Alle inzendingen over Vervreemding OR verharding

de landweg is weg het grindpad is weg de zandweg is weg snel weg voor de snelweg wij snellen weg via de verharde weg naar nergensthuis…

wanneer stilte jou niets meer vraagt het dwarrelen aan de bomen staakt herfst een steen keilt over het water onbeschermd en bedoeld voor later schrijf je dan nog in de taal van liefde of doe je, geveld, je dromen dicht windverloren door al wat griefde in de magerte van dit vergezicht zal winter koude stemmen brengen een rouwband dragen…

niets is zo absoluut zo zonder zonde zonder zo vervreemdend in de kou…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID plots gaf zij een kreet, en allen getuigden UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS, wij dit later, in het nieuwe korenveld; ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE nooit meer hielden wij van geluid dat stapt MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD, over je heen, als duizend ontpootte duizend- ELKAAR OMHELZEND, IN…

ik ken teveel talen en dus herinner ik me je niet mijn plebeïsch bereik mist woorden voor oogvocht en okselgeuren in de deuropening nemen haarverlies en dwangneurose toe vreemd sta ik in het gordijn van deze ontzielde morgen als een blinde heb ik leren spreken van dier tot dier ik leid net bestaan van een open autovenster op de…

Brussel heeft nog niet gereageerd, hoorde ik en een geheimzinnig lachje maakte me tot vriend van mezelf tot vriend van mezelf mijn lippen die vlezig zijn zo hun weg hebben gemaakt onschuld uitdrijvend als Bosnisch bloed in beken velen zijn, maar weinigen fragmenten hopen nog op heling en hereniging broeders wisselen verder chromosomen…

Een metro vol met mensen starend voor zich uit ieder zijn gedachten kijkend door de ruit. Elk een eigen leven elk zijn eigen huis met een ander streven en een ander kruis. Wat zijn jouw gedachten? denk jij net als mij, nog twee uurtjes wachten dan is het weer voorbij? Waar wil jij straks komen? waar wil jij nu heen? zal je samen…

Huis en haard voelen als de twist van een dubbelspiraal. ’s Nachts buigt de horizon onder het mom van een vreemde taal. Het bekende is niet veel anders, niet echt anders dan gewoon. Toch is er een verschil, iets ziet de kans schoon. Om toe te slaan, ongemerkt binnen te sluipen. Een voetstuk laat wankelen, doet op handen en voeten kruipen.…

Door het open raam van de stenen tafel zie ik contouren van jouw gezicht. Mijn oogleden voelen zwaar en ik zal blindheid uit mijn ogen verdrijven. De ernst van de zaak is mij bekend, tot nu toe ben ik niet voor zwaarte gezwicht. Gaat het om de plaats van het onbekende of heeft het gevondene nog geen plaats? Mijn aanwezigheid voelt als bezwaar…

middelpuntvliedend zweef ik in cirkels om me heen als hoepels dansend op de heupen van een Hawaiaanse vahiné hoe lang kan ik het nog houden, eer de hoepels vertragen en uitgecirkeld langs me afglijden en de beweging sterft op de vloer als de hoepels lossen valt het vat in duigen wijn sijpelt al door de reten, opgezogen door…

Het zijn niet onze omstandigheden in verleden of heden verdriet en pijn die ons verloren gevoel bepalen ik denk dat de vervreemding van ons zelf de tol opeist die we zelf steeds betalen daarom moeten we vastbesloten zijn om ons nog meer aan elkaar te binden onophoudelijk blijven zoeken in blijheid wederkerig steeds ontdekken bevestigen…

Hoe eenzaam kan je samen zijn Twee levens naast elkaar Twee golven uit fase Hoe leeg kan samen zijn Hoe kan je praten met elkaar Zonder ook te luisteren Zonder begrip of inleving Hoe kom je tot elkaar Opeens kan je vervreemden Twee handen op twee buiken Twee zielen twee gedachten Opeens ben je twee vreemden Een samenspel twee keer…

Verlicht mij niet van een gedicht Langs de einder tot de nerven In de deur van het gesticht Spreekt het geheel in scherven Soms verdenk ik mij binnen Men spelt daar de tijd Tot vermaak van zinnen Vonkt extase en beurtelings spijt Een haveloos hart als hete radiator Jaagt meer dan lucht in stelling Zo ziet mijn radeloze commentator Elke…

Kinderstemmen echoën de eeuwen aan elkaar. Een zoet gebaar, het verre verleden door de muren vertaald. Ze blijven gekweld roepen door de schaduwen tussen de muren. Niemand die ze horen kan,ingehaald door de tand des tijd. Maar ik hoor ze roepen, ik hoor ze gillen Hulpeloos staar ik met slappe armen en een leeg gezicht. Ik staar in de schaduw van…

een wervelwind van woorden, waarden, wensen, verwarring en verharding De theatertour "VERWHARD" van Berry Lussenburg ook; een onvergetelijke laatste voorstelling!…

Regen verdicht mijn zicht en haar kilte omwortelt mijn gemoed Ik verhout tot alleen mezelf en wacht achter verharde bast op lente…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Hoe zacht was het mos onder onze voeten toen wij hand in hand het pad betraden dat ons leidde naar een land waar enkel wij de beelden van herkenden hoe warm voelde het zand waar we vol verwondering een rustplaats vonden voor verlangen zeg me lief of je dat nog weet nu de weg bevroren is en scherpe stenen ons verwonden…

Kaal en kil is het hier en stalen gezichten kijken mij aan. De straat is bijna leeg, ik zie verchroomde lichamen, omhulsels die glinsteren. Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton…

Niet zo heel lang duurde het Voor ik van de wereld Vervreemdde - Dat ik ook van mijzelf Vervreemdde, mezelf Uitsluitend nog zag als Vreemdeling die zijn leven Als een oud laken Met vlekken en scheuren Op een hoop zag vallen, Als een man waarmee Moeilijk te leven was, Heeft wat meer tijd In beslag genomen - Nu is het zover…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor Mijn toekomst Beste van besten Wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe Novemberlucht zo Maar een grijze Zeppelin - vervreemdend Element verdwaald in het Wijde landschap Van mijn jeugd Mijn toekomst vervreemd…

de vele keren dat ik je zocht in de dikte van de wolken vervormden ze tot verre verhalen waardoor ik nog meer vervreemdde van de waarheid…

zwarte taal spreekt over kogelgaten in de ziel van de zon neem het maar zoals het is vervreemden van feiten is altijd nog mogelijk…

Het kost de partners wereldwijd miljarden en zal de handel onderling verharden, want fikse tegenacties staan gepland. Ook voor Europa is de maat nu vol. Dus pas maar op voor spijkerbroekentol!…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…