Edel volk, wanneer gij wachttet,
langs de weg, en schaduw smeet
op die, moegegaan, versmachtte 't
zonnevier, was 't iemand leed?
Iemand leed! Ach, laat mij weten
wie dat 't is, die, afgemat,
heeft ondankbaar neergezeten,
in de schaduw! Leert mij dat!…
Europa, Europa, de bloei uwer lenten,
de vrucht van uw bongerd, uw milde wijn,
't moet al in de vraat van die zwermen versmachten;
ze zullen uw weten en wijsheid niet achten,
ze kómen om kennis en schoonheid niet,
en niet om uwe beelden en niet om uw lied,
ze komen om de roof van uw renten,
uw kudden, uw oogsten, uw voedend gewas,
de…
zie die moeder ginds versmachten;
Haar telgje aan de uitgedroogde borst
Verteert, vergaat, en sterft van dorst!
Wie is gewaardigd om haar smarten te verzachten?
Snelt aan, gelukkigen! snelt aan;
Wat wellust is aan u beschoren?
Gij komt ! – de moeder is herboren!
Gij komt! – en ’t wichtje lacht u aan.…