Alle inzendingen over Wachten OR duurt OR lang

ik wacht, de dagen kruipen langzaam voorbij een uur duurt een eeuwigheid ik wacht gelaten af en hoop dat de tijd me niet opmerkt ik wacht, denk niet te veel na en leef ik wacht, op een nieuwe weg, op een nieuwe dag, op hoop ik wacht…

De tafel is gedekt voor twee personen De maaltijd is gereed Voor die twee die hier wonen Alleen de stoelen zijn nog leeg Ik zit aan tafel en ik wacht Nog hoop ik dat je terug zult komen Al is het in de nacht Ik wil het blijven dromen Het wachten duurt en duurt Het eten wordt al koud Ik wacht nog of je binnengluurt Ik wil het blijven dromen…

Ongeduld staat op mijn voorhoofd, ik kan niet wachten, of dat nou om de post gaat, of wanneer ik de honden uitlaat, ik kan niet wachten tot ze " klaar" zijn. Wanneer het eten moet worden opgezet, kijk ik het bijna gaar het duurt te lang.…

Bloemen zie ik alleen op het behang, kan er alleen van dromen, de winter duurt te lang. Het stilleven op de muur kan niet tippen aan de natuur. Geen bloem die past in kleur, geen neusprikkelende geur. Ze staan mij aan te staren maar de passie is er niet.…

De laatste winterkoude stormen bliezen de golven met brute kracht tegen de Friese waddendijken het stormde gevaarlijk in die nacht Het was maandag zes maart 1883 Moddergatse schepen voeren toch uit want het laatste eten was opgegeten en men bezat geen rooie duit Dus de vissers moesten wel visssen op die grote ruwe zee en hoewel het eigenlijk…

voordat de blauwe slierten opgaan in het niets dansen ze ineengestrengeld door de kamer een generale repetitie van de laatste ceremonie op de klanken van de telefoon plichtmatig condoleert men mij ze wachten tot ze tachtig kilo hebben maar met een grote hond erbij duurt dat niet lang mijn liefste, licht geworden als een veertje, drukt loodzwaar…

in stille lijdzaamheid wachten duurt lang maar ‘t licht is naar beneden gegleden rijst op boven de vreedzame dieren door ‘t goud golvend gras de schoonheid van liefde zo blauw als de hemel blauwt en bloemen poëzie weer openvouwen de koorts der kunst weer in mij blaast…

ik hou van jou jij bent diegene aan wie ik mijn leven toe vertrouw lang heb ik gewacht dag en nacht terwijl ik dacht aan jou en aan hoe onwijs veel ik van je hou ik heb nog nooit van iemand zo gehouden terwijl ik deze woorden schrijf laat ik een traan vallen zonder jou ben ik verloren mijn leven is vergald geen cent meer waard zonder jouw liefde verdrink…

De reguliere zorg lag maanden stil Omdat de coronisten voorrang kregen. Onnodig is het dodental gestegen, Bereikt wordt echter wel wat men graag wil. Coronavrij ga je dan in het graf, Zo komen we mooi van de wachtlijst af.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Ik ben gewend weinig ruimte in te nemen Maar dan doel ik vooral op het praktische Het stoffelijke, het materiele Kan heel goed en lang op m’n eentje zijn En heb dat jarenlang bewezen In mijn campertje, mijn volkstuinhuisje Maar geestelijk vul ik een grote zaal ook in heel kleine kring val ik op Dat is geen verdienste Dat is gewoon mijn eigenschap…

Niets Volledig leeg Niemand waar ik om geef Ik wacht De tijd gaat voorbij Pas als ik sterf ben ik vrij Ik hoor hier niet Het is een vergissing Een fout van God Een onjuiste beslissing Als een zombie kijk ik Zonder gevoel Niemand die weet Wat ik bedoel Elke seconde duurt lang, doet pijn Omdat ik niet ben Waar ik wil zijn…

Alles zal ooit echt gaan leven ook al duurt het wachten lang. Laat mijn hart uitbundig danken samen met de vogelzang.…

Niet aan mij, gelukkig ik heb het al warm in mijn ondergoed Ik houd me stil anders krijgt hij nog zin en dat duurt me te lang De nachten zijn zo kort we hebben slaap nodig geen zweterige seks…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

een liefde kapot na bijna 6 jaar is het einde dan daar ik voel me rot en toch ook niet allang was ik bang dit duurt niet meer lang ik weet dat hij het ook ziet en nu, weken later ben jij ineens daar al jaren bevriend er zijn voor mekaar maar nu is het anders gevoelens voor mij ik vind je geweldig jij maakt me nu blij maar moet…

blijf maar even zitten wachten 't duurt vast niet meer zo lang laat je niet door angsten leiden maak jezelf toch niet zo bang blijf maar even zitten wachten weglopen helpt jou zeker niet zie de waarheid onder ogen soms met pijn soms met verdriet blijf maar even zitten wachten straks krijg je antwoord op jouw vraag niemand kan echt iets…

Het doet geen pijn om dood te zijn, maar dood zijn duurt zo lang. Als je dood bent, droom je dan? En waar droom je dan wel van? Droom je dat je in je straat langzaam op een trommel slaat? Dat iemand je geroepen heeft? Droom je dat je leeft?…

Vraag de haat wanneer hij kwam, hoe de haat ontstaan is, aan welke grens de haat geduldig wachtte om ongestoord naar binnen te komen. Vraag de haat hoe lang hij duurt, hoe breedsprakig hij wil zijn, op welke hoogte haatgevoelens kunnen leven. O haat, doornige haat. ------------------------ uit: Ze kwamen', 2011.…

eigendom of een bezit er zal een andere tijd komen al duurt het verdomme lang hoe het tegenzit als je alleen bent en alleen zijn duurt lang is eenzaamheid een trouwe tafelgenoot dan zit je s’avonds met een bord op schoot…

Rusteloos Wacht ik Op jouw bericht Eindeloos Duurt de dag Met aan het eind Eindelijk zicht Op een bericht Van jou Schrik Ik Van de tonen Die mij met Een sms'je belonen Zat ik de hele dag In een stres Te wachten Op jouw sms.…

Vier ogen zwijgen met de lippen die woorden verbergen en veranderen in een gebed dat niemand bereikt in het eenzame wachten dat al twee levens duurt…

De dagen gaan voorbij, wanneer kom je nou weer, het duurt nu al zo lang, soms weet ik het niet meer. Je niet kunnen aanraken, een kus op je wang, je nooit meer kunnen zien maakt me verschrikkelijk bang. Ik kijk naar je foto en wacht op een "sein", "mam, wees niet bezorgd, ik heb het hier fijn".…

even Het wachten lijkt lang Maar dat is pure schijn Ik hoop en ik bid Op en om zonneschijn…

ik rolde mijn rots een ontheemd leven lang vergeefs de berg op de weg terug naar huis duurt een benard leven lang woorden raken zoek rituelen wiegen noch sussen me herhalen niet wie ik ben ik werd een kind van zeven ik weet wie ik ben opnieuw geborgen het duurt een leven…

genoeg voor zolang het duurt echt ik maak me niet druk over hoe lang het nog zal duren immers niemand die het weet maar het duurt vast wel mijn tijd…

Een liefde vol passie Wild en tomeloos Vurig in verlangen Als een wilde roos Genadeloos en hard Doch teder en vol smart Als de winterwind zo guur Vernietigend op den duur...…

Wegen die zich scheiden In de loop van tijd Bewandel ze onbevangen en heb vooral geen spijt Van keuzes uit het verleden Ze behoren niet tot het heden…

"Vrienden voor het leven!" Dat beloofden wij elkaar Plechtig en op onze Liefde Een kus als heilig gebaar.. Vrienden voor het leven Mijn hart bloedend in jouw hand Nooit verwacht, toch gekomen, De breuk van onze band.. Vrienden voor het leven "Wij" hielden op met te bestaan Met de komst van nieuwe liefdes was het met "Ons" gedaan…