Alle inzendingen over Verteller OR kabouter

Bij nader toezicht scheen het of een kabouter stond te luisteren. Heel zachtjes, sloop ik naderbij, maar 'k hoorde haar niet fluisteren. Beneden tussen de planten, zat een bleekgroene kikker. De ochtendzon, scheen bovenop zijn blinkende stenen knikker.…

Of men gelooft of niet is om het even, Je moet ze leren hoe kabouters leven.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Wanneer de verteller vertelt over zaken, waarin Niets doorklinkt van gevoelde spijt.…

De Belgen lossen ons probleem wel op: ze sturen ons gewoon Kabouter Plop.…

Kabouter Puntmuts had zijn nek gebroken, Want hij viel van zijn paddestoeltje af En daarom heeft de koning bij diens graf Heel zijn kaboutervolkje toegesproken: “Vanwege het gevaar van nog meer doden Wordt zitten op een paddestoel verboden.”…

en dan zingt mijn kind van het opstaan van de zon de wereld die wakker wordt van kabouters en nymfen die dansen in een sprookjesboek want alles is goed alles is Sinterklaas mijn kind heeft een lampje dat zachtjes gloeit in de nacht mijn kind is niet bang voor de dag…

Patat, dat haal je bij de Bram Ladage, een bara op de 1e Middelland, Kabouter Buttplug houdt nog altijd stand en zelfs een kapsalon werd hier een rage. Alles van waarde 's niet zonder gevaar, want Ketelbinkie slaat je in elkaar.…

Ik ben nog lang geen schrijver hooguit een verteller van verhalen die probeert zielenroerselen en gevoelens in woorden te vertalen. Ik ben nog lang geen dichter, dat ambieer `k ook niet `k probeer slechts in zinnen te vatten wat me deugd doet en verdriet.…

ik vroeg een schilder naar het maken van zijn zelfportret wat hem daarbij het meest bewoog hij liet een spiegel zien maar ook zijn leven wat zou een dichter doen al kijkende zichzelf beschrijven of louter zich van prototypes gaan voorzien zoals gepassioneerd verteller dromer, filosoof of troubadour misschien wel humorist, een realist…

Ransuil spiedt en hij ziet kabouters overleggen zittend op hun paddenstoel en ze zeggen een heleboel in het bos hebben ze gezien hoe mensen poepen op het mos om je te bescheuren het zal je gebeuren en al dat wc-papier bierblikken hier McDonaldszakken daar mensenafval waar je maar kijkt de kabouters schudden hun hoofd van hun bos…

Ook tegen is Vlaamse kabouter Plop. Die vreest door dat vignet een reuzestrop!…

Vooral niet na zo'n wonderlijke Vuurvogel aanschouwing, die wat vurige warmte teruggeeft, omdat je als warm bloedige kabouter niet voor de koude geboren bent.…

Ze loopt op hoge hakken over de kasseien heen geen geringe prestatie zij stijgt boven zichzelf uit In "De Blouwe Kabouter" peinst zij boven haar potje bier op de blauwe zolen van haar schoen barsten rode hartjes luid…

sterke verhalen van vroeger 'drinken was destijds een manier van overleven' dat zelfs jonge mensen oude jenevers dronken 'oude jenevers' met klinkende namen die mij thans zijn ontschoten maar ach-wie drinkt er vandaag de dag nog oude jenever een kabouter misschien? Lejo van Kuijeren…

Zo drijft mijn droombeeld voort en gedane beloften in donzen kussen smoort door zweet en smart doordrenkt in tranen in eerbied voor de ongewone dingen in omzoomd en autonoom domein, daarin geneigd om luidkeels mee te zingen met de stenen kabouter die hengelend naar aandacht in het ritselend riet en met hen mee te gieren in hun theatraal gebied…

verschroeide de zwartvette klauwen deden alles vergrauwen de wind uit het oosten verslond wat er groeide Krakende kruinen jammerden in hun val en met hen nieuwe veren toen de wind begon te keren op zwartgeteerde varens zij krompen overal Groot was het vuur dat de hei sloeg tot gruis de zwammen verzwolgen en wilgen verbolgen en zeventien kabouters…

In Cloucester ( Engeland )’t is echt waar vermistte men een kabouter, dat was raar hij maakte een wereldreis van grote klasse en niemand die erin zou passen.…

De kleine wezens die tijdens onze vroege jaren vreugdevolle herinnering schiepen bij verteluur of eigen verbeelding geven het volgroeide brein vertederd medelijden met wie we eens waren "prille onschuldige zielen beheerst door velerlei schimmen" het sprookje toont een ander aanzien van het heuse onzichtbare leven dat ons voortdurend…

sterke verhalen van vroeger 'drinken was destijds een manier van overleven' dat zelfs jonge mensen oude jenevers dronken 'oude jenevers' met klinkende namen die mij zijn ontschoten maar ach wie drinkt er vandaag de dag nog oude jenever een kabouter misschien ?…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Lekkere kleuren geuren rijp verlaten wegversperringen roodwit holle kegels kabouter huizen lachende vergezichten blinde mol colbert diversiteit melig lachende jeugd zo slecht nog niet stadsfile even de tijd.…

de mist raakt mij beneveld straalt het park en ik zie elfen dansen kabouters op een vliegenzwam de heks en de bezemsteel het leven een sprookje zoals het mij verteld werd de wind waait flarden de zon lost op en ik blijf met mijn verleden zitten…

drie oude stronken kijken mij aan met hun noestige doorleefdheid jaren leefden zij van twijgje tot woudreus zij waren goede buren ik hoor hun verhalen over kabouters, vogels elfen en reeën drie oude vrienden die ooit langzaam groeiden in het Deemsterwoud…

kijk maar, er wordt geleefd zoals er wordt gegeten in deze kamer ruikt het naar bananen de bezoekers laten zich op sleeptouw nemen door verzinsels, de bewoners komen niet meer bij van het lachen geschiedenis vermengt zich met geklets, bloemrijke verhalen die ware gebeurtenissen/lotgevallen aan het oog onttrekken of de verteller weet dat-ie…

blauwgrijze wolken bedwelmen zijn brein ongrijpbaar versloten in eigen verdriet om een ander wat jammer ik ben het niet hoe fijn kan het wezen een ander te zijn missie verraden wat ben ik toch klein klein duimpje kom eens hier bij ons is het fijn kabouter te heten in plaats van Merlijn kris kras in de pas dan weer door elkaar…

kabouter Piggelmee vraagt verlegen aan Sint om een suikerhart zijn aanbeden Poggelmoe is dol op zoetigheid haar vlechtjes zwaaien in het rond als zij iets in haar schoen vindt na de allerlaatste zachte kruimel vraagt ze een kilo kerstkransjes Rudolf rijgt ze aan een slinger Jo-Ho, een vrolijk kerstfeest!…

Kabouters klauteren haar bedje in en zoete dromen nemen traantjes mee Kleine fee slaapt Terwijl tegen het plafond rook van eerste uitgeblazen kaarsje nakringelt Kleine fee slaapt Sssssssttt..... 't fee...st is over en uit…