pas als je bent vergeten.
op de nieuwjaarsreceptie van vooruit
ging conner voluit over de tong
en getuigden partijgenoten dat zij
hem warm in hun hart en armen blijven sluiten.
wat leeft er bij de partijtop?
wat zegt hij zelf
bij het einde van de wekenlange show ?
na wekenlang voor en tegen ?…
Bram
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 389 We hebben een verleden, wij
Mijn eerste liefde versierde jij
Toen mijn charmes haar niet bekoorden
leende ik schaamteloos uit jouw woorden
"Klein gedichtje, klein gedichtje, klein gedichtje voor jou
klein gedichtje,klein gedichtje, omdat ik van je hou"
en, niet veel later, weer alleen
begreep ik pas de stilte van Marleen
negen…
Heimwee die ik achterliet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 501 R. van den Hoofdakker, psychiater en dichter
Bram Vermeulen, Nederlands singer-songwriter - 'Voltooid Verleden Tijd'…
Rode wijn
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 Het geluk dat we kunnen delen,
is onze scherven samenvoegen,
tot een veel groter verband,
dan we ongebroken waren.
Is ontdekken dat we meer delen,
dan dat we verbroken liefde zijn.
Is uitzoeken of het muziek is,
dat we in verdriet herkennen.
Of het hetzelfde verlangen is,
dat mensen eeuwig samenbindt.
Hetzelfde stromende water.
Dezelfde…
Wilmink en het gemis
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 458 op de omslag van de bloemlezing
'het kind is de vader van de man'
prijkt een foto van de dichter Wilmink
ooit geschoten door Hans Vermeulen
Wilmink in een kek suede jack
in de bloei van zijn leven
zo ook de kracht van de bundel
liedjes gedichten en vertalingen
persoonlijk lees ik de bundel
nog altijd met veel genoegen
maar tóch kan…
Bram Vermeulen
snelsonnet
2.0 met 26 stemmen 3.038 Hoe blijvend zal zijn werk nu zijn van waarde
Zijn oeuvre liet in crematoria
En kerken reeds bij leven sporen na
Daar hij gevoel aan sterke regels paarde
"De steen", "En als ik doodga, huil maar niet..."
Het is veel troostrijks dat hij achterliet…
Flogging dead horses
snelsonnet
3.0 met 4 stemmen 277 Wat zijn er weer veel mensen tien jaar dood
Hun levenslopen worden doorgenomen
Dat zat er vanzelfsprekend aan te komen
Daar elke sterfdag tot ‘n mijlpaal noodt
Zo dient voor prominenten het creperen
Als opmaat voor geregeld jubileren…
Mijn lief
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 593 Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou vond, mijn lief.
Ik in jouw ogen werd gevangen
met rozen op mijn wangen.
Ik wist er van het leven niet,
toen ik schuilde in jouw armen.
Mijn hart tot berstens toe gevuld
met vreugd en groot verlangen.
Ik wist er van de liefde niet,
toen ik jou trouw beloofde.
En jij mij meenam op een reis,
die…
Fluiten
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 875 Ik had een broer,
hij floot altijd.
Niet omdat hij vrolijk was,
oh, nee, integendeel...
maar omdat hij bang in 't donker was.
Door altijd te fluiten,
als hij 's avonds onder stergeflonker,
van zijn meisje kwam...
voelde hij zich niet meer zo alleen,
met al die schaduwen om zich heen.
Ja, hij heeft wat afgefloten,
zijn hele leven lang…
Geen steen verlegd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 116 nee ik heb geen steen
in een rivier verlegd op aarde
en ik ga dat ook niet doen
want wat is daarvan nou de waarde
goed hij stroomt dan wel
iets anders dan voorheen
en dat slechts door het simpel
verleggen van die ene steen
het blijft een prachtige gedachte
die ik altijd zal blijven achten
maar ik besef al denkend terstond
dat die rivier…
Insula Ambla
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 261 Die oeverloos tot Cheshire cat vervalt
Van zeverende lippen
Waarop het met pokerface gesproken sjibbolet
Door doodgemoedereerd hanteren van een zin
Die wederhelft haar droog de mond in zet
Het steevast "stop er een jippel in"
Gnuivend van pret
O "Vrije Heerlijkheid" die mij weer ontvoert
Naar drassige duinpannen en het Oerd
Zie mijn herinnering…
jouw foto
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 326 Die foto van toen
Herinnert mij aan onze eerste zoen
Ik heb je lippen toen geproefd
Je zachte huid gevoeld
En diep in je ogen kunnen kijken
Je geur was als een bloementuin
En je haar streelde mijn wangen
Het was allemaal zo fijn
Wat kan ik er naar terug verlangen
Joop Bonnemaijers…
Mondriaan kritiek
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 blauw
één punt
één kleur
één lijn
het had
géél
moeten zijn…
Jouw blauw-dooraderde hand.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 535 Ach, hoe strekte je eens je blauw-dooraderde kleine hand naar me uit en hoe zei je: "Ge bent m'n kind."
In een houten doosje bewaar ik sinds jaar en dag een lok van je zachte, grijze haar, die ik voorzichtig heb afgeknipt toen je, buiten bewustzijn, op je stervensuur wachtte.
Op die foto uit 1951 sta je als meisje in een vlinderachtige jurk…
Jarig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 395 Je verjaardag staat me nog steeds helder voor de geest
Het voert me terug naar hoe het vroeger is geweest
Al ben je al jaren geleden overleden
Die verjaardag doet me denken aan ons verleden
De dagen uit lang vervlogen tijden
Vol geluk en liefde tussen ons beiden
Op zo’n dag, nu ik eenzaam aan je denk
Was die tijd toch een godsgeschenk
Jouw geboorte…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 119 We slenteren over het zandpad
langs de opgedroogde bedding
van het riviertje
richting zandheuvels
waar een enkele boom
de kunst van eenzaamheid verstaat
als je mij toelaat, in droomwereld
of niet geveinsde werkelijkheid
reizen we samen naar de stilte
onder de bloesem van de vlierstruik
we ruiken de adem van zomerse wind
zuurstof…
De pet
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 234 Mijn vader droeg altijd een pet.
Hij was geruit, een hele donk're.
Met een drukknoop en een klep.
Hij ging alleen maar af in bed.
En reed hij op zijn brommertje,
de pet ging altijd mee.
En maakte hij een ommetje,
dan groette hij ermee.
Nu hij allang er niet meer is.
Terwijl ik soms eens aan hem denk....
dan zie ik nog alleen die pet.…
In de voetstap van mijn vader
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 135 In de voetstap van mijn vader
wil ik lopen langs het strand,
wil ik kijken naar de zon
en genieten van het land.
Wil ik dromen,lachen,eten,
en van alles wil ik weten.
Naar de golven wil ik kijken
over hoge wijde dijken,
wil ik vechten met de wind,
hollen wil ik als een kind.
In de voetstap van mijn vader
wil ik vrij zijn en tevreden…
Het verbond ( M.S. )
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 293 Ik brak het niet. Vandaag.
De stilte voor en in jou.
Jij, van wie ik houd...
we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros
onder takken van zomerbomen.
We roken de bloesem
snoven nieuwe vruchtbaarheid.
Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt
voor juiste en zuivere inspiratie!
We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels.
En de…
R.W.
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 zijn naam
licht en broos
koesterende omarming
zijn leven
aangeraakt en kil
staat op een kier
hoe veel ziet hij
in het donker
wie blijft achter in de leegte
wie bevrijdt de
gekooide nacht draagt
het licht op handen
hij balanceert op een
gebroken toverdraad
zijn lichaam in de sneeuw…
om de tuin geleid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 70 opnieuw valt er sneeuw
mijn hoofd lijkt
doorzichtig als glas
alles is zo helder
en toch
denk ik aan niks
herinneringen
wat zijn dat eigenlijk
zijn ze echt?
als alles wit is
vallen de
verschillen weg…
God, de stilte en ik
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 348 Heel dichtbij mijn ziel... zodat alles
gaat vervagen en alle lagen
van tijdsbeleving, herinnering en pijn
verdwenen zullen zijn.
Helemaal niks.…
nooit meer hetzelfde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 116 wat hebben we samen
veel bergen en dalen gelopen
door sneeuwstormen en smerig weer
zo goed ook als bij stralende zon
we maakten grapjes en we lachten
deelden onze gedachten of niet
we vochten met en scholden elkaar
tot wij in elkaars armen thuis kwamen
we joegen de stuipen op elkaars lijf
lachten en haalden herinneringen op
tot met onze…
de trein blijft rijden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 56 de treinen van ukrzalinytsia
in tijden van vrede en oorlog
zijn de oekraïense ruggengraat
ze brengen van hier naar daar
vluchtelingen en de soldaten
pendelen de regeringsleiders
van polen tsjechië en slovenië
waar het front zich verschuift
langs tot de bodem platgeslagen
dorpen en steden verpulverend
blijft ukrzalinytsia onaantastbaar…
Waar zal jij lopen?
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 201 In de stille, mooie momenten
vroeg ik mij, vraag ik me:
'Waar zal jij lopen?'
In de moeilijke tijden,
wanneer vraagstukken zich opdringen
in mijn geest, zal ik voortaan weten
wat mij het meest bezighield.
Mensen zwerven over de aardbol.
Ze leren lopen en staan en gaan
zoals ze gaan.
Er is leven en dood, verdriet en vreugde
aantrekken…
Het leven wacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Voor Anton
Licht dat in ontelbare
Kleuren uiteen barst,
Dwars door het donker heen,
De nacht verjaagt tot
Achter de horizon
En met de saaiheid van
Alle dag korte
Metten maakt,
Vreugde die voor
Het oprapen ligt
Het nieuwe leven wacht…
geduld
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 geduld
is de kunst
van het hopen
ik hoop
dat je mijn geduld
niet te lang
op de proef
stelt…