Alle inzendingen over WIJDTE

Het zeetje springt de jaren op en neer tot alles oplost in de grijze mist van wijdte, hoogte, verte, nimmermeer onschuldig als dat kind dat nog niet wist dat aan de verre overzijde weer een strand, een straat, een mens de wens uitwist.…

Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt en zegen ook zijn vruchten. Een ganzendriehoek in de luchten; nu komt de wintertijd. Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten. Ik ben bereid.…

Heb dank dat Gij mijn weemoed wijdt en zegen ook zijn vruchten. Een ganzendriehoek in de luchten; nu komt de wintertijd. Ik hoor U door mijn hart en door de rieten zuchten. Ik ben bereid.…

Hoe jij met zorg tomatenplanten schoort, hen aan spiralen opbindt en hen leidt, hoe jij je niet aan wind of regen stoort, maar onverstoorbaar al je vrije tijd aan venkel, spruitjes en courgetten wijdt omdat er in een moestuin groente hoort, hoe jij het onkruid energiek bestrijdt, zo wied jij in het hart dat jou bekoort.…

Zodra het ‘Effatha’ weerklinkt, lost de ziel in een lichtende nevel op, van ’t lichaam bevrijd, en stijgt naar de sfeer die ginder bij haar past ook gij, die uw hart aan lage lusten wijdt!…

Mijn reis gaat door uitgestrekte velden, nachtelijke wijdte zonder maneschijn. Vragend duister doet zich dreigend gelden. Slechts een klein, eenzaam sterrenbeeld glanst rein om onvatbare tijding te melden: de hemelse bloem spreekt, zal altijd zijn.…

Mijn reis gaat door uitgestrekte velden, nachtelijke wijdte zonder maneschijn. Vragend duister doet zich dreigend gelden. Slechts een klein, eenzaam sterrenbeeld glanst rein om onvatbare tijding te melden: de hemelse bloem spreekt, zal altijd zijn.…

Nu, hoge Vrouwe, weet ik wie gij zijt, Als de ochtend zie 'k uw blanke schoonheid klaren: Het Godlijke, dat mensenzielen wijdt, Komt zich in u volheerlijk openbaren! Gezegend zij mijn lang gestreden strijd.…

Het eed'le geliefde maar gevreesde dier van India's Gir woud leeft tevreden en bewust in zijn verkleind woonrijk door de bescheiden manen om de krachtige kop waait vergane trots die eens schrik aanjoeg bij Perzen Turken en Joden wier landen het tehuis was van de koninklijke rover zijn beminde gezellin laat haar vrijer alleen wijdt…

Lichtpuntjes branden in de verduisterde zaal: ik voel me omhelsd door de eindeloze wijdte van het geheime luchtruim. Blij zakenleven galmt door heel het warenhuis van de Bijenkorf, maar kent niet die straffe tucht der kleine honingmaaksters. N.B.: Tanka's worden geplaatst onder de noemer "haiku."…

Jonge konijntjes verlaten voor 't eerst hun geboortehol zien verbaasd die nieuwe verblijven: wentelkamers onder lage takken hier heerlijk ruim verderop gedrongen overal open _ elkaar verbindend luchtig ruisend nodend tot vrolijk voortspringen zoeken naar 't oneindige een gedaanteloze wijdte verjaagt de vertrouwde wereld maakt rappe poten…

." Moge de stem binnen ieders gevoel reeds gedurende de jeugd vertellen over de voorgenomen levensvaart: "De wijdte toont menig te verwinnen doel. Men wil naar de schone strijdeinder snellen, die steeds ver blijft, maar nieuwe levenszin baart."…

Neem een vrijer, zei ik haar, wie ge uw herte wijdt. - 'k Vrees, zo sprak ze, geen gevaar, want ik heb nog tijd. Hij was struis, gezond en kloek, rein van ziel en lijf; nooit liet hij zich op de zoek voor een vroom bedrijf. Neem een liefke, zet ik hem, die uw hert verblijdt.…

een stoel en een stoel nog meer stoelen, mensen die door elkaar krioelen roezemoezen, waar is de meester gebleven, er moet gedanst in de rondte, de wijdte de stoelen worden kringgezet alle mensen in de rij gesloten stilte in de zaal, vol ogen blikken gericht, de meester knikt en klikt, de muziek weerklinkt en vóórt, het gaat rond en…

Groot is mijn verlangen naar je grote wijdte, de kleur van kobalt groen en het fonkelen op ijsblauw water je speelse schuim, dat dartelt als een wit kanten kraagje kabbelend langs wachtende rotsen, die glimmend als pasgewassen robben jong luisteren naar jouw verhaal van waters uit verre zeeën.…

Hier is het, dat zich voedt en gloeit De vlam, die uit mijn dromen bloeit, En lofwerk, wand en koepel wijdt Tot tempel ijl van eindloosheid.…

Terwijl, gezeten, Wilma de hoogblonde vergeten blijft dat zij is kind geweest, zich kind toont van dit land en de gekooide wat toelacht, dan weer ernstig een verstrooide soort aandacht wijdt aan 't stromen van de weg. Bevrijd, bevrijd, - met hollands overleg.…

Smalle Ee en De Veenhoop spreken op fluistertoon innig tot elkaar baren gezamenlijk een jonge maar sterke zucht die wijdte en verte zoekt over bloeiende velden waait in het dorp Oudega geeft hij de kerk -reeds vele eeuwen oud met een ietwat scheve toch stevige toren- een opbeurende zoen vol jeugdige levensmoed de wind belandt tevreden…

I Weer, stijgend door de koele nacht De bergen op ter eenzaamheid, Omgordt mij de geheime macht Die mij tot Uw gemeenschap wijdt; Der mensen woningen ontvlucht En hunner woorden vreemd gerucht, Ver van hun liefde en hunne haat Tot Ú mijn hoog vertrek en toeverlaat.…

Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank leeft: De stem, die in de hoge eenzaamheden Zingt en weerklinkt en zingend meet de Tijd En aan de hemel aarde's Schijn doet horen, Terwijl de ziel, in 't eeuwig Zijn verloren, Het torenlied een laatste glimlach wijdt…

De knusheid van okergeel gaat samen met de wijdte van een blauwe sterrennacht.…

van het geblaat achter de strook bomen van de wadden, de wijdte de oplichtende zandvlakte in de verte de vele vogels, de vuurtorens de oude huisjes met bloeiends op de stoep de verschillende kerkjes de kronkelende weggetjes het groen de boeren die hun eten te koop De volle maan boven het verre veld tussen de twee beschermende bomen…

wil dit al te graag weten schept hierover haar eigen denkbeelden overal rijzen nevels spiedend op noden tot stilstaan of steeds dwalen moge de oude boodschap van Job telkens weer over ons heen waaien de ware gelovige kan wellicht getroffen zijn door leed of verlies ziet daarbij ook zijn eigen kleinheid naast de wonderen der aarde de wijdte…

Dooi die de vlokken tot wateren wijdt, dooi, die ons wanen tot werken gedijt, spaar niet de dwepers die midden 't geweld vrezen dat God hun gedroomsel smelt. Geef ons klaar water dat vloeiend verreint, door smarten gefilterd naar de harten fonteint.…

Zó, tintend 't Voor en 't Na met wondre verven, Wijdt Tijd geheimnisvol 't ons naadrend sterven.…

Dooi die de vlokskens tot wateren wijdt, dooi die mijn dromen tot daden herleidt, droef zijt ge telkens want ‘lief’ is op aard wat blank als de sneeuw nog zijn dromen bewaart, maar drinkbaar het water der ziel, dat, verreind, door smarten gefilterd naar de harten fonteint.…

Geen vogel en geen zeil, niets dan het kookhete zeeën, Als uit de blauwe wijdte een groene golf weer joeg, Een opgespalkte baar zijn frons van bruis neersloeg, En in de brijzeling der branding was verleeën.…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar ’t geestje dwaalt nog om: Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In ’t oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan ’t heden — Hij zoek’ zich in ’t verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om.…

Ze zijn ad patres heden, De rokjes zijn versneden, Het goudleer ligt vertreden, Maar 't geestje dwaalt nog om, Nog zoekt hij te overreden, En relt van zuivre zeden, In 't oude heiligdom; Maar wie zich wijdt aan 't heden - Hij zoek' zich in 't verleden Een spiegel voor zijn schreden: Doe wel en zie niet om. 1860…

Gij kunt de vriend uws vaders worden; Van moeder blijft gij 't kínd altijd; En zorg, die laf zou zijn van and'ren, Is lief, als moeder ze aan u wijdt. 'k Denk aan mijn moeder, trouw in d'arbeid Van vader èn van moeder saâm , - Zo goed, zo hart'lijk , - - o! mijn denken Wordt danken, en 'k omkrans haar naam. Ja!…